ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΤΑ
ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι η πολυμήχανος
κυβέρνηση , βρήκε για μια ακόμη φορά,
τον τρόπο να μας αποπροσανατολίσει από
τα πραγματικά μας προβλήματα .Από την αγωνία και την ανασφάλεια της επόμενης
ημέρας .Και ενώ τίποτε δε συνηγορούσε για να ψηφιστεί βιαστικά, ένα όντως
υπαρκτό πρόβλημα κάποιων συνανθρώπων μας ,το φέρανε άρον -άρον στη βουλή και
παρά τις αντιρρήσεις πολλών βουλευτών-ακόμη
και της συμπολίτευσης-όπως απεδείχθη στην ψηφοφορία-το ψήφισαν.
Ήδη ολόκληρο κοινοβούλιο –ου μην, αλλά και μέσα
μαζικής ενημέρωσης-τηλεοράσεις , εφημερίδες, ραδιόφωνα
ασχολούνται με
την αλλαγή φύλου ως εάν να πρόκειται για το υπ` αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας.
Σιγά δηλαδή μη τρέξουν πατείς με πατώ σε, οι ομοφυλόφιλοι
της Ελλάδος να αλλάξουν φύλο. Δεδομένου ότι πολλοί προσπαθούν να περάσουν
απαρατήρητοι και πολλοί τους κρύβονται όχι μόνο από την κοινωνία, αλλά και από
την ίδια τους την οικογένεια. Η αλλαγή
φύλου ενδιαφέρει τους ελάχιστους τραβεστί, που θα μπορούν πλέον να περιφέρονται
–κοινώς να κάνουν πιάτσα-στους δρόμους και τις πλατείες και να εκδίδονται με
την άδεια της αστυνομίας .Και βεβαίως ενδιαφέρει τους ακόμη λιγότερους
–ελάχιστους -που θέλουν να έλθουν εις
γάμου κοινωνίαν (εάν μπορεί αυτή η παρωδία να θεωρηθεί γάμος) και θα το κάμουν
διότι δε θα μπορεί ο δήμαρχος να αρνηθεί
να παντρέψει τον κατά φύσιν ανδρα, αλλά κατά νόμον γυναίκα, με τον κατά φύσιν
και κατά νόμον τον άνδρα! Φαντάζομαι
μάλιστα ότι θα τους ευχηθεί κατά τα ειωθότα
και καλούς απογόνους
.
Αστειευόμαστε ;
Όχι βέβαια, διότι το ζευγάρι, ίσως ζητήσει - το ακούμε κι αυτό- να υιοθετήσει κάποιο μωρό, εφ` όσον διαθέτει τα υπό του νόμου- πάλι ο νόμος στη
μέση!-περιουσιακά στοιχεία και τα όσα συμπαρομαρτούντα προς υιοθεσία. Και θα
οδηγηθούμε σε μια πανηδονιστική κοινωνία
όπου παιδιά με δύο πατεράδες –τον ένα φυσικόν και τον άλλον ιμιτασιόν –πιο σωστά παραφύσιν-θα
διαιωνίζουν το είδος των ομοφυλόφιλων,
εις δόξαν των αρχαίων παγανιστών οπαδών του Βάκχου και του Διονύσου Κατά μάνα
κατά κύρη έτσι γιός και θυγατέρα -λέει ο
σοφός λαός μας!
Ωστόσο ο λαός, δηλαδή εμείς οι απλοί
πολίτες της καθημερινότητας ,που αγωνιούμε για το τι θα μας ξημερώσει την αυριανή ημέρα
αφήσαμε την κυβερνητική πολιτική να μας εγκλωβίσει στις δικές της παραπολιτικές
και αντί να σκεφτόμαστε τα εκκαθαριστικά
που έρχονται ως κεραυνός ,σκεφτόμαστε
εάν ο Γιώργος θα λέγεται Γεωργία λες και αυτό ήταν όλο κι όλο το πρόβλημα
της Ελλάδος που δε μπορεί να ανασάνει και αναγκάζεται να υπογράφει το ένα
μνημόνιο πίσω από το άλλο.
Βεβαίως, το πρόβλημα, δεν μπορεί κανείς να
το αρνηθεί, υπάρχει. Υπάρχει δηλαδή ένας
αριθμός συνανθρώπων μας οι οποίοι νοιώθουν το σώμα τους φυλακισμένο σε
διαφορετικά φύλο. Υπήρχαν πάντοτε, αλλά
φρόντιζαν να το ζουν με κάποια διακριτικότητα. Η περίπτωση ενδυμούσε κυρίως στις τάξεις των πλουσίων , οι οποίοι και
πρωτοστατούσαν και στα ναρκωτικά, στο χαρτοπαίγνιο και στη μέθη και σε τόσα
άλλα, καταπολεμώντας την ανία του πλούτου Οι φτωχοδιάβολοι που κυνηγούσαν τον άρτον τον επιούσιον, στο μεροκάματο του
τρόμου, δεν είχαν τέτοιου είδους διαστροφές, στο βαθμό φυσικά που είναι επίκτητη συνήθεια και όχι εκ
γεννετής ανωμαλία της φύσης !
Ωστόσο το να έρχεται σε μια στιγμή που η
Ελλάδα πνίγεται στα προβλήματα είναι μάλλον άστοχο. Χιλιάδες συμπολίτες μας
ζουν με την αγωνία της έξωσης και από τη
μια στιγμή στην άλλη θα βρεθούν άστεγοι. Πολλοί-έχουν βγει στη σύνταξη και
ακόμη δεν έχουν πάρει τη σύνταξή τους. Τα σχολεία έχουν ελλείψεις προσωπικού
και για να αγοράσεις τα φάρμακα ακόμη και όταν ο γιατρός σου δε θελήσει να τον
πληρώσεις, πρέπει να κάνεις έρανο. Η Μητρόπολη και οι ενορίες μαγειρεύουν ασταμάτητα για τους αναξιοπαθούντες. Χιλιάδες συμπολίτες
μας στέκονται στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό και κάποιο φάρμακο. Η εφορεία , ο
ΕΝΦΙΑ τα ασφαλιστικά ταμεία κατάντησαν
μια θηλιά που ολοένα σφίγγεται περισσότερο και μέσα σε όλη αυτή την
καταιγίδα, η βουλή των Ελλήνων, το μόνο που βρήκε να ασχοληθεί είναι η αλλαγή του
φύλου, λες και αυτή εξαρτάται από το τι
γράφει η ταυτότητα, ασχέτως των άλλων χαρακτηριστικών. Δηλαδή αν η ταυτότητα
γράφει γυναίκα σημαίνει ότι είναι και
γυναίκα. Παίζουμε με τις λέξεις; Έλεος πια !
Σταύρος
Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου