ΓΝΩΜΗ 3 /8 / 17

                                                 ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ  

    ΒΡΥΞΕΛΕΣ-2 .Η ΕΥΡΩΠΗ

   Μια βδομάδα στις Βρυξέλες κατάλαβα ότι εδώ στην Πάτρα –ακόμη και στα χάλια που την έχουν καταντήσει-ζούμε στον Παράδεισο! Έχουμε απλόχερα θάλασσα, ουρανό και… φτώχεια. Ξέρετε πλούσιο να πηγαίνει στον παράδεισο;

    Η ζωή στην Ευρώπη ακολουθεί ένα αυστηρά προγραμματισμένο ρυθμό που σε καμιά περίπτωση δεν ταιριάζει στον δικό μας ζεμανφουτισμό. Το «Ωχ αδερφέ παράταμας»  Σέβονται τον νόμο. Δε σεβόμαστε τίποτε. Ούτε τον εαυτό μας!!!

    Βρυξέλες. Η παγκοσμιοποίηση σε όλο της το μεγαλείο .Λευκοί- μαύροι-κατάμαυροι πίσσα, κίτρινοι, μπορεί και… κόκκινοι ερυθρόδερμοι. Κανείς  δε νοιάζεται τι χρώμα έχει ό άλλος  ή τι ρούχα φοράει-κελεμπία ή κουστούμι ή ράσο –στο ξενοδοχείο ήταν δυο βουδιστές. Κίτρινα ράσα, ξυρισμένα κεφάλια. Άνθρωποι εκ περάτων συναθροισθέντες, Κυριαρχεί η μαντίλα, λες και όλες οι μουσουλμάνες έχουν έρθει στην Ευρώπη.

  Η νεαρά που καθάριζε το δωμάτιο ήταν από το Νεπάλ. «θέλετε τίποτε άλλο» ρώτησε!

 -Όχι. Είμαι με τη γυναίκα μου!

-  Α! Κούνησε το κεφάλι της σαν να με… λυπόντανε. Τουρισμό με τη  γυναίκα σου στην Ευρώπη. Που πας άνθρωπέ μου!!!

    Η ζωή αρχίζει στις 9.30` και τελειώνει στις 7` το απόγευμα. Τα μαγαζιά κλείνουν. Το εμπορικό κέντρο νεκρώνει ! Ακόμη και οι τουρίστες μαζεύονται στα ξενοδοχεία τους όπου βέβαια λειτουργούν μπαρ ή brasserie –κάτι σα μπαρ με πρόχειρο φαγητό. Σα να λέμε «πιάσε δυο μπίρες με μεζέ!»-

 Οι δρόμοι γεμίζουν άστεγους μετανάστες που ψάχνουν μια γωνιά, συνήθως στις εσοχές των μεγάλων καταστημάτων,  για να κοιμηθούν τη νύχτα τους. Καλό είναι να αποφεύγεται τη… βόλτα  τέτοια ώρα, με συμβούλεψαν στο ξενοδοχείο!

   Οι πωλήτριες στα μεγάλα μαγαζιά είναι περιποιημένες λες και πρόκειται να βγουν στη πασσαρέλα σου` ρχεται να σκίσεις την ταυτότητά σου, που επιμένει ότι «γεννηθείς  το…» γαμώτο μου!

   Στους δρόμους δεν υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων. Κάθε μαγαζί ή σπίτι βγάζει τα σκουπίδια το βράδυ σε σακούλες σφιχτά κλεισμένες, άλλη μέρα τα ανακυκλώσιμα και άλλη μέρα σε άλλο χρώμα σακούλας τα απορρίμματα. Ο παραβάτης πληρώνει  τσουχτερό πρόστιμο (Αν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί  αυτό στην Ελλάδα!!!) Δε χαρίζονται. Πληρώνονται!

 Εκμεταλλεύονται ακόμη και τα ασήμαντα για να βγάλουν λεφτά, με ένα ωραίο παραμύθι. Κόσμος και κοσμάκης να δει και να φωτογραφίσει το αγαλματίδιο του πιτσιρίκου  που… κατούρησε λένε και έσβησε τη φωτιά της πόλης. Γεμάτες οι γύρω μπιραρίες. Η μπίρα είναι φτηνότερη από το νερό.

  Φυσικά μιλάμε για τους αστούς της βιοποριστικής  καθημερινότητας. Τη μεσαία τάξη. Οι… χάι  λάιφερ, οι πλούσιοι ζουν τη δική τους ζωή, έχουν τα στέκια τους, τα κοσμικά σαλόνια τους, όπου το χρήμα αλλάζει χέρια ή τσέπες ή …γυναικεία  εσώρουχα!!! Γεμάτα τα σινεμά –θέατρα ή τα κέντρα όπου συχνάζουν οι επώνυμοι με τις… επώνυμες!!!

  Κάποια στοιχεία για τη ζωή στο Βέλγιο αξίζει να  παραθέσω  Οι συγκοινωνίες άφθονες και τακτικές .Τραμ, μετρό, λεωφορεία. Το εισιτήριο στα δικά μας επίπεδα. Ένα διαμέρισμα ημι-άνετο 2 δωματίων έχει 800-1000 ευρώ. Μάλλον ακριβά!

  Η αστική καθημερινότητα, δεν έχει τρομερή διαφορά. Περίπου 30 % ακριβότερη από  τη δική μας. Καθένας έχει προσαρμόσει  τη ζωή του, στα έσοδά του, μόνο που οι μισθοί και οι συντάξεις είναι διπλάσιοι από τους δικούς μας. Υπάρχουν συνέχεια προσφορές –εκπτώσεις, μαγαζιά φθηνά, όπως και μπουτίκ ακριβές. Ακριβή είναι η ψυχαγωγία ελληνικού τύπου, όπου ποτό σημαίνει φαγοπότι. Το φαγητό σε ρεστωράν ποικίλει . Φάγαμε μύδια –βλέπεις ο χωρικός ήθελα να τα δοκιμάσω όλα-και πληρώσαμε 27 ευρώ το άτομο. Λίγο  πιο κάτω το ίδιο κατασκεύασμα,  είχε μόνο 14 ευρώ και μία μπίρα δωρεάν. Φυσικά δεν είχε διπλά μαχαιροπήρουνα, ούτε κολονάτα ποτήρια, ούτε εκείνο το προκλητικό θηλυκό που μας σερβίριζε,  μαγκιγιαρισμένο λες και επρόκειτο να βγει στα καλλιστεία. Ακριβά έως πανάκριβα είναι τα γυναικεία καλλυντικά και οι σοκολάτες.! Η βενζίνη είναι στα δικά μας επίπεδα και λίγο πιο ακριβό το πετρέλαιο. Στα μεγάλα επισκέψιμα μουσεία ή άλλα, περνάς από ανιχνευτή μετάλλων. Σχεδόν σε γδύνουν. Οι  Βέλγοι είναι τρομοκρατημένοι από την… τρομοκρατία!!! Παντού περιπολίες αστυνομικών  οπλισμένων σαν αστακούς.

    Ναι σίγουρα προτιμώ να ζω στον παράδεισο της Πάτρας, αλλά… με  τους κανόνες του Βελγίου .Είναι πιο νομοταγείς. Είμαστε πιο ανθρώπινοι. Λεπτομέρειες! Εκεί θα κολλήσουμε;

Σταύρος Ιντζεγιάννης