ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΤΟ
ΔΩΡΟ
- Παππού μου `φερες καραμέλα;
Κάπου εβδομήντα χρόνια πίσω η ιστορία.
Καραμέλα ποιο παιδί ζητάει σήμερα καραμέλα; Πλαίυ μομπίλ ή πλαίυ στέσιον ζητάνε
τα μικρά Τα μεγαλύτερα τάμπλετ ,τα ακόμη
πιο μεγάλα, κινητά πανάκριβα!
Μια καραμέλα ήταν στην εποχή μας ο κόσμος
όλος και η αγάπη του παππού που την έκρυβε δήθεν στην τσέπη του, για να ψάξουμε
να τη βρούμε σα θησαυρό. Μια καραμέλα , ένα
τόπι, μια σβούρα ή ένα μολυβένιο στρατιωτάκι. Τα κορίτσια μια πάνινη κούκλα που τη χτενίζανε, την
κανακεύανε, από το πρωί ως το βράδι,
καθώς το μητρικό φίλτρο υπάρχει στα γονίδια της γυναίκας από τη μωρουδιακή
ηλικία της.
Δεν υπήρχε η τηλεόραση να μας εκμαυλίζει με
τις λαμπερές της διαφημίσεις που άκουσον- άκουσον μόνο225 ευρώ το μόμπιλ
στέσιον, λέει σα να σου λέει… ένα τίποτε. Μάλιστα 225 ευρώ την ώρα που η χώρα έχει
γεμίσει ανέργους και με 225 ευρώ περνάει μια οικογένεια δεκαπενθήμερο να μη πω…μήνα.
Χώρια πια οι διαφημίσεις για τα κινητά που
έχουν καταντήσει-λέει- ηλεκτρονικός υπολογιστής τσέπης και έχουν μόνο…560 ή και
700 ευρώ. Μόνο!!!΄! Και απευθύνονται κατά κανόνα στις νεαρές ηλικίες που ακόμη
δεν ξέρουν πως βγαίνουν και από πού τα 560 και τα οποία θα κληθεί να πληρώσει ο
γεννήτορας ή κάποιος άλλος με αγνώστου είδους -καλύτερα να μη το
σκεφτόμαστε-ανταπόδοση. Διότι βλέπετε έχει και η Μίνα και η Λίζα και ο Τάκης
και ο…ο…ο!!!
Στην προχθεσινή οικογενειακή μας συγκέντρωση
η ιστορία.
-Τι δώρο να σου πάρω;
Ο πιτσιρικάς - εγγονός μου-πήρε το
διαφημιστικό φυλλάδιο να μου δείξει, ενώ η μητέρα του από απέναντι μου έκανε
νόημα : πρόσεξε μη τάζεις !
- Αυτό παππού!
Η κόρη μου έβαλε τα γέλια. «Σού είπα να
προσέξεις. Ξέρεις πόσο έχει αυτό που σου
δείχνει; 195 ευρώ»
Θεέ και Κύριε 195 ευρώ; Μ` αυτό ζει
οικογένεια. Που το είδες αγόρι μου;
Το δείχνει η τηλεόραση, παππού!
Ε βέβαια η τηλεόραση. Αυτός ο μεγάλος
εκμαυλιστής μικρών και μεγάλων. Δεν ζούμε βλέπετε στην εποχή που ο παππούς είχε
μια καραμέλα στην τσέπη και την πήγαινε δώρο ακριβό στον εγγονό « Κοίτα τι έφερε ο παππούς»
Τα παιδιά σήμερα δεν αρκούνται σε μια
καραμέλα. Τι να την κάνουν που έχουν μπουχτίσει γαριδάκια, πατατάκια και
κρουασάν
Όχι βέβαια πως δεν υπήρχαν και τότε ακριβά –
για τα μέτρα της εποχής-δώρα. Τραινάκια που έτρεχαν σε γραμμές ή αεροπλανάκια.
Αλλά αυτά ήταν για τα πλουσιόπαιδα μόνο. Ίσως και αυτά να ήταν ελάχιστα, γιατί
οι πλούσιοι είναι γεγονός ότι είναι πιο σπαγγοραμένοι από τους φτωχούς οι οποίοι
τη φτώχια τους δεν την πουλάνε για την
αξιοπρέπειά τους. Και τότε και σήμερα. Αλλά για τους περισσότερους ένα τόπι,
μια σβούρα, ένα νεροπίστολο ήταν όλος ο κόσμος. Δεν υπήρχε πρόσβαση σε δώρα
ακριβά παρά μόνο μέσα από τη βιτρίνα ενός μεγάλου καταστήματος. Τα κορίτσια μια
κούκλα πάνινη ή κοκάλινη-δεν είχε βγει ακόμη το πλαστικό- που τη χτενίζανε . Σήμερα
τα παιδιά παίζουν με δώρα ακριβά που βέβαια δεν τα συγκινούν περισσότερο από
ότι τα πάνινα (και που θα παίξουν λίγο και θα τα βαρεθούν για κάτι πιο φανταχτερό) αλλά βλέπετε η μαγεία της τηλεόρασης
είναι τέτοια που ακόμη και μεγάλοι μένουμε εκστατικοί. «Για δες .πω πω»
Πέρα από αυτό καθημερινά τα σπίτια γεμίζουν
διαφημιστικά φυλλάδια. Πλαίυ μομπίλ ή πλαίυ στέσιον η κάπως έτσι -που να
ξερεις;-και τα οποία λέει έχουν μόνο…100 ή 150 ή 200 και βάλε ευρώ μόνο!!!
Βέβαια είναι θαύματα κατασκευής που ξυπνάνε το
μυαλό για να πούμε του στραβού το δίκιο αλλά…
Αλλά πώς να διαθέσεις τόσα λεφτά την ώρα που
ακόμη κι αν τα έχεις σκέφτεσαι ότι κάποιοι άλλοι πεινάνε και με αυτά θα κάνανε
Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά
Να παππού αυτό– λέει- ο πιτσιρικάς μου. Είναι ένας αστυνομικός
σταθμός με εκπληκτικές λεπτομέρειες –μέχρι και δεσμωτήριο και σταθμό για τα 100
και δεσμοφύλακες και ανακριτικό γραφείο, κάπου 250 μικροσκοπικά κομματάκια που
τα συναρμολογείς βάσει σχεδίου και που σίγουρα είναι μια κατασκευή που ξυπνάει
το μυαλό αλλά…αλλά έχει 195 ευρώ.
Το έχει η τηλεόραση παππού.
Μάλιστα. Η τηλεόραση που διαφημίζει και τάμπλετ μόνο 399 –προσοχή όχι… 400 ΜΟΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου