ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 35 / 5/16

 

                                              ΚΑΘ ΟΔΟΝ

   ΠΛΗΡΗς  ΗΜΕΡΩΝ

 

  Τον προσφιλή …αποβιώσαντα πλήρης ημερών κηδεύουμε την…κ.τ.λ που συνήθως γράφονται στις αγγελίες των κηδειών.

   Με προβληματίζει εκείνο το… « πλήρης  ημερών» !

   Πλήρης ημερών. Αλλά πότε είναι το πλήρωμα των ημερών. Υπάρχει κάποια ένδειξη που να αναφέρει ημερομηνία λήξεως τα 79 έτη  που συμπλήρωσε ο τέως φίλος εν ζωή και ήδη μέτοικος στη γη των μακάρων. Με ποιο κριτήριο τα 79 έτη αποτελούν την πληρότητα  της ζωής; Ποιος ξέρει ποιες οι βουλές του Υψίστου ώστε να κρίνει πως  και πότε έχει ορίσει το τέρμα του δρόμου ώστε να ξέρει αν ήταν πλήρης ημερών ή είχε ακόμη διαδρομή έως ότου φθάσει στο προδιαγραμμένο τέρμα, ώστε να κατεβεί από το τρένο.

  Ποιος μπορεί να  ξέρει το μήκος της βιολογικής  διαδρομής ώσπου να χτυπήσει το καμπανάκι « παρακαλούνται όσοι είναι για τη στάση των 79 ή 80 ή 90  ετών να κατεβούν καθόσον ήρθε το πλήρωμα  των ημερών τους »

   Αν δεν έχει σωθεί το καντηλάκι σου- έλεγε η γρια Σκεύω  που μέτραγε με άλλο μέτρο τα χρόνια και το τέλος. Όταν της είπα πως πέθανε ο κυρ-Σωτήρης  ο μαραγκός είπε «Μπα το παιδάκι, πότε κιόλας» (Μικρή λεπτομέρεια ο Κυρ –Σωτήρης ήταν 88 και η ίδια  93 !!!)

   Το καντηλάκι! Η κυρά –Λίτσα που έμενε  απέναντί μας στο υπόγειο και που ζούσε από τη φιλανθρωπία της γειτονιάς μοιραζόταν το ότι της δίναμε με όποιον πιο φτωχών από  αυτή τύχαινε να της χτυπήσει την πόρτα.

  -Μα δεν έχεις να φας εσύ το μοιράζεσαι κιόλας, της παρατήρησε μια  από τις κυρίες που τη φρόντιζαν και τη βοηθούσαν.

  -Τι να κάνω. Φροντίζω  το καντηλάκι μου να μη σβήσει.     

 Και επειδή η άλλη την κοίταζε με απορία μη καταλαβαίνοντας, της εξήγησε: Ότι κάνεις εδώ, το βλέπει και το μετράει ο παντοδύναμος μεγάλη η χάρη του και είναι σα να ανάβεις ένα καντήλι μπροστά στο εικόνισμά του.

Αν είχαμε τη μισή πίστη από όση έχει ετούτη η αγράμματη και               θεόφτωχη  παρατήρησε μια μέρα ο συγχωρεμένος, θα εξασφαλίζαμε ασυζητητί μια θέση  στη Βασιλεία των ουρανών

Δηλαδή  παρατήρησε η κόρη μου Ο κουμπάρος ο Κώστα Πίσπερης που έφυγε  94  ετών δεν ήταν πλήρης, αλλά υπερπλήρης που σημαίνει ότι έπρεπε να είχε φύγει προ πολλού. Ίσως αυτό να έχει στο νου του ο κ. Κατρούγκαλος που επιμένει να ξαναφέρει στη ζωή μας τον νόμο της Σπάρτης και στα 65 ή στα  70 να μας πετάνε στον Καιάδα. «Άντε ξεκουμπίσου, είσαι πλήρης ημερών τι άλλο θέλεις .Να …ξεχειλίσεις να  βρωμίσεις τον τόπο  και να σε μαζεύουμε με το χαρτί της κουζίνας;»

     Έσκαβε ο γέρο –Θύμιος στον κήπο του όταν  ένοιωσε πίσω του μια σκιά. Γυρίζει και βλέπει το Χάρο. « Πάμε -του λέει- ήρθε η ώρα σου, συμπλήρωσες τα χρόνια σου, πρέπει να σε πάρω»

- Ρε κουμπάρε βλέπεις ότι σκάβω να φυτέψω, άσε με λίγο ακόμη μην αφήσω το φύτεμα στη μέση και πάει άδικος ό κόπος που έκανα μέχρι τώρα.

   Το σκέφτεται λίγο ο Μαυροφόρος και του χαρίζει δυο μήνες. «Σε δύο μήνες ακριβώς θα έρθω»

   Ο καιρός όμως περνά γρήγορα. Πονηρός ο γέροντας ψάχνει να κρυφτεί, ντύνεται με παιδικά ρούχα και πάει σε μια παιδική χαρά να παριστάνει τον πιτσιρίκο.

 Όπου όμως ο Χάρος -τον ξεγελάς ;- τον βρίσκει. Έλα πάμε… μικρέ –του λέει

 -Μα εγώ κλαψουρίζει ο γέροντας είμαι όπως βλέπεις μικρό παιδάκι !

  -Γι αυτό ήρθα, να σε πάρω να πάμε... στράτα – στρατούλα !!!

     Θα πείτε, ίσως , προσπαθούμε  να ξορκίσουμε το τέλος που ο Πανάγαθος με την απέραντη σοφία του έχει ορίσει για τον  καθένα μας  Το πρόβλημα όμως δεν είναι αν είσαι πλήρης ημερών ηλικιακά  - όπως κι αν το μετρά ο καθένας,-  άλλα τι είδους ημερών. Μιλάμε  για το αν το πλήρης ημερών είναι στα  70 ή 80 ή 90 και ξεχνάμε ότι το σπουδαίο  δεν είναι το πότε φεύγεις, αλλά  αν φεύγεις έτοιμος να απαντήσεις σε  εκείνη τη φοβερή ερώτηση :Το τάλαντο ω έδωκά σοι τι εποίησες ;

   Σκέφτομαι μήπως εκείνο το πλήρης ημερών, θα έπρεπε να αναφέρεται όχι στην ημερομηνία, αλλά στην ετοιμότητα του καθενός μας κι αυτό νομίζω ότι είναι το σπουδαίο. Συμφωνείτε – διαφωνείτε:

                                       Σταύρος Ιντζεγιάνν