Καθ` οδόν
ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Ασσού ετέλεσαν με τοι Αρμένηδες, σκαλων`νε με τοι Πόντιους. Η βουλή τ` επέραν, έλεεν α καθαρά .Οι αλόθρησκοι είν` ξέν αγράγκαθα απες`ς σο κράτος εμούν και πρέπ`ν` αχπανουμ` ατ`ς
Το πρώτον εψαλάφραναν ας`σοι χριστιανοί ν` αλλαξοπιστούν. Κι ασσού είδαν ατo κι γίνεται είπαν: ατώρα θα καλατζεύ`νε τα όπλα και τα μαχαίρια.
Δηλαδή σε απλή ελληνική :Αφού τελείωσαν με τους Αρμένηδες άρχισαν με τους Πόντιους
Η απόφαση που πήραν έλεγε καθαρά .Οι αλλόθρησκοι είναι ξένοι και άγρια αγκάθια και πρέπει να τους ξηλώσουμε. Αρχικά ζητούσαν απ` τους Χριστιανούς να αλλαξοπιστήσουν. Κι αφού είδαν ότι αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει είπαν: Τώρα θα μιλήσουν τα όπλα και τα μαχαίρια ( Από το βιβλίο του Κυριάκου Σαχανίδη : Τραγούδια της γενοκτονίας των Ποντίων)
Η Ποντιακή γενοκτονία σημάδεψε το 1919 με τη φρίκη μιας δεύτερης γενοκτονίας μετά το 1915 που βάφτηκε με το αίμα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Για να το πούμε πιο σωστά με το αίμα ενός ακόμη Χριστιανικού κόσμου. Γιατί αυτό ήταν το σύνθημα. Εξολοθρεύστε τους αλλόθρησκους. Τους άπιστους.
Η πολιτική των Νεοτούρκων με την ανοχή των τότε Μεγάλων Δυνάμεων και με την παρότρυνση και βοήθεια της Γερμανίας. του Κάιζερ ήταν η απομάκρυνση κάθε μη Μωαμεθανού έως τέταρτης γενεάς από τα εδάφη της τότε πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία βλέποντας ότι χάνει την άλλοτε ισχύ της προσπαθούσε με σφαγές και εκτοπίσεις να απαλλαγεί από ότι θεωρούσε εχθρικό και επικίνδυνο παρά το γεγονός ότι η δύναμή της στηριζότανε εν πολλοίς στους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους που κατείχαν όλες τις καίριες Διοικητικές , οικονομικές και τεχνικές θέσεις .Ίσως μάλιστα αυτό να υπήρξε και ένα στοιχείο που ο όχλος κυριαρχημένος από τον φθόνο απέναντι στους άπιστους καθώς τους ονόμαζε πρωτοστάτησε σε λεηλασίες και σφαγές σε βάρος του ξένου γι` αυτούς στοιχείου.
Ασσοί εν άνθρωποι, λύκοι εν ,για – βάι , βάι έλεγε ο θείος Ιορδάνης που ερχότανε από την Πρέβεζα μαζί με τον αδερφό του τον Λάζαρο και κάνανε κάτι ολονυκτίες με τον πατέρα μου (μέναμε στην Άρτα τότε) και τον θείο Συμεών από τα Γιάννενα κι απέ το στρώνανε στο γλέντι με ούζο –γερά ποτήρια όλοι τους- και συνοδεία με το ούτι που έπαιζε ο Κυριάκος ο Ασπρίδης φίλος Πόντιος κι αυτός λέγανε μουρμουριστά κάτι αμανέδες μακρόσυρτους ,πολλές φορές χωρίς λόγια, όσο θυμάμαι, που μοιάζανε σαν τεριρέμ. Και ίσως από αυτό που μου έμεινε από τα παιδικά μου χρόνια, είναι η αγάπη που έχω για το τεριρέμ και κάθε που ακούω μου` ρχεται να βάλω τα κλάματα..
Βάι – Βάι έλγε ο Θείος ο Ιορδάνης-Τον φωνάζαμε θείο όπως κι όλους που δεν τους είχαμε στην πραγματικότητα τίποτε αλλά η ξενιτιά τους αδέλφωνε με τον πατέρα μου.
Ετοίμαζε η μάνα φαγητά για φαγητά μεζέδες τουρσιά και παστουρμάδες και λιχουδιές από την πατρίδα για το Σαββατοκύριακο που θα μένανε σπίτι μας .Κυριακή πρωί καλοντυμένοι πηγαίνανε στη εκκλησία –θεοφοβούμενοι όλοι τους- και έφτιαχνε η μάνα κόλυβα να κάνουνε μνημόσυνο για τις χαμένες οικογένειες τους στον χαλασμό του 1915 και του 19.
Ύστερα ξανάρχιζε το γλέντι –Τι γλέντι δηλαδή. Μνημόσυνο πες καλύτερα που κατέληγε σε ένα μουρμουριστό θρήνο κι έβλεπες άντρες στα 50 ή τα εξήντα τους να αγκαλιάζονται και να κλαίνε σαν μικρά παιδιά για τις ψυχές που αφήσαν πίσω τους στον χαλασμό.
Λύκοι ήτανε, ήταν δεν άνθρωποι, ιστορούσαν Ξεσπιτώνανε γυναίκες παιδιά γέρους νέους χωριά ολόκληρα .Ατέλειωτες φάλαγγες που τους οδηγούσαν στην έρημο όπου πεθαίνανε από πείνα δίψα και αρρώστιες. Όσους δε μπορούσαν να ακολουθήσουν τους σφάζανε σαν ζώα. Ποτάμι το αίμα έρεε για μέρες.
«Με πήρε η μάνα μ` και κρυφτήκαμε στο βουνό σε ένα καλύβιν και κάτσαμαν τρεις μέρες χωρίς νερόν φαγητόν . Γλιτώσαμαν από μια κούρδικη οικογένεια που μας λυπήθηκε και μας έκρυψεν ώσπου πέρασεν η πρώτη μπόρα. Η μάνα μ` αρρώστησε στο δρόμο και πέθανεν- για» έλεγε κι έβαζε τα κλάματα ο Ιορδάνης.
Τέτοιες ώρες η μητέρα μου μας έβγαζε έξω από το δωμάτιο για να τους αφήσουμε μόνους να μη βλέπουμε που κλαίγανε, άντρες σκληραγωγημένοι , αγκαλιασμένοι σαν μωρά παιδιά, τους 1,5 εκατομμύριο Αρμένηδες και τις 368 χιλιάδες Πόντιους που εξολοθρεύτηκαν από το μαχαίρι και τη μανία του τουρκικού στρατού και του όχλου που έβγαζε το μίσος του κατά των απίστων του Αλλάχ !!!.
Δεν ξέχνιουνται αυτά τα .
Ωραίος ο θείος ο Ιορδάνης. Ακούμπαγε το δεξί χέρι στο μάγουλο και μας έλεγε- μεγάλος παραμυθάς-παραμύθια της πατρίδας. Πως τάχατε τον βρήκε στο δρόμο μια βεζυροπούλα και τον αγάπησε και τον έσωσε κρυμμένο στο κονάκι της αλλά αυτός δε θέλησε να αλλάξει τον Χριστό με τον Μωχαμέτη «αλλιώς θα ήμουνα μπέης τώρα- για». Μικρά παιδιά του δημοτικού τον ακούγαμε με ανοιχτό το στόμα.
-Ναι θείε Γιορδάνη .Η βεζυροπούλα ;
-Ναι για . Βάι – βάι .
1919.Λύκοι ήσαν. Θηρία . Ξεσπίτωσαν κόσμο .Χιλιάδες Χριστιανούς Έλληνες του Πόντου. Κληρονόμους της άλλοτε αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας που ήκμασε για 200 χρόνια από το 1206 όταν οι αδελφοί Αλέξιος και Δαυίδ Κομνηνοί φεύγοντας από την κατακτημένη και λεηλατημένη από τους Λατίνους Κωνσταντινούπολη ίδρυσαν την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας που κράτησε ως τα 1461 οπότε κατακτήθηκε από το Ισλάμ
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι σημαία της ήτο ο μονοκέφαλος αετός των Μηλησίων ( οι Μηλήσιοι υπήρξαν οι πρώτοι άποικοι του Πόντου) που όμως ήτο στραμμένος προς Αντολάς ενώ των Σινωπέων ήτο στραμμένος προς τη Δύση. Περιλάμβανε τα Σούρμενα, τη Ριζούντα, τα Πλάτανα, την Τρίπολη, την Κερασούντα, την Οινόη την Αμισό (Σαμψούντα) τη Σεβάστεια , την Αμάσεια ,την Αργυρούπολη κ.α.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά καθώς οι Πόντιοι της Πάτρας μνημόνευσαν την επέτειο της γενοκοτονίας στην Μητρόπολη με επίσημη τελετή και κατάθεση στεφάνου και με τη θαυμάσια αναφορά της κ. γραμματέως του Σωματείου «Φάρος Ποντίων» κ Χρύσας Σπυριδωνίδη
Το σημειώνω για να συγχαρώ τον σύλλογο τους και τον πρόεδρο κ. Κ .Παπαδόπουλο γιατί φροντίζουν να κρατούν άσβηστη τη μνήμη της μακρινής πατρίδας και να τιμούν τους νεκρούς τους σε μια εποχή που η Τουρκική επεκτατική μανία αποθρασυσμένη χάρη στην υποστήριξη της Δύσης ονειρεύεται να αποκαταστήσει τη δόξα του Μωάμεθ λησμονώντας ότι «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»
Μήπως όμως είναι καιρός να θυμηθούμε το… Φύλακες γρηγορείτε !
Σταύρος Ιντζεγιάννης