ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΠΛΕΓΜΕΝΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ
Τι γίνεται εδώ. Λεφτά κύριε. Λεφτά. Χιλιάδες
χιλιάδων. Εκατομμύρια. Δισεκατομμύρια Χρέη ανεξαχρέωτα και… εξαχρειωμένα. Δάνεια
κόκκινα , πράσινα, μπλε. Ουράνιο τόξο παραοικονομίας. Τραπουλόχαρτα στο τζόγο
των μίντια με την εξουσία. Εγγυήσεις
αφερέγγυες με βοσκοτόπια και πρόβατα που βελάζουν και έξυπνοι που τα αρμέγουν
από τις τράπεζες με το…. αζημίωτο πολιτικά ή οικονομικά εννοείται! Ένας ολόκληρος
κόσμος, ο οποίος ζει ζωή χαρισάμενη, σε
βάρος μας που κάθε τόσο πληρώνουμε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Κι εμείς
τι κάνουμε ρε πατέρα –με ρωτάει η κόρη μου. Μπρίκια κολλάμε;
Τι να της πεις. Ότι εμείς με το Κύριε ελέησον το πρωί και ευλόγησον
Κύριε το βράδι, ξυπνάμε με εφιάλτες γιατί βλέπουμε να μας βγάζουν το σπίτι σε
πλειστηριασμό επειδή καθυστερήσαμε στην τράπεζα μια δόση 226 ευρώ ένα μήνα.
Άφρον άφρον αγανακτεί η καλή μας κυρά –Σοφία. Μια ολόκληρη χώρα, ένας
ολόκληρος λαός υποφέρει, για να βγάλουν λεφτά κάποιοι έξυπνοι. Κανείς δε
σκέφτεται ότι αύριο μεθαύριο, όπου νάναι
μπορεί να έρθει ο αρχάγγελος και να σου πει… πάμε να παίξουμε τάβλι στον
αυλόγυρο του ουρανού. Σκέφτεται κανείς από αυτούς το θάνατο»;
-Ναι αλλά μέχρι να πεθάνεις θες να φας, να
ντυθείς και να πληρώσεις και το γιατρό χώρια που στοιχίζουν και οι κηδείες. Ασύμφορο
και το να πεθάνεις .Λιγότερο μου στοιχίζει ζωντανός- λέει η θεία Χρυσάνθη για
τον θείο Πολυχρόνη. Άσε που θα χάσουμε και τη σύνταξή του έστω και
κουτσουρεμένη.
Έχει και δίκιο και άδικο. Διότι είναι γνωστό
ότι τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία αλλά… σε βοηθάνε να περάσεις τη δυστυχία
σου πιο άνετα. Ποιος τελικά πληρώνει όλα
αυτά τα δάνεια που έδινε η τράπεζα Αττικής –ρώτησε στην εξεταστική επιτροπή
της βουλής ο κ Νικολόπουλος τον κ. Κουρή
Απάντηση
:Το κορόιδο ο λαός!!!
Έτσι μονοκόμματα, στεγνά, τσεκουράτα.: Το
κορόιδο ο λαός!!!
Σε πανικό η οικονομία. Λεφτά που αλλάζουν
χέρια με ταχυδακτυλουργική ευκολία, την ώρα που εμείς για να πάρουμε ένα δάνειο
12 χιλιάδων χρειαστήκαμε ένα …φορτηγό χαρτιά και γνωματεύσεις και πιστοποιητικά
και εγγυήσεις. Ποιο κράτος δικαίου;
Μα
δεν είναι καινούργιο λένε. Σίγουρα ναι.
Αλλά οι προηγούμενοι αποδοκιμάστηκαν και καταψηφίστηκαν, ακριβώς γι αυτό και
ήρθαν άλλοι. ωσάν ο Μεσίας που
έφερνε την ελπίδα αν μη τι άλλο, να
σταματήσει έως εδώ ο κατήφορος Και δε
σταμάτησε. Και ξανά τα ίδια και κάθε φορά χειρότερα « Κάθε πέρυσι
καλύτερα»-σοφός ο λόγος !
Σε απελπισία ο πολύς λαός , αυτός που
μοχθεί από το πρωί ως το βράδι για μιας πεντάρας ζωή και ανακαλύπτει έκπληκτός
πως γύρω του μια χούφτα άνθρωποι τον εκμεταλλεύονται. Τον περνάνε για κορόιδο. Πλήρωνε και μη ερεύνα!
Προβληματίζεται ο καθένας μας, καθώς η μία
αποκάλυψη φέρνει μιαν άλλη. Όλοι κατηγορούν όλους και με στοιχεία εκατέρωθεν, που
δείχνουν ότι πηγαίνοντας να γλυτώσουμε από τη σκύλα, πέσαμε στη χάρυβδι.
Μοιάζουμε κλεισμένοι σε μια ποντικοπαγίδα όπου αν μείνεις μέσα ψοφάς από την πείνα κι αν βγεις από εκεί σε τρώει η γάτα.
Γυρίζεις προς τα δεξιά «αμαρτιών μου τα πλήθη». Γυρίζεις προς τα αριστερά σου:
«παρελθέτω το ποτήριον απ εμού» Αν πεις και για το κέντρο όπου φυσάει ο άνεμος!
- Πως βλέπετε το μέλλον-ρωτούν οι δημοσκοπήσεις
-Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα
–απαντά το
το
80 % του λαού, που ανησυχεί για το αύριο. Το δικό του και των παιδιών του.
«Πνίγομαι βάζει τις φωνές ο ο Χρηστάρας στον
πρωινό καφενέ, ποιο παράθυρο να ανοίξω να ανασάνω καθαρόν αέρα»
Μάλλον
την πόρτα πρέπει να ανοίξουμε φίλε και να το βάλουμε στα πόδια « σ`άλλη γη σ`
άλλα μέρη που κανέναν δε ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει» –όπως έλεγε το πρώτο
μεταπολεμικό τραγούδι του Γιαννίδη , τότε που σκασμένοι από την κατοχή
προσπαθούσαμε να ανασάνουμε ελεύθεροι. Που
να φανταζότανε ο Δηλιγιάννης όταν είπε το αμίμητο « Οι περιπεπλεγμέναι περιστάσεις
περιεπλέχθησαν επί το περιπλοκότερον(!!!) ότι 120 χρόνια μετά θα ήταν η θλιβερή
πραγματικότητα της Ελλάδος. Σαν χθες. Σα σήμερα!!
Σταύρος
Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου