ΚΑΘ ΟΔΟΝ
Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ
Τα `μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα. Σε τζαμί μετατρέπουν οι
Τούρκοι σιγά –σιγά τηνΑγία Σοφία
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που ο
Τουρκικός επεκτατισμός υπογραμμίζει στις μέρες μας, του λόγου το αληθές. Οι
Τούρκοι δεν μπορούν ακόμη να χωνέψουν πως μια χούφτα σκλάβοι τους, ύστερα από
τετρακόσια και βάλε χρόνια σκλαβιάς
σήκωσαν κεφάλι και όχι μόνο ελευθερώθηκαν αλλά παρά λίγο να φτάσουν στην
Άγκυρα. Και συνεχίζουν να προκαλούν όχι απλώς την Ελλάδα, αλλά την παγκόσμια
κοινότητα, της οποίας μέρος της πολιτιστικής της κληρονομιάς αποτελεί ο Ι.Ν. της Αγίας του Θεού Σοφίας. Της
Αγια-Σοφιάς μας. Το ιερό μνημείο της Ορθοδοξίας με τα «τετρακόσια σήμαντρα –εξήντα δυο καμπάνες / κάθε καμπάνα
και παπάς , κάθε παπάς και διάκος» όπως την παρουσιάζει ο θρήνος της άλωσης
Σε τζαμί μετέτρεψαν το σύμβολο της ορθοδοξίας
οι γείτονες με την ευκαιρία του Ραμαζανιού αρχίζοντας τις πρώτες μέρες να
διαβάζουν το κοράνι ( στην πραγματικότητα
μετρώντας τις αντιδράσεις ) και
παίρνοντας θάρρος ή εξακτινώνοντας το
θράσος τους ήδη από εβδομάδος ο
μουεζίνης καλούσε τους πιστούς να προσέλθουν στο Ναό για να προσευχηθούν..
Και όλα αυτά την ώρα που η « πρώτη φορά
αριστερά »
ενέκρινε τη ίδρυση
τεμένους και τζαμιού στην Αττική και στη Θήβα. Δεν είμαστε αντίθετοι .Ο
καθένας έχει το δικαίωμα να προσεύχεται
με τον δικό του τρόπο, αρκεί να αναγνωρίζει και να σέβεται το δικαίωμα και του
άλλου στη δική του Θρησκεία. Ξέρουμε τι τραβάνε οι Χριστιανοί στην Πόλη.
Μα θα
αναρωτηθείτε, αφού η Αγία Σοφία θεωρείται μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς
πως δεν αντιδρά η Ουνέσκο ή κάποιος άλλος Οργανισμός της Ενωμένης Ευρώπης. Οι
δικές μας διαμαρτυρίες ούτως ή άλλως γράφονται από τη γείτονα κακότροπη Τουρκική κυβέρνηση στα παλιά τους τα παπούτσια
.
Τι ρόλο λοιπόν παίζουν οι διάφοροι
Ευρωπαϊκοί Οργανισμοί όταν δεν μπορούν
να προστατέψουν τα μέλη τους, από
τις κακόβουλες ενέργειες μια άλλης, μη μέλους, γείτονος χώρας.
Τι ρόλο παίζει η Ουνέσκο αν δεν μπορεί να
προστατεύσει τον πολιτισμό ενός εκ των μελών της, που αφορά και τη ίδια της την
ύπαρξη ; Διότι πως αλλιώς δικαιώνεται ο
ρόλος της; Καλές οι διαμαρτυρίες και οι ρητορικές κορώνες που όμως δεν φέρνουν αποτέλεσμα.
Το 1919 αμέσως μετά τον Α Παγκόσμιο οι
πρώην εμπόλεμοι, αποφάσισαν να
συμπτύξουν μια διεθνή Ένωση (Κοινωνία των Εθνών ) Κ.Τ.Ε με σκοπό να
αποτρέψουν άλλο πόλεμο και να προστατεύσουν
την ειρήνη. Κι ενώ όλοι είχαν εναποθέσει εκεί τις ελπίδες τους για μια διαρκή
ειρήνη στην πράξη απεδείχθη ανίκανη να προστατεύσει τα μέλη της από τον ίδιο
τον εαυτό τους και αυτοδιαλύθηκε.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με την Ε. Ευρώπη και τους διάφορούς
Οργανισμούς με τους χιλιάδες χρυσοπληρωμένους γραφειοκράτες που υποτίθεται ότι λαβαίνουν αποφάσεις οι
οποίες όμως σε καμιά περίπτωση δεν
μπορούν να εφαρμοστούν γιατί οι οργανισμοί δεν έχουν τον τρόπο να επιβάλλουν τη
θέλησή τους και δεύτερο το σπουδαιότερο τα κράτη μέλη του όποιου Ευρωπαϊκού
οργανισμού εξακολουθούν να είναι ιστορικά δεμένα με τα δικά τους το
καθένα συμφέροντα. Το είδαμε με την Αυστρία
η οποία. παρά τη συνθήκη Σέγκεν έκλεισε τα σύνορά της ασκώντας δική της πολιτική στο πρόβλημα των μεταναστών
χωρίς και να μπορεί η Ε.Ε να επιβάλλει κυρώσεις !
Είναι
καιρός να καταλάβουμε ότι η Ε. Ένωση στην πραγματικότητα είναι μια φιλόδοξη ρομαντική ιστορία που
κανείς δεν παίρνει σοβαρά και ίσως- ίσως
σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά μια ακόμη προσπάθεια του δυνατού,
να επιβάλλει τη θέλησή του στον αδύνατο,
με βάσει τα δικά του συμφέροντα.
Ζούμε δυστυχώς στην προσπάθεια της Γερμανίας
να νεκραναστήσει το Δ Ράιχ. Και στην προσπάθεια αυτή όπως και στον Α και στον Β
παγκόσμιο πόλεμο η Τουρκία έπαιξε τον
πιο έξυπνο διπλωματικό παιγνίδι, κρατώντας
μιαν ουδέτερη στάση έως ότου δει που γέρνει η ζυγαριά. Γι αυτό και κανείς ποτέ
δεν την πείραξε και γι αυτό και η Ουνέσκο, αδύναμη - ακόμη και αν ήθελε- να επιβάλλει τη θέλησή της παρακολουθεί τους Τούρκους
του σύγχρονου Σουλτάνου Ερντογάν να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου και
πολιτισμού χωρίς να αντιδρά αρκούμενη σε
μια κενού περιεχομένου ρητορική νουθεσία. Ούτε καν απειλή!! Ο Θεός να βάλλει το
χέρι του!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου