ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

                                                                      ΚΑΘ ΟΔΟΝ

    ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΑΙΝΩΝ

 

   Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε μια ιστορία τρέλας από έναν υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων που δηλώνει περίπου ανεξίθρησκος-για να μη πω αρνησίθρησκος- την ώρα που ως υπουργός πρέπει να υποστηρίζει και να προάγει τη θρησκεία την οποία κατοχυρώνει το Σύνταγμα της  χώρας. Και το Σύνταγμα αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά ότι επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδος είναι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός. Ο κ. Υπουργός αναγορεύει εαυτόν διώκτη της επικρατούσης θρησκείας μετατρέποντας το μάθημα των θρησκευτικών σε θρησκειολογία. Μια μορφή καλυμμένης δίωξης του χριστιανισμού στη Ελλάδα  κάτω από την πίεση της Μαρξιστικής του ιδεοληψίας και της προσωπικής του πολιτικής – ίσως και ψηφοθηρικής του-άποψης.

    Βέβαια δε  ζούμε στην εποχή που ρίχνανε τους Χριστιανούς στα θηρία ή τους καίγανε σε βαρέλια  με πίσσα ή τους ξέσχιζαν τις σάρκες πάνω στον τροχό. Αν όμως σκεφθεί κανείς ότι ζούμε  σε μια εποχή που ο Χριστιανισμός έχει εδραιωθεί και θριαμβεύει ως η απόλυτη θρησκεία της αγάπης, του ελέους και της αιώνιας ζωής τα πράγματα δεν μπορεί να θεωρηθούν ως μια αμελητέα ιδιορρυθμία ενός ανιστόρητου και ανεξίθρησκου Υπουργού  παιδείας.

   Ακόμη να σκεφθεί κανείς ότι καθημερινά ζούμε την παρουσία του Θεού σε κάθε μας βήμα. Και ακόμη  ότι χάρη σ` αυτή την πίστη μας τινάξαμε από πάνω μας την Οθωμανική κυριαρχία με την Ορθοδοξία να θριαμβεύει. Ήδη ζούμε μια νέα απειλή που έρχεται από την ίδια την εξουσία

  Φυσικά ελπίζουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και ο σεβασμός στο Σύνταγμα του Κράτους και στο θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας ο οποίος  εναποθέτει την «πάσαν ελπίδαν»  ιδιαίτερα σήμερα στις δύσκολες στιγμές που περνάμε  στην εξ ύψους βοήθεια, τη μόνη που μπορεί να μας βγάλει από τα αδιέξοδα.

  Σκέφθηκα όμως ότι θα ήτα σωστό να θυμηθούμε όλη εκείνη την επάρατη περίοδο των διωγμών, για να αντλήσουμε διδάγματα από τη ηρωική στάση των μαρτύρων της εκκλησίας.

  Οι πρώτοι επίσημοι διωγμοί άρχισαν επί Νέρωνος  το 54  έως 68  όταν ο Νέρων έκαψε μέσα στην τρέλα του τη Ρώμη το 64 και είπε πως ήταν έργο των Χριστιανών.

    Πολλοί χριστιανοί πέθαναν με τους πιο απάνθρωπους τρόπους. Ρίχτηκαν στα θηρία της Ρωμαϊκής αρένας, καρφώθηκαν σε σταυρούς, ή καταδικάστηκαν στις φλόγες και κάηκαν. Επί των ημερών του μαρτύρησαν και πέθαναν ο Παύλος και ο Πέτρος.

   Το 85 επί Αυτοκράτορος Δομιτιανού  σημειώθηκε ο δεύτερος κατά σειρά διωγμός των χριστιανών. Έξόρισε  τον Ιωάννη στην Πάτμο, ενώ θανατώθηκαν ο Τιμόθεος και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης.

    Ο Μάρκος Αυρίλιος συνέχισε το 161 με 168 αιματηρότερους από τους προηγούμενους  τους διωγμούς των χριστιανών

   Το 249 -251 επί Αυτοκράτωρος Δέκιου οι διωγμοί των Χριστιανών χειροτέρεψαν, καθώς οραματιζόταν την επιστροφή στα ιδανικά και τα ιδεώδη της ειδωλολατρίας στην αρχαία Ρώμη. Αλλά την ίδια εχθρότητα  έδειξε και ο Αυτοκράτωρ Γάλλος το 251 με 253 εναντίον των χριστιανών δεδομένου ότι ως ηλιολάτρης προσπαθούσε να επιβάλλει τη λατρεία του ηλίου με αποτέλεσμα να εξοντώσει τους χριστιανούς που δεν εννοούσαν να προσκυνήσουν τον ήλιο.  

    Στην περίοδο του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού  από το 284 μέχρι το 305 οι χριστιανοί καταδιώχτηκαν  και μαρτύρησαν με φοβερά μαρτύρια για να αλλαξοπιστήσουν και να  προδώσουν τον αληθινό Θεό .Τον Χριστό. Οι ιστορικοί θεωρούν ότι στην περίοδο της Αυτοκρατορίας του οι διωγμοί των χριστιανών ήταν από τους φοβερότερους.

   Την ίδια σκληρή στάση κατά των χριστιανών κράτησε και ο Γαλέριος  μεταξύ των ετών  305 έως το 310 οπότε όμως αντιλήφθηκε ότι οι διωγμοί δεν  οδηγούσαν  στην ειρήνη της Αυτοκρατορίας και με διάταγμά του επετράπη στους χριστιανούς να έχουν τη θρησκεία τους και να προσεύχονται στον Χριστό με την προϋπόθεση ότι αυτό δε θα έβλαπτε τα συμφέροντα του κράτους. Έτσι το 311 οι διωγμοί κατάπαυσαν

  Δυστυχώς  για τους Χριστιανούς  με το θάνατο του Γαλέριου οι διωγμοί ξανάρχισαν ακόμη χειρότεροι επί Μαξιμίνου για να παύσουν οριστικά με τον Μ. Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ελένη.

  400 χρόνια διωγμών, βασανιστηρίων, ποταμών αίματος  και θανατώσεων στην ακμή της ρωμαϊκής κυριαρχίας  δεν κατάφεραν να υποδουλώσουν τον χριστιανισμό και να αναγκάσουν του Χριστιανούς να αλλαξοπιστήσουν. Καλό είναι να διαβάσει λίγη ιστορία ο επί της …παιδείας υπουργός. Κάτι θα διδαχθεί και ίσως όπως ο Μαξέντιος να αναγκαστεί να αναφωνήσει και αυτός «Νενίκηκάς με Ναζωραίε»

   Σταύρος Ιντζεγιαννης