ΠΑΛΑΙΌΤΕΡΑ ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

                                                     ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

      ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ

   Η εκλογική αντιπαράθεση αυτές τις ημέρες, με τη βουλή να βρίσκεται στου κακού τη σκάλα, σηματοδότησε  τον θάνατο των ιδεολογιών. Δεξιός- αριστερός τέρμα . Θα τρίζουν τα κόκαλα των μεγάλων της πολιτικής μας ζωής που κόσμησαν στην εποχή τους  το βήμα της βουλής. Παπανδρέου, Κανελλόπουλος , Καραμανλής, Ηλιού, Κύρκος, Φλωράκης και τόσοι άλλοι που βάλανε τη σφραγίδα τους στη Δημοκρατική μας ζωή και τίμησαν εαυτούς και αντιπάλους με το λόγο τους και τη βουλευτική ευπρέπεια που τους  διέκρινε.

     Τα επιχειρήματά τους στηριζόταν  στη διαφορετική αντίληψη που είχαν για τις  ατομικές ελευθερίες, την κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, την πρόοδο της χώρας, την  παιδεία, τη γλώσσα, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και κυρίως την ασφάλεια του πολίτη. Εκείνο που λέγαμε « όταν  χτυπήσουν ξημερώματα την πόρτα  σου θα είναι ο γαλατάς και όχι η αστυνομία»

    Υπήρχαν φυσικά και οι αντιφρονούντες και οι ντουντούκες και οι σημαίες και τα πανό. Αλλά όταν υπερέβαιναν τη νόμιμη τάξη, πρώτη η βουλή τα καταδίκαζε, σύσσωμη, αδιαφορώντας το δεξιός – αριστερός. Υπήρχε « το νόμιμος ή παράνομος ».  

  Υπήρχε ο σεβασμός της αντίθετης  ιδέας που την πολεμούσαν στη  βουλή με επιχειρήματα. Ούτε  ο Παπανδρέου, ούτε ο Καραμανλής, ο Κανελλόπουλος, ή ο Φλωράκης κούνησαν τον δάχτυλο στον  απέναντί τους. Ούτε διανοήθηκαν τον ενικό ή το « σας έχω…»

    Αυτά που συμβαίνουν  σήμερα στο κοινοβούλιο   μόνο με τη ρήση του Κικέρωνα μπορεί να  ερμηνευθούν : Ο tempora o mores !

   Διαφωνεί ο Χρηστάρας, Δεν πέθαναν- λέει- οι ιδεολογίες  πεθάνανε οι άνθρωποι που τις υπηρετούσαν και τις υπερασπιζότανε,  χωρίς να μεταπηδούν  από τη μία παράταξη-στην άλλη, ανταλλάσοντας την πολιτική τους αξιοπρέπειά για ένα Υπουργείο ή κάποιο άλλο αξίωμα, θυμίζοντας σε παράφραση τον τραγικό Ριχάρδο  Γ  «Την πολιτική μου  εντιμότητα  για ένα Υπουργείο !»

      Ζωηρή η συζήτηση στον πρωινό καφενέ.  Συμφωνούμε… διαφωνώντας . Ναι λέει και ο Μένιος . Συμφωνώ. Όμως είτε βρίζονται , είτε ξεσκίζονται, εμένα με  ενδιαφέρει να μη μου κόψουν τη σύνταξη και να μην απολυθεί η Χρυσάνθη από  τη δουλειά της .Από εκεί και πέρα θες ο Τσίπρας , θες ο Μητσοτάκης  με κόφτει να με γλιτώσουν από το χαράτσι που δε βγαίνω να πληρώσω για το κεραμίδι που ίδρωσα να το φτιάξω κι ακόμη το πληρώνω στην Τράπεζα  ή τα φάρμακα που τα μισά   συνταγογραφούνται  και τα άλλα μισά όχι και πληρώνω .Με ενδιαφέρει να βρίσκω κρεβάτι  στο νοσοκομείο και να ξέρω ότι θα πάρω τη σύνταξή μου σωστή, αφού πληρώνω αδιαμαρτύρητα και φόρους και …εφόρους!!! Να ξέρει ο Δημητράκης μου αν θα δώσει εξετάσεις για το πανεπιστήμιο ή όχι και η Μαρία μου  αν το πτυχίο θα  της χρησιμεύσει σε κάτι ή θα  το κρεμάσουμε στο σαλόνι μια και στο S.Μ  δεν ψωνίζεις με αντίγραφο του μεταπτυχιακού, άλλα με  λεφτά.

     Ο κόσμος βαρέθηκε. Απηύδησε. Αδιαφορεί: «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε » λέγανε οι αρχαίοι. Σοφός ο λόγος

    Ο Ερντογάν απειλεί να κάνει γεώτρηση… έξω από την Αθήνα  και η περίφημη Ε.Ε όλο λόγια και ψηφίσματα αλλά δε στέλνει και ένα καράβι να τον σταματήσει.

    -Κι εμείς; Κοκορομαχούμε για το τι έκανε ο πατέρας του ενός και η παππούς του άλλου.

     Ναι ο κόσμος βαρέθηκε να τους ακούει. Δεν είναι μόνο ότι έχει τρομάξει. Είναι και το ότι μένει ζαλισμένος κι ανίκανος ν` αντιδράσει. Άβουλος και μοιραίος αντάμα για να θυμηθούμε τον Βάρναλη , προσμένει ένα θαύμα.

      Οι ιδεολογίες πέθαναν οριστικά. Τα κόμματα ξέφτισαν. Οι συζητήσεις στον καφενέ επικεντρώνονται όχι στο ποιος θα βγει αλλά στο ποιος θα  εξασφαλίσει τη σύνταξη ή το πολυτεκνικό επίδομα ή μια θέση  …πτυχιούχου οδοκαθαριστή στον Δήμο. Αλίμονό μας!!!

                            Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

       ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΉΣΕΙΣ

 

     Με σταματάει στο δρόμο σιινάμενη κουνάμενη σα βάρκα σε φουσκοθαλασσια και μου χαμογελάει γλυκά που γίνομαι λιώμα

  - Ξέρετε είμαι αδελφή του μπατζανάκη της  ξαδέρφης της κουμπάρα σας. Ξέρετε έχω μεγάλα σχέδια για τον τόπο.Θαμς ψηφίσετε;

-Σίγουρα !

  11 εκατομμύρια  Έλληνες μαζί με τους μετανάστες , νόμιμους ή λαθραίους ,χαζοβιόληδες ή σοβαρούς , βλάκες ή ατσίδες , μωρά ή ξεμωραμένούς, γυναίκες ή γυναικωτοί , τουτέστιν τοιούτοι  , παντρεμένοι, ανύπαντροι  κι ακόμα 11 εκατομμύρια μαζί με τους πολιτικούς και τους ψηφοφόρους αλλά και αυτούς που δεν έχουν ακόμα δικαίωμα ψήφου, είτε διότι βρίσκονται στη θερμοκοιτίδα του μαιευτηρίου ή στην εντατική του νοσοκομείου ή κατοικοεδρεύουν στο Δαφνί και  με τους κομματικούς που συνήθως, τρέχουν στις κομματικές συγκεντρώσεις ως  σφουγκοκωλάριοι και λένε ότι θα ψηφίσουν  δαγκωτό  τον αρχηγό, ασχέτως αν ψηφίζουν άλλον ή αν  ο αρχηγός είναι χαζός ή πανέξυπνος, ανίκανος ή ικανός και μαζί μ` αυτούς και κάποιοι ψηφοφόροι  νηφάλιοι που θες από οικογενειακή παράδοση, θες από ψύχραιμη αξιολόγηση ανήκουν σε μια πολιτική παράταξη ή μεταπηδούν ανάλογα με το συμφέρον- όχι του τόπου βέβαια- αλλά το ατομικό τους .

   Τέλος πάντων 11 εκατομμύρια Έλληνες από τους οποίους μόνο 9,5 εκατομμύρια έχουν δικαίωμα ψήφου, τις τελευταίες ημέρες  έχουμε γίνει όλοι υπεύθυνοι αναλυτές. Και δεν υπάρχει ούτε ένας  που να μη κάνει τον πολιτικά ενήμερο περί του τι και πως και γιατί μπορεί να πάρει την αυτοδυναμία το ένα ή το άλλο κόμμα και να εκλέξει Δήμαρχο ή ευρωβουλευτές (Εδώ που τα λέμε, η ευρωβουλή έχει… ψωμί γι αυτό πολεμάνε)

ή να ξαναπάμε για εκλογές Δημάρχου  και από ποιόν εξαρτάται η πρωτιά ή ο… πάτος !!!

   - Δεν υπάρχει σου λέω αυτοδυναμία , σου το λέω εγώ και σημείωσέ το…

  -Δεν ξέρεις τι λες πετάγεται από το διπλανό τραπέζι αυτόκλητος συνομιλητής ο άλλος .Δώσε βάση να σου εξηγήσω.

  - Τρίτη παράμετρος ο Νώντας από την άλλη πλευρά του τραπεζιού. Φέρε ένα χαρτί…  να σου βάλλω κάτω τα νούμερα. Αρίστο- φωνάζει τον καφετζή-φέρε ρε συ ένα χαρτί και ένα μολύβι.

  Παρατάει τους καφέδες ο καφετζής και έρχεται να προσθέσει κι αυτός τη δική του ανάλυση περί του τάδε ή του δείνα κόμματος : Τι να το κάνεις το χαρτί και το μολύβι χριστιανέ μου Εδώ είναι κουκιά μετρημένα : Δύο τινά θα συμβούν ή βγάζεις με την πρώτη Δήμαρχο ή πάνε ξανά την άλλη Κυριακή για …παραβάν.

     Όσοι άνθρωποι τόσες γνώμες και τόσες αναλύσεις.

  -Θα βγει ο… σου το υπογράφω εγώ.

-Δηλαδή τι είσαι εσύ η Πυθία ; .Εδώ τα νούμερα ..δες να σου τα κάνω λιανά να δεις …

 Και να από την αρχή ξανά, τόσο επί τόσο, μείον τόσο δια του αριθμού των εδρών, επί το γινόμενο των ψήφων, επί του αριθμού του πηλίκου  των υπολοίπων  και πάει κορδόνι…

    Βέβαια υπάρχουν και οι επαγγελματίες αναλυτές που βάζουν τα νούμερα των δημοσκοπήσεων στο τραπέζι προσπαθώντας με τον επιστημονικό τους τρόπο να πιθανολογήσουν το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα του… αποτελέσματος διότι δεν είναι μόνο το τι γίνεται την ημέρα των εκλογών αλλά  και τι θα γίνει αν …δεν υπάρξει αυτοδυναμία..

  Φυσικά ακόμα και εκεί υπάρχουν συμπάθειες και αντιπάθειες. Η πολυδιαφημισμένη γλώσσα των αριθμών δεν είναι καθόλου αντικειμενική κι ας λένε. Οτιδήποτε εξαρτάται από την ερμηνεία που δίνει ο άνθρωπος,  παίρνει μια υποκειμενική χροιά και ενώ τα νούμερα είναι τα ίδια, τα αποτελέσματα  της …διαιρέσεως επί του γινομένου + τον αριθμό των μικρών πλην των μετεχόντων αλλά μη εκλεγομένων, μεταφερόμενα και με  τη συναλλαγή των τελευταίων δια την τετραγωνική ρίζα (!) των εδρών δίνει…

-Τι δίνει ρε Νώντα ;

 - Δίνει καραφάκια δύο με μεζέ

 Στ Ιντζεγιάννης

                                      ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

    ΑΙΤΗΣΕΙΣ –ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς

    Αγαπητέ  Δήμαρχε. Έγραψα προχτές  συγχαρητήρια για την εκλογή σου που φυσικά δε θα τα διάβασες και λογικό. Ο φόρτος του προεκλογικού αγώνα δεν αφήνει  καιρό για τέτοια. Επανέρχομαι λοιπόν, μια και τώρα πια έχεις ονοματεπώνυμο και τα συγχαρητήρια έχουν άλλη βαρύτητα.   .

   Έγραφα πως επιτυχία σου είναι η φροντίδα για τις γειτονιές Εύγε. Είναι γεγονός ότι ήταν παρατημένες από χρόνια και ήταν καιρός να καταλάβουμε ότι και εκεί ζουν άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες και μάλιστα περισσότερες, δεδομένων των οικονομικών συνθήκων που πιέζουν περισσότερο τις εργατικές  συνοικίες. Όσο για τις παιδικές χαρές που θριαμβολογεί γνωστός μου δημοτικός  σύμβουλος –ναι. Αλλά πια μάνα ευκαιρεί να πάει τα παιδιά στην παιδική χαρά, που τρέχει η ταλαίπωρη από το πρωί ως το βράδυ στο «μεροκάματο του τρόμου» για να θυμηθούμε το γνωστό φιλμ. Το βλέπω στην πλατεία Αγίας Λαύρας (μένουμε εκεί δίπλα) όπου σπάνια να δεις κάποιο παιδί να παίζει. Αλλά και τα παιδιά ούτε κούνιες ή τσουλήθρες. Παίζουν με το «πλαίη στέσιον»  ή με το κινητό της μαμάς. Η φιλοσοφία της παιδικής χαράς δεν καταργήθηκε , αλλά περνάει και αυτή την κρίση της .Ποιός φταίει ; Εμείς; Ίσως. Και ο  γείτονας όμως.

  -Ο Λάκης έχει τάμπλετ γιατί να μην έχω κι εγώ. Είναι μόλις 5 ετών. Βαφτιστήρα μου!!!

  .Για δοκιμάστε να τους πείτε παραμύθια. Παππού τώρα βλέπουμε  ταινία. Παραμύθι; Τώρα και πίσω. Άλλαξαν οι καιροί Δήμαρχε. Μόνοι τους ;Τους αλλάξαμε εμείς; Ποιος ξέρει!

  Ας μη κολλήσουμε εκεί.  Το κέντρο είναι παραμελημένο. Και δεν αναφέρομαι στη πλατεία Γεωργίου όπου το νερό στα σιντριβάνια βρωμάει πράσινο σα χολή. Αναφέρομαι στους δρόμου που δεν είναι ούτε για πεζούς ούτε για αυτοκίνητα (Ποδήλατο ; ας μη το ρίξουμε στην πλάκα! Και με το μηχανάκι κινδυνεύεις από τους λάκκους) αλλά και στα πεζοδρόμια  ακόμη χειρότερα. Και δεν είναι το κακό μάτι  που σκόνταψες κι έπεσες. Είναι που οι πλάκες είναι ξεκολλημένες. Οι κάδοι είναι χαλασμένοι και τους κρατάνε ανοιχτούς μ` αυτή τη ζέστη και βρωμάνε. Ποιός φταίει ;Σίγουρα κι εμείς που πετάμε τα σκουπίδια να βάλουμε καλαθιά όπως στο μπάσκετ!

  Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι Νεοέλληνες μισούμε τα  αγάλματα. Αλλά και να ασπρίζουμε το μάρμαρο με ασβέστη(ασβέστη στο μαρμαρο;)  για να σβήσουμε τα « γκράφιτι » που καθημερινά γράφουν κάποιοι ανεγκέφαλοι με την ανοχή του Δήμου-μη μου διαμαρτυρηθείς- πάει πολύ. Είναι το μνημείο μας. Καλώς ή κακώς αυτό είναι. Αλλά να απλώνουμε σχοινιά από το  κεφάλι της Δόξας στα παρακείμενα πεύκα και να κρεμάμε με μανταλάκια δίκην μπουγάδας τα όσα πουλάμε,  ε,  πάει πολύ. Η Δόξα είναι για μας –κάτι σαν τον  «άγνωστο στρατιώτη» της Αθήνας.

  Το κέντρο της πόλης είναι η βιτρίνα μας .Αυτή θα δει ο ξένος. Αυτή φωτογραφίζει ο περαστικός.

  Θα μπορούσα να γράφω επί μήνες Και για τα λεωφορεία του αστικού ΚΤΕΛ που μερικά τους είναι με τρία σκαλοπάτια από την εποχή του Καποδίστρια και χρειάστηκε να σπρώχνουν την κυρία από… πίσω για να την ανεβάσουν (πρόσεξε ανάγωγε που βάζεις τα χέρια σου –πώς να σε ανεβάσω κυρά μου-κυρά μου να πεις τη γυναίκα σου - τη γυναίκα μου κυρά μου τη λέω ) και για τους  σηματοδότες που μια λειτουργούν και μια όχι αλλά δεν είναι μόνο του Δήμου υποχρεώσεις .Πολλοί οι φταίχτες Που να βρεις άκρη. Τα ξέρεις καλύτερα από εμένα. Μόνο που δεν έχεις το πλεονέκτημα που έχουν οι πολιτικοί λέγοντας ότι βρήκαν καμένη γη. Αν κάηκε έφταιγες  εσύ .Πρόσεχε να μη καρβουνιάσει.

  Τελικά δεν πιστεύω ότι οι πραιτωριανοί του Δήμου θα σου το δώσουν να με διαβάσεις. Πολύ θα μου πήγαινε τέτοια τιμή. Από τη μεριά μου πάντως, σε βεβαιώ με  ειλικρινή αγάπη.

                   Σταύρος Ιντζεγι

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ 26/5/2019

     Αγαπητέ Δήμαρχε μας.

   Καλημέρα. Καλή εβδομάδα και καλορίζικος. Συγχαρητήρια. Να μας ζήσεις.

   Θα πρόσεξες ίσως ή μάλλον θα σου είπανε, διότι που καιρός να διαβάσεις εμένα. Θα σου είπανε λοιπόν ότι γράφω Δήμαρχέ ΜΑΣ. Μια λεξούλα το ΜΑΣ αλλά με τεράστια σημασία. Διότι δεν παίζει ρόλο αν είσαι Αριστερός, Δεξιός,κομματικός ή υπερκομματικός,  πουριτανός ή χαμηλών τόνων. Ούτε έχει σημασία πια τι είπατε ο ένας  για τον άλλον στον προεκλογικό σας αγώνα. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σημασία έχει ότι από σήμερα είσαι ο Δήμαρχος ΟΛΩΝ ΜΑΣ, των Πατρινών. Και των Αριστερών και των Δεξιών και των έτσι και των αλλιώς και  των θηλυκών και των αρσενικών και των κυριλέ και των ντεκαντάν και των ενεργεία ή συνταξιούχων. Δήμαρχος  Πατρέων από τη μία άκρη ως την άλλη. Κι αυτών που σε ψήφισαν κι αυτών που σου αρνήθηκαν την ψήφο.

    Αγαπητέ Δήμαρχέ μας λοιπόν. Στην προεκλογική εκστρατεία είναι γεγονός ότι τάζετε πολλά. Σύνηθες. Ιδιαίτερα σε έναν τόπο που η μιζέρια μας αναγκάζει να πιστεύουμε ακόμα και τα πιο απίθανα να συμβούν και εξακολουθούμε να είμαστε εύπιστοι  από τον καιρό που ο Ψευτοθόδωρος πούλησε την Ομόνοια στον αγαθό Μενιδιάτη  για οικόπεδο. Αυτοί είμαστε λοιπόν. Και πρώτος εγώ. Ούτε λόγος ούτε ψόγος λοιπόν.

    Μέχρι χθες λοιπόν μιλάγατε εσείς. Από σήμερα   όμως τον λόγο τον έχω εγώ. Ο δημότης. Και δε το λέω σαν παράκληση. Το λέω σαν απαίτηση. Απαίτηση όχι του ψηφοφόρου αλλά του δημότη που δικαιούται να απαιτεί από τον Δήμαρχό του.

   Απαίτηση μου λοιπόν είναι να ζω σε μια πόλη καθαρή από άκρου σε άκρο μέχρι τις πέρα γειτονιές όπου και εκεί ζούνε άνθρωποι. Άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες που έχουμε όσοι ζούμε στο κέντρο και χρειάζονται και δρόμους  χωρίς λακκούβες και πεζοδρόμια  και κάδους  καθαρούς που να πλένονται και όχι να βρωμάνε  (σ` αυτό θα μου πεις ότι φταίμε  κι εμείς οι δημότες, το αναγνωρίζω, αλλά δεν είναι  του σήμερα !) .Και χρειάζονται και ασφάλεια όπως τη χρειάζομαι κι εγώ. Να ξέρω ότι το παιδί μου  που πήγε στο περίπτερο θα γυρίσει.

    Φυσικά μαζί με τη φροντίδα της γειτονιάς χρειάζεται και φροντίδα για το κέντρο. Το γνωρίζεις καλύτερα από εμένα, ότι το κέντρο είναι η βιτρίνα μιας πόλης. Αυτό θα πρωτοδεί ο ξένος και κακά τα ψέματα έχουμε ανάγκη από τον τουρισμό. Αυτό το μεγάλο μείον της Πάτρας η οποία όμως έχει όλα εκείνα που θέλει να δει ο τουρίστας

   Έχουμε τον Άγιο Ανδρέα και τις πανέμορφες εκκλησίες μας για τους θρησκευόμενους. Έχουμε το κάστρο ( θα μπορούσε να γίνει επισκέψιμο με ένα ωραιότατο ανθώνα μέσα) έχουμε το Αρχαίο ή Ρωμαϊκό Ωδείο (όπως και να το πεις ). Έχουμε ένα σπουδαίο αρχαιολογικό μουσείο για τους αρχαιολάτρεις. Έχουμε τα ωραιότατα σκαλάκια της Αγίου Νικολάου –που σπεύδουν να τα φωτογραφίσουν όλοι οι ξένοι-και την ανεκμετάλλευτη παλαιά πόλη. Την Άνω Πόλη που κρατά στοιχεία από την πρώιμη παρουσία της Πάτρας. Να ανεβεί ο ξένος τα σκαλιά αλλά τι να δει ; Δε φτάνει το ηλιοβασίλεμα (όταν πρωτοπήγα στη Κέρκυρα με στείλανε ντε και καλά  στο κανόνι να δω το ηλιοβασίλεμα) είπε κανείς –ούτε εγώ-σε έναν ξένο τράβα  στο Δασύλλιο να δεις τον απέραντο Πατραϊκό να δοξολογεί τον Δημιουργό την ώρα που ματώνει τον ασύνορο ορίζοντα στη Δύση.

   Μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά. Αλλά πρώτον οι περί εσέ μπορεί να μη σου τα δείξουν και δεύτερο το πιο σπουδαίο, ο αρχισυντάκτης θα  μου κόψει τη στήλη αν υπερβώ τον χώρο.

  Θα τα γράψω όμως την επόμενη Δευτέρα γιατί και από οικογενειακή αγωγή  και από  προσωπική φιλοσοφία έμαθα να τιμώ τον Θώκο και το πρόσωπο που τον ενσαρκώνει. Εν προκειμένω Εσένα.

  Σταύρος Ιντζεγιάννης