γνωμη

ΘΕΟΣ  ΦΥΛΑΞΕΙ.

Στο φιλόξενο σαλόνι γνωστή μας συντροφιάς ,ανάμεσα σε ένα φλιτζάνι τσάι και δυο μπισκότα- όπως λέγανε παλαιά  μεταξύ τυρού και αχλαδίου-η νεαρή κυρία έθεσε το θέμα , κουνώντας μάλιστα απειλητικά το δείκτη του αριστερού χεριού της, προς την ανδρική πλευρά. ( Τα ΄χει κάτι τέτοια η αριστερά. Όλο απειλές είναι)

-Καθίστε φρόνιμα διότι από εδώ και πέρα θα πληρώνετε και για τις υπηρεσίες που σας παρέχουμε στο σπίτι.

-Εννοείτε τις …βραδινές ;

-Όχι αγαπητέ μου. Γι αυτές θα χρεώνουμε άλλους που τα καταφέρνουν - και πολύ καλύτερα μάλιστα , από αυτές που παρέχει ο σύζυξ ύστερα από 20 χρόνια γάμου. Λέμε για τα οικιακά. Σκούπισμα , μαγείρεμα, στρώσιμο- ξεστρώσιμο, μπουγάδα, σιδέρωμα και ό,τι άλλο σχετικό, χώρια το ντάντεμα τα παιδιά και τη μάνα της μάνας του - αν τύχει- επί πλέον και το… «Ασημίνα  ασπιρίνη γρήγορα έχω πονοκέφαλο », διότι ο αφέντης βαριέται να απλώσει το χέρι να  την πάρει από το κομοδίνο μόνος του!

Σύντομα- συμπληρώνει απειλητικά, θα κατατεθεί και νομοσχέδιο το οποίο και θα ψηφιστεί , από την αντιπολίτευση για λόγους αντιπολίτευσης και από τις γυναίκες της κυβερνητικής παράταξης για λόγους συμπαράστασης. Γνωστόν γαρ ότι κόρακας, κοράκου  μάτι δε βγάζει, ε;

 Φοβερή η είδηση-αν είναι αλήθεια. Αυτό μας έλειπε! Είχε δίκιο ο μακαρίτης ο Γούναρης : Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί…

  Κάποτε ο άντρας έδινε δυο βόδια στον πεθερό κι αγόραζε τη γυναίκα του. Την σκλάβα του. Κι όμως δεν τον βόλευε .Του κακοφαινότανε η πληρωμή. Άσχημη δουλειά να την πληρώνεις και να την ταϊζεις από πάνω.

Δεν συνέφερε  και το άλλαξε.

Δεν ξέρω πως έγινε και πότε άρχισε πάντως  αντί να πληρώνουμε αρχίσαμε να παίρνουμε κι όλας.

 Ίσως ήταν που θεωρούσαν τη θυγατέρα βάρος – έχω δυο γραμμάτια έλεγε ο  θείος για τις κόρες του- και κοιτάζανε πως θα τις ξεφορτωθούνε. Τόσο βάρος μάλιστα που προτιμούσαν να πληρώσουν προκειμένου να απαλλαγούν από αυτή.

 -Πιάσε εκατό φλουριά, ένα χωράφι, δυο γίδες και πάρτη  να γλιτώσουμε!

Έτσι δόξη και τιμή έπαιρνες γυναίκα  και χωράφι  και με συμβολαιογραφική πράξη μάλιστα για …σιγουριά.

Μετακόμιζε  λοιπόν  η τέως  άγαμος- και νυν έγγαμος,  στο σπίτι του αντρός της- στο δικό της δηλαδή που του το είχε χαρίσει ως προίκα- όπου και μαγείρευε, μπάλωνε, έπλυνε τάιζε και μεγάλωνε παιδιά επί πλέον ντάντευε και τα πεθερικά αν τύχαινε. Φυσικά μπροστά στον άντρα της, προσοχή. Αφέντη τον έλεγε. Ο κυριός μου και ο θεός μου.

Ωραία ε; Έλα όμως που κάποτε όλα τα ωραία τελειώνουν.

 Κάποτε η γυναίκα άνοιξε το παράθυρο είδε φως, είδε ουρανό, είδε κόσμο, κίνηση, θόρυβο, τραγούδια και χαρές .Της άρεσε. Άνοιξε λοιπόν και την πόρτα και βγήκε στο παζάρι. Ξεπόρτισε – που λέμε.

 Μάλιστα. Η γυναίκα  άρχισε να δουλεύει. Φόρεσε παντελόνια, έβγαλε λεφτά.

 Το αστείο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο άντρας – μια ζωή χαζός, από τα γονίδια του Αδάμ σέρνει τη χαζομάρα του-του καλάρεσε. Σου λέει φέρνει λεφτά, άρα ωραία  πάμε. Δεν ήξερε τι τον περίμενε. Διότι η γυναίκα μαζί με τα λεφτά έβγαλε και γλώσσα. Είπε κουβέντες παραπανίσιες . ΄Υψωσε τον τόνο της φωνής της και αμφισβήτησε το αλάθητο του αρσενικού.  Άναψε τσιγάρο και  φύσηξε τον καπνό κατάμουτρα στο παλιό αφεντικό της. Του άντρα της. Πάντως – για να πούμε και το σωστό- τα λεφτά- λεφτά. Κάθε πρώτη του μηνός  τούφερνε- και φέρνει το μισθό της  και άρα τα πάντα μέλι – γάλα. Χρήμα γαρ πάντων διακανονιστής.

-         Ώστε έτσι ε;

-          Δηλαδή όχι ακριβώς έτσι, γιατί τώρα  ζητάει και μισθό από πάνω για τις υπηρεσίες που προσφέρει στο σπίτι. Πλένω σκουπίζω, μαγειρεύω – πλήρωνε. Δεν αποκλείεται να ζητήσει αύριο- μεθαύριο να της αφήνουμε και λεφτά κάτω από το μαξιλάρι για τις …νυχτερινές υπηρεσίες. Καθόλου παράξενο γιατί με τη φόρα που πήρανε τίποτε πια δεν είναι απίθανο.

-Σώπα!!!

 - Μάλιστα κύριε. Στην Ελβετία – λεει η συνομιλήτριά μου η γυναίκα πληρώνεται.

-Ναι αλλά εδώ είναι Ελλάδα.

-Ποια Ελλάδα; Ευρωπαϊκή Ένωση θέλεις να πεις. Τουτέστιν θα πληρώσετε .Και θα πληρώσετε πανάκριβα μάλιστα.

-Μη χειρότερα!