ΓΝΩΜΗ 11 12 17

                                                                                           ^{ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ}

    Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ

  - Ανάβετε  καλοριφέρ, ρώτησε η κυρία στο διπλανό τραπέζι.

  -Α, μπα. Έχουμε χρόνια τώρα που το έχουμε καταργήσει. Εσείς;

   -  Ούτε κι  εμείς. Το έχουμε ξεχάσει. Δε συμφωνούσαμε κι έτσι το καταργήσαμε.
     Η συζήτηση στην πρωινή καφετέρια, ξαφνικά, γέννησε θέμα για συζήτηση στην παρέα. Ανάβετε καλοριφέρ αναρωτηθήκαμε μεταξύ μας.

 -Α, τώρα και πίσω; Ποιος ανάβει την κεντρική θέρμανση ; Στη συνέλευση της πολυκατοικίας πριν χρόνια είχαμε διαφωνήσει. «Ο  άντρας μου είναι άνεργος ένα χρόνο τώρα» είπε μία κυρία «Το ίδιο και ο γιός μου είπε μια άλλη» κι έτσι αποφασίσαμε να μην το ανάψουμε εκείνη τη χρονιά που ωστόσο  παγιώθηκε μια και τα πράγματα πηγαίνανε από το κακό στο χειρότερο και το πετρέλαιο κατάντησε ασύμφορο. Κάπως έτσι ξεχάσαμε τη κεντρική θέρμανση. Όταν πριν χρόνια άρχισαν να χτίζονται οι πολυκατοικίες ακολουθώντας το ρεύμα της  αστικοποίησης αποφασίσαμε να μετακομίσουμε από τη μονοκατοικία μας. Το κυριότερο επιχείρημα ήταν ότι  έχει κεντρική θέρμανση. Αποστρατεύσαμε εν τάχει τζάκια, μαγκάλια, ξυλόσομπες.

   - Και που θα ψένουμε  μπριζόλες ή κάστανα; Πάνω στο καλοριφέρ; Είπε ο παππούς;

  Είχε δίκιο βέβαια, αλλά από την άλλη γλιτώναμε την καπνιά που μας έτσουζε τα μάτια Άλλωστε το τζάκι είναι «μπροστά πύρα πίσω κλαδευτήρα» έτσι δε λένε;

  Κάπως έτσι φύγαμε από τη μονοκατοικία που όλα της καλά, αλλά η θέρμανση ήτανε το μεγάλο πρόβλημα. Ήτανε και το… ονόρε! Μένουμε σε πολυκατοικία. Βέβαια κάποιες φορές οι από κάτω διαμαρτυρότανε. «Κάνετε θόρυβο. Θέλουμε να κοιμηθούμε».

  Θα θυμούνται οι παλαιοί τη δίκη που είχε γίνει με γνωστό γιατρό, που γυρίζοντας  συνήθως αργά με τη γυναίκα του από κάποιον κινηματογράφο ή μια δεξίωση, όπως ήταν φυσικό πηγαίνανε στην τουαλέτα και μετά τραβάγανε το καζανάκι. Τι λογικότερο; ( Ήταν άλλωστε η πρώτη πολυκατοικία που είχε γίνει στην Πάτρα –του Παππανδρόπουλου  νομίζω-στη γωνία Καρόλου και Ρήγα Φεραίου εκεί όπου σήμερα  είναι η «Αλφα μπανκ) !

 - « Μας ανησυχείτε νυχτιάτικα, διαμαρτυρότανε οι του από κάτω διαμερίσματος. Ακούγεται το καζανάκι και στα άγρια μεσάνυχτα, πεταγόμαστε αλαφιασμένοι.

 - «Και τι να κάνω κύριε πρόεδρε»-απολογήθηκε ο γιατρός, όταν η υπόθεση ύστερα από σφοδρή λογομαχία, έφτασε στο δικαστήριο. «Άνθρωποι είμαστε μας ήρθε να αφοδεύσουμε ( το είπε κάπως πιο χοντρά βέβαια γιατί ήταν και λίγο αθυρόστομος) να μη τραβήξουμε το καζανάκι; Αυτός δεν τραβάει το καζανάκι στην δική του τουαλέτα;» Θα θυμούνται οι παλαιοί ότι τη δίκη τη γλέντησε όλη η Πάτρα!!!

    Ωστόσο το καλοριφέρ μπήκε στη ζωή μας. Ζεστό το μπάνιο, ζεστή η κρεβατοκάμαρα. Είχαμε πράγματι ζεσταθεί μέχρι που…

  Μέχρι που η κρίση του πετρελαίου  έκλεισε  τους λέβητες. Δε συμφέρει είπε ο Διαχειριστής. Το πετρέλαιο έχει ξεπεράσει το 1ευρώ. Ανάμεσα σε διενέξεις –μα το λέει το καταστατικό πρέπει να ανάβει-είπε κάποιος

 - «Σύμφωνοι αλλά δεν έχω να πληρώσω. Να φύγω από το διαμέρισμά μου;» είπε άλλος 

  Αρπαχτήκαμε   φτάσαμε να μη χαιρετιόμαστε. Και τελικά το καλοριφέρ έμεινε στα άχρηστα. Κάποιες υποσχέσεις για επιστροφές χρημάτων σε ορισμένες περιοχές δε μπόρεσαν να απαλύνουν τη γενική εικόνα. Το καλοριφέρ, τουλάχιστον στην Πάτρα, τελείωσε. Ίσως το φυσικό αέριο να αλλάξει την εικόνα -αν ποτέ έρθει-αλλά μέχρι τότε ξαναγυρίζουμε πίσω. Ήδη γενικεύονται οι σόμπες με υγραέριο. Κάποια αερόθερμα. Το κλιματιστικό δεν κάνει τίποτε. Το ίδιο και το αλογόνο. Μόλις κλείσεις το διακόπτη παγώνεις. Εξ άλλου το ρεύμα  ακριβαίνει κι άλλο. Άλλωστε τα ηλεκτρικά καλοριφέρ δεν συμφέρουν, ούτε ζεσταίνουν παρά μόνο το δωμάτιο που το έχεις. Τα άλλα δωμάτια μένουν παγωμένα.

  Τι ωραία που είμαστε στη μονοκατοικία μας  -είπε η κυρία από το διπλανό τραπέζι. Ψέναμε κάστανα, γλυκοπατάτες, κυδώνια στη χόβολη .Η γιαγιά μας έλεγε παραμύθια μέχρι που την έπαιρνε ο ύπνος αντί να πάρει εμάς. Δεν είχαμε τον άλλον από κάτω να φωνάζει: «Μη περπατάτε δυνατά ή μη δέρνετε τα παιδιά σας και  κλαίνε. Κάνετε θόρυβο» Ξεγελαστήκαμε για λίγο με τη κεντρική θέρμανση ώσπου που τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε αδύναμοι τα θάνατο του καλοριφέρ. Και μαζί μια εποχή που τελειώνει. Χτες πήραμε μια σόμπα υγραερίου!!!

Σταύρος Ιντζεγιάννης