Εν κατακλειδι
ΚΑΙΑΔΑΣ

Tά `μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα:
Αγανακτισμένη η Τρόικα. Ζείτε πολύ, γι` αυτό βουλιάζουν τα ταμεία. Αποφασίστε : Ή θα περικοπούν οι συντάξεις ή θα πεθαίνετε στα 72.Οι προγονοί σας στα 55 τους πετάγανε στον Καιάδα. Εμείς σας κάνουμε και χάρη. Άντε στα 67 να πάρετε σύνταξη να ζήσετε και δυο-τρία χρόνια συνταξιούχος, στα 70 το πολύ –πολύ 72, ξεκουμπιστείτε Έτσι κι αλλιώς συνταξιούχος δεν προσφέρεις τίποτε, τουλάχιστον μη ζεις σε βάρος του ταμείου σου. Άδειασέ μας τη γωνιά μη σε ταϊζουμε άδικα.
Βέβαια το θέμα δεν είναι απλό, γιατί είναι και ο ποιητής που επιμένει «γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος; μαυρίλα» .Άσε που υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι που συνηγορούν να μείνεις ζωντανός έστω και…διασωληνομένος .
Στον καφενέ ο Γεράσιμος κάθε τόσο κατέβαζε καντήλια για την πεθερά του που την είχαν κατάκοιτη. «Αδερφέ μου δεν πεθαίνει η σκατόγρια που τη νταντεύουμε και δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Ν` ανασάνουμε μια στάλα. Να δούμε κι εμείς Θεού πρόσωπο»
Έστησε ο καλός Θεός αφτί και σου λέει να του την κάνω του μασκαρά να βάλλει μυαλό και την πήρε ένα βράδι στον ουρανό η όπου αλλού στιβάζει τους πεθαμένους .
-Συλλυπητήρια Γεράσιμε.
- Βρε δεν πάτε στον διάβολο. Βρήκε εποχή να πεθάνει η μπαμπόγρια -πίσσα στο λάκκο της- και χάνουμε τη σύνταξή της , 1200, που μ` αυτά σπούδαζα την Καιτούλα στην Ξάνθη. Τι να στείλω στο παιδί τώρα ;
«Ναι αλλά γλίτωσες το βάρος που έλεγες και χάνατε τις εκδρομές σας» – τον πείραξε ο Νώντας.
-Ποιο βάρος μωρέ; Ένα πιάτο φαγητό έτρωγε κι εκείνο μια μπουκιά κι’ ένα γιαουρτάκι το βράδι. Όσο για εκδρομές ,εδώ δεν έχω τι να στείλω στο παιδί και συ μου λες για περαντζάδες . Α τη παλιόγρια τι μου `κανε!
Ο διάλογος αυθεντικός μέχρι κεραίας. Και δεν είναι η μόνη περίπτωση που ο θάνατος, αντί για απαλλαγή, γεμίζει την οικογένεια προβλήματα. Βλέπετε ο άνθρωπος είναι βάρος, αλλά η σύνταξή του…σωτήρια.
Ωστόσο είναι γεγονός ότι καθώς ζούμε έως τα 90 και βάλε -κούφια η ώρα που τ` ακούει γιατί τώρα τελευταία έχω κάτι ανεξήγητες ζαλάδες- μερικοί πιάνουν και τα 98- τα ταμεία αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Μάλιστα η τρόικα,άκουσα ότι, πρότεινε μετά τα 82 η σύνταξη να κόβεται διότι δεν μπορεί-λένε-επειδή σου καλάρεσε η ζωή και παρκάρισες δια βίου στο ταμείο σου να σε ταϊζουμε βρέξει χιονίσει!!!
Όταν την 1η Δεκεμβρίου του 1936 –επί Μεταξά -ιδρύθηκε το ΙΚΑ (Διάφοροι σύλλογοι είχαν από το 1925 δικά τους ταμεία) υπολόγιζαν χρόνο ζωής του συνταξιούχου άλλα 10 χρόνια. Έπαιρνε σύνταξη στο 55 –μερικοί από τα 50 ή και στα 45 κάποιοι χωροφύλακες και την αράζανε στο καφενείο για πρέφα ή τάβλι από πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα ώσπου μαραζώνανε μια ώρα γρηγορότερα και τραβάγανε άμωμοι εν οδώ . Άρχιζε τα σκουσμάρια η χήρα του «που μ΄ άφησες την καψερή σαν την καλαμιά στον κάμπο» του έκανε τα σαράντα και κατ` ευθείαν στη «λέσχη της εύθυμης χηρείας» για κουμ- καν
Σήμερα, η επιστήμη, οι κοινωνικές παροχές, οι καλύτερες συνθήκες εργασίας, η υγιεινή διατροφή, το περιβάλλον η πρόληψη και η νοσηλεία, δυνάμωσαν τις αντιστάσεις .Άσε που βλέπεις τα μίνι να κυκλοφορούν ασύδοτα και λες …τρελός να πεθάνω τώρα που άνοιξαν οι ουρανοί .
Παλιά αν έφτανε κάποιος στα 100, γινότανε πρωτοσέλιδο Να σας το θυμήσω; Έτος 1950 ένας Κρητικός ζούσε στον Ψηλορείτη ετών 104 !
Τι έκανες παππού και ξεπέρασες τον αιώνα – ρώτησαν οι δημοσιογράφοι.
Ωρέ κοπέλια όντας ήμουνα νέος έπινα μια νταμιζάνα τσικουδιά .Τώρα που γέρασα πίνω μόνο μια χιλιάρα. Παντρεύτηκα τρεις βολές επίσημα και όλες τις χήρες του χωριού ανεπίσημα. Κάπνιζα ότι εύρισκα κι όταν δεν είχα καπνό καλαμποκόφυλο.
Άλλαξαν τα πράγματα σήμερα. Πέθαινε ο Τρύφωνας και η χήρα του έπεσε στα πόδια του γιατρού :Αμάν γιατρέ μου κράτησε τον 10 μέρες ακόμα να βγει ο μήνας , μη χάσουμε τη σύνταξη του μηνός !!!
Η Τρόικα ;Βρε δεν κόβουν τον λαιμό τους !
Σταύρος Ιντζεγιάννης