ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΖΩΗ
Και
ξαφνικά μια κακοκαιρία αναποδογύρισε την χαλάρωση του Σαββατοκύριακου με εκείνη
τη θερμοκρασία που μας έψηνε κυριολεκτικά. Το θερμόμετρο κατρακύλησε από τους
39- 40ο βαθμούς στους 25.Βιαστικά επιστρατεύτηκαν κάποια μπουφάν και
τα παράθυρα ορθάνοιχτα τόσες μέρες
κλείστηκαν, να προλάβουν την απειλή του αέρα που χτύπαγε κιόλας κάποια
αποξεχασμένα παραθυρόφυλλα. Η βεράντα γέμισε μαδημένα τριαντάφυλλα κι ο αέρας παράσυρε
μερικά μισογραμμένα χειρόγραφα που
τεμπελιάζανε πάνω στο τραπέζι χόρεψαν
για λίγο και μετά ταξίδεψαν στο απέναντι μπαλκόνι. Να μαζέψουμε τις τέντες
πρότεινες η γυναίκα μου. Θα τις σκίσει !
Ξαφνικά ο ουρανός έδειξε αγριεμένος ένα αλλιώτικο πρόσωπο. Από τη μια
στιγμή στην άλλη η γνωστή εικόνα του καλοκαιριού άλλαξε φόντο Το γαλάζιο που σκεπάστηκε από το μουντό
γκρίζο .Μια ιδέα καταχείμωνου με τους
κεραυνούς και τα αστροπελέκια να αυλακώνουν τον ορίζοντα μέχρι που κάποιο
αστροπελέκι έσκασε με μια χλαπαταγή .Κατατρομάξαμε. Τα μικρά έτρεξαν φοβισμένα
να χωθούν στην αγκαλιά της μάνας τους και της γιαγιάς .Μόνο ο μεγάλος ο
Αναστάσης 8τάχρονος πια, σφίγγοντας τα δόντια του να κατανικήσει το φόβο του,
ήρθε και στάθηκε δίπλα στον πατέρα του κι εμένα-τον παππού. « Οι άντρες με τους
άντρες του είπα. Έτσι σε θέλω να μη
φοβάσαι από ένα δυο αστροπελέκια. Αλλοίμονο. Μεθαύριο θα πας στον στρατό.
Λοκατζής. Καταδρομέας να σε καμαρώνω!» Μεμιάς ίσιωσε το κορμί του και καμάρωσε. «Τι
να φοβάμαι παππού; Η Μαρία είμαι εγώ.» Βέβαια με τον κεραυνό που έσκασε κάπου
εκεί κοντά τον ένοιωσα να σφίγγεται επάνω μου. Φοβούνται οι άντρες; Αυτό
έλειπε!!!
Στην πρωινή τακτική καφενόβια σύναξη που
διηγιόμουν τη σκηνή ο σοφός πρεσβύτης –συνταξιούχος δάσκαλος- που παρακολουθεί τακτικός κι αυτός
από το διπλανό πάντοτε τραπέζι μονολόγησε όπως πάντα την κριτική του.
Ίδια η ζωή. Μια καλοκαιρία και μια
αστραπόβροντα και χαλάζι .Μακάριοι όσοι κρατούν την ψυχραιμία τους στις
δύσκολες ώρες – αυτοί που δεν κιοτεύουν έλεγε η συγχωρεμένη η θεία Μαλβίνα-
αλλά κάνουν τον σταυρό τους. Εάν έχετε πίστην ως κακόν σινάπεως θα πείτε στο βουνό φύγε από εκεί και πέσε στη
θάλασσα και θα πέσει!
Το σπουδαίο είναι να μπορείς να στέκεσαι
όρθιος βέβαιος ότι το αγκυροβόλιο στο οποίο σε προφυλάσσει η πίστη είναι τόσο
απάνεμο που κανένας άνεμος- καμιά μπόρα-καμιά κακοκαιρία ή αναποδιά δεν μπορεί
να σ` αγγίξει! Μακάριοι όσοι πιστεύουν, Όσοι πιστεύουν βαθιά, απόλυτα, αδιατάρακτα
, χωρίς ερωτηματικά, αστερίσκους, εισαγωγικά ή αποσιωπητικά. Πιστεύουν! Έτσι
απλά !
Θυμήθηκα – μη δα και το ξέχασα ποτές μου αφού
το έχω κάνει moto ζωής εκείνο το τραγουδάκι του
κατηχητικού που μας μάθαινε ο καλόγερος:
«Μη φοβηθείς αυτό που στήριξε στη πίστη επάνω την ελπίδα. Τον είδα στη ζωή να
μάχεται μα πάντα ανίκητον τον είδα»
Κάπως έτσι είναι και η ζωή είπε
μονολογώντας-ίσως απαντώντας στη σκέψη
μας- ο σοφός δάσκαλος από το διπλανό τραπέζι. Μια καλοκαιρία που τη χαίρεσαι
όπως ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι στην
ακρογιαλιά με τη γαλήνη της θάλασσας, τα εγγόνια σου να παίζουν στην άμμο και να νοιώθεις βαθιά σου την ανάγκη να προσευχηθείς.
Αγιασθείτω το όνομά Σου!
Και ξαφνικά ένας αέρας, μια αστραπή, ο κεραυνός
που σκάει παραδίπλα. Μια μπόρα. Μια καταιγίδα που να απειλεί στη μανία της να
παρασύρει τα σκέπαστρα, αναποδογυρίζει τα τραπέζια, κόβει τους κάβους και παρασέρνει τις
ψαρόβαρκές. Εικόνα καταστροφής. Για πόσο;
Για όσο μπορείς να κρατηθείς στην πίστη σου
και να δοξολογήσεις τον Κύριο ξέροντας ότι μετά από κάθε δοκιμασία υπάρχει ή πρόνοια του Θεού που δεν
αφήνει τίποτε απροστάτευτο .
Τι ήταν χτες –είπε ο σοφός μας. Μια ξαφνική
μπόρα από το πουθενά. Σήμερα χαρά Θεού. Να σας θυμίσω το
«Απόβροχο» του Γρυπάρη είπε
«Τη νύχτα απόψε ή θλίψη της μ` ανάστησε η τρανή
τη θλίψη μας σα να` χε μελετήσει
Τη νύχτα απόψε π` άνοιξαν οι έβδομοι ουρανοί
και πόντισε νερό κατακλυσμός τη χτίση.
Πως μας πλανεύει το όνειρο της ευτυχία ξανά
σαν νάταν μια φορά να μας γελάσει
Σε νέα ταξίδια μας καλούν, τα πλοία, στα γαλανά
τα κύματα, που ως να ήπιαν φως κι έχουν
χορτάσει »
Κάπως έτσι είναι η ζωή. Η ευλογία του Θεού
αλλά και η δοκιμασία του. Μακάριοι όσοι πιστεύουν, γιατί αυτοί δε φοβούνται
τίποτε. Ζουν τη ζωή!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου