Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Εν κατακλείδι
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ…ΑΛΛΟΥΝΟΥ !

Απεργούν τα φαρμακεία. Ο ανθρώπινος πόνος στην ουρά για φάρμακα.
Τι περιμένεις – ρωτάω τον Φανούρη. Για.. βιάγκρα ;
-Από τώρα; (Δεν είναι ούτε…78 ακόμη κι αντέχει -άνευ… θείου και φωσφόρου- καθώς κομπάζει ο άθλιος ) .Τα χάπια για την ημικρανία ξέχασα, πριν απεργήσουν.
Η θεία Μαλβίνα που υπέφερε από ημικρανίες- οικογενειακό μας σύνδρομο-έπινε χαμομήλι, μοναδικό για την ημικρανία και μάλιστα, με λάδι από το καντήλι της Παναγιάς , μας έκανε εντριβή επάνω από το μάτι, όπου συνήθως εκδηλώνεται η ημικρανία .Μας έβαζε και μια κομπρέσα με οινόπνευμα επάνω στο στομάχι και μας άφηνε στο σκοτάδι.
Το πολύ σε μισή ώρα η ημικρανία είχε περάσει. Το λάδι από το καντήλι ήταν σε πρώτη ζήτηση και όσο θυμάμαι δεν έσβησε ποτέ. Και δεν ήταν θρησκοληψία. Ήταν φάρμακο, γιατί το λάδι καθώς ήταν ζεστό -μαζί και η πίστη μας –μας χαλάρωνε τους μυς και τα νεύρα.
Ο πυρετός; Με αντιβίωση λένε οι ντόκτορες και σου γεμίζουν το στομάχι χάπια. Αποτέλεσμα να σου πέφτει ο πυρετός, αλλά να χαλάς το στομάχι σου – και το πορτοφόλι σου, γιατί δεν είναι λίγη ή συμμετοχή στα φάρμακα του Δημοσίου η των άλλων ταμείων. Η συχωρεμένη η μάνα έβαζε σε ένα πιάτο, ξύδι με λίγο νερό και μας έβαζε κομπρέσες στο κεφάλι που μας ανακούφιζαν αμέσως, άλλο αν κάναμε τον άρρωστο για να μη πάμε σχολείο . Τρίβαμε με τρόπο το θερμόμετρο κι έδειχνε 39 και μισό. Μόνο που μια φορά το παρακάναμε κι έδειξε …43 !!!
Δε θυμάμαι σπίτι να είχε φαρμακείο όπως σήμερα όπου έχουμε ένα ντουλαπάκι γεμάτο φάρμακα –πολλά από αυτά ληγμένα-αφού τα χρησιμοποιούμε μια δυο φορές και έπειτα μένουν και με το παραμικρό τρέχουμε στον γιατρό : Γιατρέ μου …κατουράω δύσκολα.
- Πιές λίγη αγριάδα έλεγε η γιαγιά η Αρσινόη και έβαζε σε ένα κρασοπότηρο, από το βράδι, βρασμένη αγριάδα που την πίναμε το πρωί νηστικοί .Μια δυο φορές και δεν έμενε ούτε πέτρα ούτε άμμος στα νεφρά Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι είμαστε και λιτοδίαιτοι. Κι όχι μόνο επειδή …« νηστεύει ο δούλος του θεού γιατί φαϊ δεν έχει » αλλά, ήταν άλλα τα φαγητά, τότε που δεν τρέχαμε συν γυναιξί και τέκνοις για τζατζίκι πίτα και σουβλάκι !!!
Έτσι και κρυολογούσαμε, μας ξάπλωνε η συχωρεμένη και θέλαμε δε θέλαμε, άναβε το κερί της αναστάσεως και χράπα – χρούπα μας έριχνε καμιά δεκαριά βεντούζες –Πονάγανε οι άτιμες γιατί έτσι και ήσουν κρυωμένος φουσκώνανε - κολλάγανε και που να τις ξεκολλήσεις. Μας έκανε και μια εντριβή με οινόπνευμα-ιδρώναμε μούσκεμα, μέχρι που αλλάζαμε φανέλα- και την άλλη μέρα «Σήκω τεμπέλη για σχολείο» !
Πρωί-πρωί μας τάιζε και ένα πιάτο τραχανά ζεματιστό και μισό ρακοπότηρο- μαυροδάφνη. Ούτε κρύωμα έμενε ούτε βήχας.. Σε πόναγε το στομάχι; Αντί για σιμέκο έβραζε ρίγανη και την πίναμε με λεμόνι χωρίς ζάχαρη. Για τη διάρροια καφές σκόνη με λεμόνι μια φορά και τέρμα και για τις καούρες στο στομάχι ή την παλινδρόμιση…ταχίνι. Κάτι ξέρουν οι καλόγεροι στο Άγιο όρος που το έχουν σε πρώτη ζήτηση.
Θυμάμαι ένα Γερμανό παιδίατρο που σε μια παρέα , καθώς γινότανε κουβέντα για φάρμακα, είπε « Εδώ στην Ελλάδα έχετε τα τρία σπουδαία φάρμακα και δε ξέρετε την αξία τους. Χαμομήλι, λεμόνι και ελαιόλαδο!
Γελάει ο Ράκιας- που ακούει- και μου κλείνει μάτι «για το…άλλο ξέρανε τίποτε»
Α να χαθείς ερωτύλε. Έτσι και περάσεις τον Ρουβίκωνα της ηλικίας χαιρέτα μας τον πλάτανο. Τραβάς από 29 και καίγεσαι 32. Κάτι ήξερε ο Σούτσος που έλεγε. « Όταν ήμουν νέος, δίσταζα, μη μου πούνε όχι. Τώρα που γέρασα τρέμω μη μου πούνε ναι» !
Όμως ο παππούς, στα 90 του παρακαλώ –άσπρο πουκάμισο με κολλαριστό γιακά και την καδένα διπλή σειρά στο γιλέκο- όταν έμαθε για το βιάγκρα έβαλε τα γέλια. « Βρε `σεις πόσο θα ζήσω ακόμη να σας μαθαίνω. Το καλύτερο βιάγκρα είναι η γυναίκα που έχεις δίπλα σου»
-Ναι, αλλά ποια γυναίκα παππού;
-Το αλλουνού βρε. Του αλλουνού!!!
Σταύρος Ιντζεγιαννης

Δεν υπάρχουν σχόλια: