Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

γνωμη




                                       Εν κατακλειδι   
    ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ

    Μια μικρή επέτειος σήμερα, περνάει απαρατήρητη κι ας έχει καθοριστική σχέση με τη ζωή μας, αφού αναφέρεται στον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο ιστορικός της Τέχνης  Μπερνάρ  Μπέρενσον σε μια συνέντευξή του  στην  Γιολάντα Τερέντσιο το 1948 όταν ρωτήθηκε τι είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο απάντησε: Ο χρόνος! Και συμπλήρωσε. Αν μπορούσα θα κατέβαινα στον δρόμο και θα ζητιάνευα από τους περαστικούς: Δώστε μου λίγο από το χρόνο σας! Λεπτομέρεια-ήταν 90 ετών!!!
  Η σημασία του χρόνου στη ζωή μας φαίνεται και από το ότι    
  "Στην Αρχαία Αίγυπτο - και μπράβο τους - βάζανε τους Φαραώ να κοιμούνται με νεαρές κοπελίτσες για να ξανανιώνουν. Περί των αποτελεσμάτων βέβαια δεν αναφέρεται τίποτε, αλλά και η δική μας λαϊκή σοφία  επιμένει και με την άδειά σας θάθελα να συμπληρώσω «Γέρος γάτος τρυφερά ποντίκια» ο έστιν μεθερμηνευόμενον ότι και στην ηλικία ισχύει το γνωστό "τα ετερόνυμα έλκονται¨
    Σα σήμερα λοιπόν η επέτειος 18 Ιανουαρίου του 1923 η Ελλάδα αποφάσισε να προσχωρήσει στο Γρηγοριανό ημερολόγιο που  άρχισε να εφαρμόζεται απ΄την 16η Φεβρουαρίου η οποία ονομάστηκε 1η Μαρτίου, εγκαταλείποντας το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε  από 44 πΧ όταν ο Αλεξανδρινός  αστρονόμος Σωσιγένης το μελέτησε κατά διαταγή του Ιουλίου Καίσαρα από τον οποίον και πήρε το όνομά του.
 Το 1582 ο πάπας Γρηγόριος αναμόρφωσε το μέχρι τότε ημερολόγιο (Διότι με την μετατόπιση των εποχών κινδυνεύαμε να γιορτάζουμε Χριστούγεννα το φθινόπωρο και Πάσχα  το χειμώνα)και καθιέρωσε το Γρηγοριανό (από το όνομά του κι αυτός.) στο οποίο σταδιακά προσχώρησαν όλα τα κράτη και οι καθολικές και προτεσταντικές εκκλησίες .Η δική μας  εκκλησία αποφάσισε να προσχωρήσει ένα χρόνο αργότερα το 1924 –αν δεν κάνω λάθος,- χωρίς όμως να λυθεί οριστικά το ημερολογιακό, αφού μέχρι σήμερα στο Άγιο Όρος (με  εξαίρεση το Πάσχα και τα Χριστούγεννα) αλλά και αλλού τηρούν το παλαιό (οι γνωστοί ως παλαιοημερολογίτες)
    Θα πείτε ίσως μα τι σημασία έχει πια. Παρ` όλα αυτά  ο χρόνος είναι στα απωθημένα μας καθώς έχει στενή συνάρτηση με την ηλικία και είτε σαρκάζοντας είτε αυτοσαρκαζόμενοι προσπαθούμε να ξορκίσουμε το…έτος  γεννήσεως φιλολογούντες μετ ευτελείας αλλά και επιμελώς αποφεύγοντας να κοιτάξουμε στον καθρέφτη « να μη διώ και φρίξω " που γράφει ο Καβάφης στα "Κεριά "
 Ο γέρος κι αν χτενίζεται στον ανήφορο γνωρίζεται λέει η παροιμία. «Αχ μωρή μαυρόγρια είπε ο Μπάρμπα -Νάκος, γεράσαμε κι ο μύλος δεν αλέθει πια.
-Τι λες Θανασάκο μου -απάντησε η Θανάσαινα . Η κρέμαση να δύναται κι ο μύλος γρυγρυλίζει ακόμα» Αχ Εύα -Εύα !
    Εγώ ν` ο μαύρος γέρασα και συ θέλεις παιγνίδια . Νάτα μας πάλι. Από λαϊκό δίστιχο αυτό που έχει και τη συνέχεια του : Θέλεις στην κούνια βάλε με θέλεις στη σαρμανίτσα – από το γνωστό τραγούδι  της Γιαννιώτικης ενδοχώρας .
Και μετά σου λένε ; Πάρε του νέου δύναμη  κι από το γέρο γνώση. Υπάρχει γνώση σ αυτά τα πράγματα που βλέπεις του αλλουνού τα καντήλια να λαμποκοπάνε και το δικό σου να τρεμοσβήνει. Κάτι ήξερε ο Καβάφης : Στου καφενείου του βουερού το μέσα μέρος/ σκυμένος στο τραπέζι κάθεται ένας γέρος / με μια εφημερίδα εμπρός του χωρίς συντροφιά/ και μες των αθλιων γηρατειών την καταφρόνια … σκέπτεταί  πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια / που είχε και δύναμη και λόγο κι εμορφιά .
Θα μου πείτε τι σας λέω τώρα πρωί-πρωί  αντί για καλημέρα Ο κόσμος γύρω μας γκρεμίζεται κι η γριά χτενίζεται ε; Σίγουρα . Όμως όπως και  να το κάνουμε , καθένας με τα ντέρτια του κι εμείς με τον καϋμό μας .
Στο νοσοκομείο η σκηνή. Ο φίλος  έχει κάνει εγχείρηση προστάτη και η γυναίκα του ρωτά με αγωνία -τι λέτε γιατρέ μετά την εγχείρηση θα …μπορεί να …!!!
  Της γριάς στο καταχείμωνο , της μύρισε  πεπόνι !
Πώς να γίνει όμως που όποιος μικρομάθει δεν γερονταφήνει ;
Καλημέρα αναγνώστες μου μη νοιάζεστε. Ο γιατρός απάντησε: Μπορεί –μπορεί!!!
Σταυρος Ιντζεγιαννης




Δεν υπάρχουν σχόλια: