ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΕΠΙΠΕΔΟ ΒΟΥΛΗΣ
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια αδιανόητη
συμπεριφορά μέσα στο κοινοβούλιο που υποτίθεται ότι είναι ο ναός της Δημοκρατίας, κατά τη κοινή
αντίληψη. Μια λεκτική συμπεριφορά που
γεννά θλίψη, καθώς οι ρήτορες
αλληλοβρίζονται με εκφράσεις που
θυμίζουν λεμβούχους της προπολεμικής
εποχής, τότε που τα ποστάλια –δηλαδή τα
επιβατηγά πλοία που εκτελούσαν τα
δρομολόγια Πειραιάς-Πάτρα-Πρέβεζα-Κέρκυρα-δεν άραζαν στην προβλήτα και οι
επιβάτες επιβιβαζότανε από το πλοίο σε βάρκες, που τους έβγαζαν στη στεριά.
Όπως ήταν επόμενο οι διαπληκτισμοί ποιός θα πάρει το ναύλο, οδηγούσαν σε ομηρικούς
καυγάδες με υβρεολόγια, που ήταν κυριολεκτικά να τα ακούς και να ανατριχιάζεις.
Κάπως έτσι κατάντησε και η βουλή των Ελλήνων, από τότε που έλειψαν οι παλαιοί
αρχηγοί των κομμάτων, που είχαν πολιτική παιδεία αλλά και αγωγή και πολιτικό
ήθος. Ανεβαίνανε στο βήμα και καθήλωναν το ακροατήριό τους με επιχειρήματα, με
ρητορικά σχήματα, με τον άριστο χειρισμό του λόγου, που εστιαζόταν όχι στο να
βρίζουν τον αντίπαλο, αλλά να κρίνουν τα πεπραγμένα του και να προβάλλουν τα δικά
τους σχέδιά .Τα δικά τους οράματα. Δυστυχώς οι μεγάλοι ρήτορες που εσέβοντο τον
αντιπολιτευόμενο αλλά και -κυρίως- την αίθουσα της βουλής-και ακόμη περισσότερο
εσέβοντο τον εαυτό τους δεν υπάρχουν πια . Ο Γεώργιος Παπανδρέου του οποίου ο
λόγος ήταν σεμινάριο ρητορικού λόγου και εκρέμοντο από τα χείλη του όλοι, σε
μια αίθουσα που τον άκουγε με θρησκευτική προσοχή, ασχέτως πολιτικών διαφορών ή
ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ο πνευματικός γίγας και πολιτικός φιλόσοφος
που αγόρευε ωσάν να δίδασκε πολιτική σε πανεπιστημιακή αίθουσα ή ο
Θανάσης Κανελλόπουλος –βουλευτής Ηλείας και Υπουργός συντονισμού για ένα
διάστημα- δεν υπάρχουν πια. Ο Θανάσης Κανελλόπουλος υπήρξε κυριολεκτικά
εγκυκλοπαιδικό λεξικό. Οι γνώσεις του, αλλά και η μνήμη του, ξεπερνώντας το
σύνηθες ανθρώπινο μέτρο, εκτείνονταν από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας και
από την πολιτική, στην ιστορία, την οικονομία, την ποίηση, τη μουσική μέχρι και
τη και τη φιλοσοφία. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι αστέρες, που πρόχειρα θυμάμαι.
Υπήρχαν πολλοί, που η μνήμη δε τους κρατά
πρόχειρους, σε κάθε ζήτηση. Όλοι αυτοί
ρητόρευαν από στήθους. Να μιλήσει βουλευτής από χειρογράφου, ήταν κάτι
αδιανόητο. Προσβλητικό για τη βουλή και
τον εαυτό. Σήμερα μ` όλο που το
πνευματικό επίπεδο έχει ανέβει δεν υπάρχει δυστυχώς πολιτική ευπρέπεια και η
νέα γενιά των πολιτικών –που θα έφερνε κάτι καινουργιο- δεν τους έμοιασαν. Κι
ας τελείωσαν πανεπιστήμια και μεταπτυχιακά και ντοκτορά κι ας βίωσαν το ομηρικό
«πολλών ανθρώπων «ίδεν άστεα και νόον έγνω»! Δεν είναι ζήτημα γνώσεων. Είναι
αυτό που οι Γάλλοι λένε savoir
vivre» Συμπεριφορά. Τρόπος φέρεσθε. Πολιτικό ήθος.
Παρακολουθήσαμε την αντιπαράθεση των
πολιτικών αρχηγών, αλλά και των άλλων αγορητών προ ημερών στη βουλή, όπου οι
τόνοι της αντιπαράθεσης ανέβηκαν, ενώ παράλληλα κατέβηκε το επίπεδο. Θα έλεγα
ξέπεσε το επίπεδο. Ντράπηκα, μου είπε φίλος για τους πολιτικούς που μας
κυβερνούν. Φωνές. Βρισιές. Κανένας σεβασμός σ` αυτόν που αγορεύει αλλά ούτε και
στο προεδρείο που αναγκάζεται κι αυτό να φωνάζει, για να βάλλει μια τάξη και να
προστατεύσει τον αγορητή. Λόγια-ύβρεις και
που οι αθωότεροι χαρακτηρισμοί ήταν: Ψεύτης συκοφάντης, θρασύδειλος και άλλα
ωραία που δεν γράφονται αλλά λέγονται και μάλιστα σε μια αίθουσα που όπως
ειπώθηκε, τη διαδικασία παρακολουθούσαν-για λόγους εκπαιδευτικούς (!!!) μαθητές κάποιου γυμνασίου με τους καθηγητές τους.
Φαντάζομαι ότι τα παιδιά βγαίνοντας από το κτήριο της Βουλής θα σκέφτηκαν :Αυτή είναι η περίφημη βουλή!
Αγορητές χωρίς κανένα επιχείρημα, που οι
περισσότεροι διαβάζουν από χειρογράφου, αυτό που τους έδωσε το κόμμα- κάποιες
φορές άσχετο με το συζητούμενο θέμα-χωρίς δική τους άποψη παρά μόνο την… ύβρη. Χαρακτηρισμοί
που διασταυρώνονται όχι για να προβάλλουν επιχειρήματα ή να αντικρούσουν τα επιχειρήματα
του άλλου αλλά για να υπερβάλλουν σε
ανοίκειους χαρακτηρισμούς. Κάποια στιγμή ακούστηκε και η λέξη… αλήτη!!!Κι
αντί να ακούσουμε θέσεις –αντιθέσεις – ακούσαμε ύβρεις, με μια ακατάσχετη
παρελθοντολογία.
Ξέπεσε λοιπόν η πολιτική μας ζωή; Δε θέλουμε
να το πιστέψουμε. Δεν είναι δυνατόν! Η βουλή δεν υπάρχει μόνο για να νομοθετεί
αλλά και να διδάσκει ήθος, Πολιτικό και πολιτιστικό, αλλιώς θα καταντήσουμε σ`
αυτό που έλεγε η γιαγιά: Το ψάρι βρωμάει απ` το κεφάλι ή για να το πούμε αλλιώς, κατά τους κυβερνήτες κι ο λαός !
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου