ΟΙ ΩΡΕΣ
1
Οι ώρες
καταγράφουν την αγωνία των ημερών
στις συντεταγμένες του αναπόφευκτου
Σε μυστική συνεδρία
οι λεπτοδείκτες
σταυροφόροι του αναπόδραστου
συνεχίζουν την αντίστροφη μέτρηση
προς
τα μελλοθάνατα όνειρα.
Οδύρωνται
Τη ματαιότητα των εγκόσμιων
Πάνω στα τείχει
ο παλιός των ημερών
χλευάζει
ψευδαισθήσεις και αισθήματα .
2
Τη νύχτα
τα φαντάσματα
ξενυχτάνε στο κεφαλόσκαλο της λήθης
Κουβεντιάζουν
με τις αποπλανημένες ελπίδες
και τα ορφανά όνειρα
της ημέρας
Ύστερα
Τυλίγουν τα άσαρκα μέλη τους
στο σάβανο του παράλογου
και
υπογράφουν παρουσία
στη μοναδ
Τρίτη 28 Ιουνίου 2011
κριτική
Αγαπητέ κ Λάμπρου
Σας ευχαριστώ για τη συλλογή διηγημάτων σας που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε.
Την απόλαυσα σαν μια διεργασία ενός -κάποιες φορές αντιφατικού- εσωτερικού χώρου όπου σε μορφή ενός άτυπου μα ωστόσο –ασχέτως φόρμας- ποιητικού δοκιμιακού κειμένου με βάσει το παράλογο ή τον αυτοματισμό της γραφής αποτυπώνει τον παρορμητισμό της σκέψης.
Υπάρχει πράγματι μια ενδιαφέρουσα γραφή που ανάγει το διήγημα σε μια συνομιλία του συγγραφέα με το alter ego του, με αντικείμενο τον διαλογισμό πάνω στο υπαρξιακό πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου- εν χώρο και χρόνο πάντοτε- με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και η οποία όπως και με τη σύγχρονη ποίηση απευθύνεται όχι στο τι καταλαβαίνω αλλά στο τι αισθάνομαι.
Είναι κάτι σαν τον εμπρεσιονισμό όπου το μέρος αφομοιώνεται στο σύνολο σε μια γενική εντύπωση του όλου. Για όσους αγαπάμε-μερικοί και υπηρετούν- αυτή το είδος της γραφής ή της εικαστικής τέχνης η συλλογή σας διηγημάτων με τίτλο « Η Άντζελα,ο διάβολος κι εγώ» έχει το ειδικό ενδιαφέρον της και αποτελεί ένα ακόμη σαφές δείγμα ότι η ανθρώπινη σκέψη όταν εκφράζεται δεν φυλακίζεται σε στερεότυπα γραφής, αλλά ακολουθεί την ιδιαιτερότητα και την διαφορετικότητα η οποία χαρακτηρίζει τον κάθε λογοτέχνη.
Σταυρος Ιντζεγιαννης
Πάτρα 28 Ιουνίου 2011
Σας ευχαριστώ για τη συλλογή διηγημάτων σας που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε.
Την απόλαυσα σαν μια διεργασία ενός -κάποιες φορές αντιφατικού- εσωτερικού χώρου όπου σε μορφή ενός άτυπου μα ωστόσο –ασχέτως φόρμας- ποιητικού δοκιμιακού κειμένου με βάσει το παράλογο ή τον αυτοματισμό της γραφής αποτυπώνει τον παρορμητισμό της σκέψης.
Υπάρχει πράγματι μια ενδιαφέρουσα γραφή που ανάγει το διήγημα σε μια συνομιλία του συγγραφέα με το alter ego του, με αντικείμενο τον διαλογισμό πάνω στο υπαρξιακό πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου- εν χώρο και χρόνο πάντοτε- με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και η οποία όπως και με τη σύγχρονη ποίηση απευθύνεται όχι στο τι καταλαβαίνω αλλά στο τι αισθάνομαι.
Είναι κάτι σαν τον εμπρεσιονισμό όπου το μέρος αφομοιώνεται στο σύνολο σε μια γενική εντύπωση του όλου. Για όσους αγαπάμε-μερικοί και υπηρετούν- αυτή το είδος της γραφής ή της εικαστικής τέχνης η συλλογή σας διηγημάτων με τίτλο « Η Άντζελα,ο διάβολος κι εγώ» έχει το ειδικό ενδιαφέρον της και αποτελεί ένα ακόμη σαφές δείγμα ότι η ανθρώπινη σκέψη όταν εκφράζεται δεν φυλακίζεται σε στερεότυπα γραφής, αλλά ακολουθεί την ιδιαιτερότητα και την διαφορετικότητα η οποία χαρακτηρίζει τον κάθε λογοτέχνη.
Σταυρος Ιντζεγιαννης
Πάτρα 28 Ιουνίου 2011
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
Δυο ποιήματα της Μαρίας Τσιράκου ( δείγμα γραφής)
από την ποιητική συλλογή της «Εν πορεία»
ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ
Μια νύχτα μετά
την πανσέληνο
οι σκέψεις απόρησαν
με το γίγνεσθαι.
Σα`να ταν όλα
Σκοτάδι
-πως περνούν τα χρόνια-.
Σα να μην υπήρχε επαφή
πως αντέχει ο άνθρωπος!
. Οι λέξεις ειπώθηκαν
Αβίαστα ωραία
κι ήταν η νύχτα
γεμάτη φως.
Στο αιώνιο έλεος
–λίγο μετά την πανσέληνο-
Δε μετρήσαμε σιωπές
μονάχα ανάσες
ΚΟΥΚΙΔΕΣ
Ντύθηκα τη βροχή σου
μέρα καλοκαιριού
τι κι αν ο τόνος της βραδιάς σου
ελλιπής ήταν.
Η φωτιά σου στο στήθος ακόμα καίει.
Ξεχώρισα
την εποχή που μου χρωστάς
φόρεσα.
Χωρίζω αλλιώς τις ημερομηνίες ,
το κόμματα εσένα χωρούν.
Παίρνω το δρόμο σου
την αύρα σου ακολουθώντας
περιμένω τα θέλω σου.
Οι κουκίδες σου τώρα πια
τέμνονται με τα συναισθήματά μου.
Διάθλαση φωτός στα χέρια .
Πρίσματα γίναμε ψυχή μου
στο δρόμο , στο χρόνο
στο είμαστε εδώ
από την ποιητική συλλογή της «Εν πορεία»
ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ
Μια νύχτα μετά
την πανσέληνο
οι σκέψεις απόρησαν
με το γίγνεσθαι.
Σα`να ταν όλα
Σκοτάδι
-πως περνούν τα χρόνια-.
Σα να μην υπήρχε επαφή
πως αντέχει ο άνθρωπος!
. Οι λέξεις ειπώθηκαν
Αβίαστα ωραία
κι ήταν η νύχτα
γεμάτη φως.
Στο αιώνιο έλεος
–λίγο μετά την πανσέληνο-
Δε μετρήσαμε σιωπές
μονάχα ανάσες
ΚΟΥΚΙΔΕΣ
Ντύθηκα τη βροχή σου
μέρα καλοκαιριού
τι κι αν ο τόνος της βραδιάς σου
ελλιπής ήταν.
Η φωτιά σου στο στήθος ακόμα καίει.
Ξεχώρισα
την εποχή που μου χρωστάς
φόρεσα.
Χωρίζω αλλιώς τις ημερομηνίες ,
το κόμματα εσένα χωρούν.
Παίρνω το δρόμο σου
την αύρα σου ακολουθώντας
περιμένω τα θέλω σου.
Οι κουκίδες σου τώρα πια
τέμνονται με τα συναισθήματά μου.
Διάθλαση φωτός στα χέρια .
Πρίσματα γίναμε ψυχή μου
στο δρόμο , στο χρόνο
στο είμαστε εδώ
ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ –ΝΕΑ ΗΘΗ
.Πω πω τι διαβάζει κανείς στις στατιστικές. Μία στις δύο Έλληνιδες- απατά τον άντρα της Φοβερά τα ποσοστά όσον αφορά τις γυναίκες,: Βασίλη ξύπνα. Η Λιλίκα το ξενύχτησε πάλι.
-Σώπα ρε, η δική μου κορώνα και ιδέα μου. Που τολμάει να κάνει βήμα Για ποιόν με περνάς. Άσε που τη βάζω και ορκίζεται αν έρθει περασμένα μεσάνυχτα .
-Με τη κουμπάρα μας ήμουνα Βασιλάκη μου. Στη ζωή σου αν σου λέω ψέματα η καψερή.
Ναι δε λέω, αλλά, όλο τη δική σου ζωή βάζει ενέχυρο , δε λέει στη ζωή της. Όλες στη ζωή του αντρός τους ορκίζονται. Σίγουρα πράγματα Δε ξέρεις τι σε βρίσκει.
Αλλά και με τους άντρες οι στατιστικές είναι αποκαλυπτικές .Τρεις στους τέσσερις άντρες γύρω στα 65 με 70 απατούν τη γυναίκα τους. Δηλαδή-μεταξύ μας- όχι ακριβώς απατούν. Προσπαθούν να απατήσουν .Διότι άλλο τι κάνω και άλλο τι…προσπαθώ να κάνω. Άσε που σε λίγο καιρό το βιάγκρα θα πουλιέται στα περίπτερα. Τόση ζήτηση έχει!
Πάντως από ότι προκύπτει ,γύρω στα 45 με 55 οι γυναίκες και στα 65 με 70-75 οι άντρες, το χάνουν τελείως κι εντελώς. Κι αντί να καθίσουν στο σπίτι να διαβάζουν την Αγία Γραφή το παίζουν:«μη με κοιτάς που γέρασα κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου»
Θυμήθηκα συμβάν προ καιρού σε ζευγάρι της λεγομένης «καλής κοινωνίας»των Πατρών που είχε κάνει θραύση, στους κύκλους γνωστής καφετέριας.
Η ιστορία, κάπου μεταξύ Λόγγου και Σελιανίτικων και που δείχνει ότι η στατιστική είναι σωστή πέρα για πέρα.
-Που θα πας Βασιλάκη μου ( στην τύχη το όνομα, γιατί πρόκειται για αναγνωρίσιμους και το συμβάν είναι απολύτως αληθινό) .
-Θα βγούμε με… τους παλιούς συμμαθητές να γιορτάσουμε τα 50 χρόνια που τελειώσαμε το Γυμνάσιο. Και βαριέμαι κιόλας, αλλά δε θέλω να πουν ότι δεν καταδέχομαι
-Να πας Βασιλάκη μου. Να πας αγάπη μου !
Και ιδού ο Βασιλάκης, «έβαλε το σκούρο του ,άναψε το πούρο του, μπήκε στο αμάξι του και …εντάξει του»που λέει το τραγούδι
Ώρα 9 η ιστορία , όπου ο Βασιλάκης, πίνει τις μπυρίτσες του με την «ιστορία μου αμαρτία μου»και σοροπιάζει και χαϊδολογιέται και σου και μου και «τι είπες στη γυναίκα σου και το` σκασες
- Είπα ότι θα φάω με συμμαθητές. Τέτοιο μόμολο που είναι . Ξημεροβραδιάζεται, σου λέω, στον κύκλο μελέτης των προφητειών και των ενοράσεων.
Και να γέλια και να χαχαχούχα και να χαϊδολογήματα στο μισοσκόταδο. Όταν
-Βασιλάκη η γυναίκα σου!!!
Στην απέναντι πλευρά η κυρία του κυρίου ζευγαράκι κι αυτή μπήκε και κάθισε στο γάμα της αίθουσας να μη φαίνεται.
- Βασιλάκη «Ποιος ειν` αυτός ο αψηλός , ποιος είν` αυτός ο τύπος. Φίλος σου είναι η γνωστός ή το αμόρε μήπως ».
Όχι δεν είναι φίλος. Είναι ο κουνιάδος της αδερφής της .
Δεν ξέρω αν τα ζευγάρια είδαν το ένα το άλλο- δεν παίρνω όρκο- μου είπε αυτόπτης μάρτυς. Ίσως ναι –ίσως όχι. Μάλλον ναι, αλλά… πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε .
Η συνέχεια στο σπίτι, όπως τη διηγήθηκε στη φίλη της και η οποία το κυκλοφόρησε αμέσως στην καφετέρια , αλλά υπό εχεμύθειαν έ; Μην το πείτε πουθενά και εκτεθώ!!!
- Πώς πέρασες Βασιλάκη μου;
Καλά Λιλίκα μου. Βαρετά. Ξέρεις τα συνήθη. Θυμάσαι ετούτο, θυμάσαι το άλλο. Μνημόσυνο. Όρκο και σταυρό δεν ξαναπάω.
-Να πας Βασιλάκη μου. Να πας αγάπη μου, γιατί όχι ;Ξέρεις κι εγώ είχα πάει στο κύκλο μελέτης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας στην πλαζ το καλοκαίρι.
-Πέρασες καλά Λιλίκα μου ;
- Μπα βαρετά. Δεν ξαναπάω.
Πολιτισμένα πράγματα. Ο ένας με τους συμμαθητές, η άλλη με τις προφητείες , ωραία ζωή, με την ψυχαγωγία της, με τα απρόοπτά της ,με τις εναλλαγές της και με τα …ψέματά της.
-Αυτά -λέει ο Λαυρέντης- είναι το αλατοπίπερο της συζυγικής ευτυχίας
-Μωρέ ναι. Όσο την απατάς εσύ έχει καλώς. Αλλά αν σε απατάει αυτή τι γίνεται ;
Ο άντρας είναι πολυγαμικό ζώο –μπαίνει στην κουβέντα ο δάσκαλος της παρέας. Δεν υπολογίζεται απάτη.
Για το …ζώο δεν έχει κανείς αντίρρηση.Είναι. Για το πολυγαμικό όμως για ρώτα τη γυναίκα σου, να δούμε τη λέει και μετά τα κουβεντιάζουμε.!!!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
.Πω πω τι διαβάζει κανείς στις στατιστικές. Μία στις δύο Έλληνιδες- απατά τον άντρα της Φοβερά τα ποσοστά όσον αφορά τις γυναίκες,: Βασίλη ξύπνα. Η Λιλίκα το ξενύχτησε πάλι.
-Σώπα ρε, η δική μου κορώνα και ιδέα μου. Που τολμάει να κάνει βήμα Για ποιόν με περνάς. Άσε που τη βάζω και ορκίζεται αν έρθει περασμένα μεσάνυχτα .
-Με τη κουμπάρα μας ήμουνα Βασιλάκη μου. Στη ζωή σου αν σου λέω ψέματα η καψερή.
Ναι δε λέω, αλλά, όλο τη δική σου ζωή βάζει ενέχυρο , δε λέει στη ζωή της. Όλες στη ζωή του αντρός τους ορκίζονται. Σίγουρα πράγματα Δε ξέρεις τι σε βρίσκει.
Αλλά και με τους άντρες οι στατιστικές είναι αποκαλυπτικές .Τρεις στους τέσσερις άντρες γύρω στα 65 με 70 απατούν τη γυναίκα τους. Δηλαδή-μεταξύ μας- όχι ακριβώς απατούν. Προσπαθούν να απατήσουν .Διότι άλλο τι κάνω και άλλο τι…προσπαθώ να κάνω. Άσε που σε λίγο καιρό το βιάγκρα θα πουλιέται στα περίπτερα. Τόση ζήτηση έχει!
Πάντως από ότι προκύπτει ,γύρω στα 45 με 55 οι γυναίκες και στα 65 με 70-75 οι άντρες, το χάνουν τελείως κι εντελώς. Κι αντί να καθίσουν στο σπίτι να διαβάζουν την Αγία Γραφή το παίζουν:«μη με κοιτάς που γέρασα κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου»
Θυμήθηκα συμβάν προ καιρού σε ζευγάρι της λεγομένης «καλής κοινωνίας»των Πατρών που είχε κάνει θραύση, στους κύκλους γνωστής καφετέριας.
Η ιστορία, κάπου μεταξύ Λόγγου και Σελιανίτικων και που δείχνει ότι η στατιστική είναι σωστή πέρα για πέρα.
-Που θα πας Βασιλάκη μου ( στην τύχη το όνομα, γιατί πρόκειται για αναγνωρίσιμους και το συμβάν είναι απολύτως αληθινό) .
-Θα βγούμε με… τους παλιούς συμμαθητές να γιορτάσουμε τα 50 χρόνια που τελειώσαμε το Γυμνάσιο. Και βαριέμαι κιόλας, αλλά δε θέλω να πουν ότι δεν καταδέχομαι
-Να πας Βασιλάκη μου. Να πας αγάπη μου !
Και ιδού ο Βασιλάκης, «έβαλε το σκούρο του ,άναψε το πούρο του, μπήκε στο αμάξι του και …εντάξει του»που λέει το τραγούδι
Ώρα 9 η ιστορία , όπου ο Βασιλάκης, πίνει τις μπυρίτσες του με την «ιστορία μου αμαρτία μου»και σοροπιάζει και χαϊδολογιέται και σου και μου και «τι είπες στη γυναίκα σου και το` σκασες
- Είπα ότι θα φάω με συμμαθητές. Τέτοιο μόμολο που είναι . Ξημεροβραδιάζεται, σου λέω, στον κύκλο μελέτης των προφητειών και των ενοράσεων.
Και να γέλια και να χαχαχούχα και να χαϊδολογήματα στο μισοσκόταδο. Όταν
-Βασιλάκη η γυναίκα σου!!!
Στην απέναντι πλευρά η κυρία του κυρίου ζευγαράκι κι αυτή μπήκε και κάθισε στο γάμα της αίθουσας να μη φαίνεται.
- Βασιλάκη «Ποιος ειν` αυτός ο αψηλός , ποιος είν` αυτός ο τύπος. Φίλος σου είναι η γνωστός ή το αμόρε μήπως ».
Όχι δεν είναι φίλος. Είναι ο κουνιάδος της αδερφής της .
Δεν ξέρω αν τα ζευγάρια είδαν το ένα το άλλο- δεν παίρνω όρκο- μου είπε αυτόπτης μάρτυς. Ίσως ναι –ίσως όχι. Μάλλον ναι, αλλά… πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε .
Η συνέχεια στο σπίτι, όπως τη διηγήθηκε στη φίλη της και η οποία το κυκλοφόρησε αμέσως στην καφετέρια , αλλά υπό εχεμύθειαν έ; Μην το πείτε πουθενά και εκτεθώ!!!
- Πώς πέρασες Βασιλάκη μου;
Καλά Λιλίκα μου. Βαρετά. Ξέρεις τα συνήθη. Θυμάσαι ετούτο, θυμάσαι το άλλο. Μνημόσυνο. Όρκο και σταυρό δεν ξαναπάω.
-Να πας Βασιλάκη μου. Να πας αγάπη μου, γιατί όχι ;Ξέρεις κι εγώ είχα πάει στο κύκλο μελέτης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας στην πλαζ το καλοκαίρι.
-Πέρασες καλά Λιλίκα μου ;
- Μπα βαρετά. Δεν ξαναπάω.
Πολιτισμένα πράγματα. Ο ένας με τους συμμαθητές, η άλλη με τις προφητείες , ωραία ζωή, με την ψυχαγωγία της, με τα απρόοπτά της ,με τις εναλλαγές της και με τα …ψέματά της.
-Αυτά -λέει ο Λαυρέντης- είναι το αλατοπίπερο της συζυγικής ευτυχίας
-Μωρέ ναι. Όσο την απατάς εσύ έχει καλώς. Αλλά αν σε απατάει αυτή τι γίνεται ;
Ο άντρας είναι πολυγαμικό ζώο –μπαίνει στην κουβέντα ο δάσκαλος της παρέας. Δεν υπολογίζεται απάτη.
Για το …ζώο δεν έχει κανείς αντίρρηση.Είναι. Για το πολυγαμικό όμως για ρώτα τη γυναίκα σου, να δούμε τη λέει και μετά τα κουβεντιάζουμε.!!!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Τρίτη 7 Ιουνίου 2011
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΣΤΟ ΦΑΣΚΕΛΟ
Σε ανακοίνωση που εξεδόθη μετά τη συνεδρίαση του Γαλλικού Υπουργικού συμβουλίου αναφέρεται ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ Εστέν ετόνισε ότι « η είσοδος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή κοινότητα θα ενισχύσει την ακτινοβολία και την πολιτιστική επιρροή της Ευρώπης καθώς και το δημοκρατικό ιδεώδες που εμπνέει τις Ευρωπαϊκές χώρες» Αυτά τον Απρίλιο του 1979
Ύστερα από 32 χρόνια, ο ίδιος, ο άλλοτε φίλος της Ελλάδος, Ζισκάρ ντ Εστέν (υπέρμαχος της άποψης ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες και ταχύτερες κυρώσεις εις βάρος των χωρών με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και χρέος. Εcofin 15-3-2011) είπε: Αφήστε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει. «Τα κράτη που αποτυγχάνουν στη διαχείριση των οικονομιών τους, πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος, ακριβώς όπως και οι επιχειρήσεις . Εφόσον μια χώρα δεν μπορεί να επαναφέρει σε ισορροπία τα οικονομικά της τότε θα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη και να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της .Αυτό θα ήταν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΓΙ` ΑΥΤΗ, αλλά όχι για την υπόλοιπη Ευρωζώνη » Μάιος του 2011
Φυσικά την ίδια ώρα, οι διάφοροι πρόεδροι και αξιωματούχοι της
Ε.Ε, ζουν και προκαλούν με τη χλιδάτη και υπερπολυτελή ζωή και τα ταξίδια τους , με έξοδα των διαφόρων οργανισμών των οποίων ηγούνται: Βλέπε έργα και ημέρες του Εμανουέλ Μπαρόζο για τα οποία βοά με πρωτοσέλιδα όλη η Ευρώπη
Ανάμεσα στο χειροκρότημα του 1979 και το φάσκελο του 2011 μεσολάβησαν 32 χρόνια. Ούτε η…ακτινοβολία μας , ούτε η πολιτιστική μας επιρροή ούτε η προγονικές μας παρακαταθήκες τους ,ούτε τα δημοκρατικά μας ιδεώδη ( από Κλεισθένη -508 π.X,) και που θα ενέπνεαν τους Ευρωπαίους εταίρους μας, κατόρθωσαν να μας σώσουν.
Παρά την αίγλη του Παρθενώνα ή του Ολυμπιακού ιδεώδους ή των φιλοσοφικών σχολών της αρχαίας Αθήνας, εξακολουθούμε να είμαστε πιστοί μαθητές της σχολής Καραγκιόζη ή του καρπαζοεισπράκτορα Χατζηαβάτη.
Όσοι πρόλαβαν την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία θα θυμούνται τον τρόπο που κοροϊδεύαμε τους Αμερικανούς ναύτες με τα δολάρια που τους τα εξαργυρώναμε για δίφραγκα .Είναι Αμερικανάκι σήμαινε πως ήταν αφελής ή μάλλον κορόιδο. Όταν μάλιστα προσπαθούσε κάποιος να μας ξεγελάσει λέγαμε : Για Αμερικανάκι με πέρασες ;
Το ίδιο και με τους Τούρκους :Μπουνταλάδες τους ανεβάζαμε , μπουνταλάδες τους κατεβάζαμε. Τελικά η ιστορία απέδειξε πως οι μπουνταλάδες είμαστε εμείς και όχι αυτοί .
Κατά την ανάλυση του Αυστριακού Υπουργού οικονομικών, παρά τους αφορισμούς και τις φοβέρες για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, σε τελευταία ανάλυση η Ευρώπη είναι κερδισμένη, διότι απομυζά υπέρογκους τόκους που κανονικά έχουν προ πολλού υπερκεράσει το κεφάλαιο κατά την τακτική των τοκογλύφων δανειστών μας που δεν έχει τέλος, Οι τράπεζες της Ευρώπης έχουν γεμίσει από τα Δις των Ελλήνων που τα εξάγουν για να τα εξασφαλίσουν και τα εκμεταλλεύονται οι Ευρωπαίοι .Οι διάφοροι οίκοι που υποβαθμίζουν κάθε τόσο τα Ελληνικά ομόλογα, στην πραγματικότητα βοηθούν να αγοραστούν από κερδοσκόπους, για ένα κομμάτι ψωμί Άλλωστε ούτε η Γερμανία πλήρωσε το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις συμψηφίζοντάς τα με την μεταναστευτική πολιτική, η οποία όμως, σε ρεαλιστική ανάλυση, βοήθησε την ίδια τη Γερμανία να ξαναχτιστεί και τα εργοστάσιά της να κινηθούν, με τα φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστών
Όσο για μας, 36 χρόνια από την μεταπολίτευση, η περίφημη δημοκρατία μας, απεδείχθη αδύναμη να αντιδράσει στην αρπαχτή μερικών, οι οποίοι ζουν εις βάρος των αφελών και που κανείς τους δεν πάει φυλακή , κανείς τους δεν ντρέπεται, αλλά κυκλοφορούν άνετοι και ωραίοι και όχι μόνο, αλλά μας θεωρούν και συνυπεύθυνους :Μαζί τα φάγαμε !!!
Φυσικά δεν είμαστε υπέρ του προπηλακισμού των βουλευτών. Άπαγε της βλασφημίας. Ούτε διατείνεται κανείς ότι καλοί- κακοί όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Από το σημείο όμως αυτό, μέχρι του να εγκαλούν αυτοί, τους υβριστές τους, αντί να τηρούν αιδήμονα σιωπή ,πάει πολύ. Το δικαστήριο για όσους βρίζουν, χλευάζουν, προπηλακίζουν, το στήνουμε εμείς πρώτοι, αποδοκιμάζοντες τέτοιες ενέργειες. Αυτοί δεν είναι σε θέση να καταδικάζουν γιατί ως γνωστόν. Ένοχος , ένοχον ου ποιεί.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΣΤΟ ΦΑΣΚΕΛΟ
Σε ανακοίνωση που εξεδόθη μετά τη συνεδρίαση του Γαλλικού Υπουργικού συμβουλίου αναφέρεται ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ Εστέν ετόνισε ότι « η είσοδος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή κοινότητα θα ενισχύσει την ακτινοβολία και την πολιτιστική επιρροή της Ευρώπης καθώς και το δημοκρατικό ιδεώδες που εμπνέει τις Ευρωπαϊκές χώρες» Αυτά τον Απρίλιο του 1979
Ύστερα από 32 χρόνια, ο ίδιος, ο άλλοτε φίλος της Ελλάδος, Ζισκάρ ντ Εστέν (υπέρμαχος της άποψης ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες και ταχύτερες κυρώσεις εις βάρος των χωρών με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και χρέος. Εcofin 15-3-2011) είπε: Αφήστε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει. «Τα κράτη που αποτυγχάνουν στη διαχείριση των οικονομιών τους, πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος, ακριβώς όπως και οι επιχειρήσεις . Εφόσον μια χώρα δεν μπορεί να επαναφέρει σε ισορροπία τα οικονομικά της τότε θα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη και να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της .Αυτό θα ήταν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΓΙ` ΑΥΤΗ, αλλά όχι για την υπόλοιπη Ευρωζώνη » Μάιος του 2011
Φυσικά την ίδια ώρα, οι διάφοροι πρόεδροι και αξιωματούχοι της
Ε.Ε, ζουν και προκαλούν με τη χλιδάτη και υπερπολυτελή ζωή και τα ταξίδια τους , με έξοδα των διαφόρων οργανισμών των οποίων ηγούνται: Βλέπε έργα και ημέρες του Εμανουέλ Μπαρόζο για τα οποία βοά με πρωτοσέλιδα όλη η Ευρώπη
Ανάμεσα στο χειροκρότημα του 1979 και το φάσκελο του 2011 μεσολάβησαν 32 χρόνια. Ούτε η…ακτινοβολία μας , ούτε η πολιτιστική μας επιρροή ούτε η προγονικές μας παρακαταθήκες τους ,ούτε τα δημοκρατικά μας ιδεώδη ( από Κλεισθένη -508 π.X,) και που θα ενέπνεαν τους Ευρωπαίους εταίρους μας, κατόρθωσαν να μας σώσουν.
Παρά την αίγλη του Παρθενώνα ή του Ολυμπιακού ιδεώδους ή των φιλοσοφικών σχολών της αρχαίας Αθήνας, εξακολουθούμε να είμαστε πιστοί μαθητές της σχολής Καραγκιόζη ή του καρπαζοεισπράκτορα Χατζηαβάτη.
Όσοι πρόλαβαν την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία θα θυμούνται τον τρόπο που κοροϊδεύαμε τους Αμερικανούς ναύτες με τα δολάρια που τους τα εξαργυρώναμε για δίφραγκα .Είναι Αμερικανάκι σήμαινε πως ήταν αφελής ή μάλλον κορόιδο. Όταν μάλιστα προσπαθούσε κάποιος να μας ξεγελάσει λέγαμε : Για Αμερικανάκι με πέρασες ;
Το ίδιο και με τους Τούρκους :Μπουνταλάδες τους ανεβάζαμε , μπουνταλάδες τους κατεβάζαμε. Τελικά η ιστορία απέδειξε πως οι μπουνταλάδες είμαστε εμείς και όχι αυτοί .
Κατά την ανάλυση του Αυστριακού Υπουργού οικονομικών, παρά τους αφορισμούς και τις φοβέρες για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, σε τελευταία ανάλυση η Ευρώπη είναι κερδισμένη, διότι απομυζά υπέρογκους τόκους που κανονικά έχουν προ πολλού υπερκεράσει το κεφάλαιο κατά την τακτική των τοκογλύφων δανειστών μας που δεν έχει τέλος, Οι τράπεζες της Ευρώπης έχουν γεμίσει από τα Δις των Ελλήνων που τα εξάγουν για να τα εξασφαλίσουν και τα εκμεταλλεύονται οι Ευρωπαίοι .Οι διάφοροι οίκοι που υποβαθμίζουν κάθε τόσο τα Ελληνικά ομόλογα, στην πραγματικότητα βοηθούν να αγοραστούν από κερδοσκόπους, για ένα κομμάτι ψωμί Άλλωστε ούτε η Γερμανία πλήρωσε το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις συμψηφίζοντάς τα με την μεταναστευτική πολιτική, η οποία όμως, σε ρεαλιστική ανάλυση, βοήθησε την ίδια τη Γερμανία να ξαναχτιστεί και τα εργοστάσιά της να κινηθούν, με τα φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστών
Όσο για μας, 36 χρόνια από την μεταπολίτευση, η περίφημη δημοκρατία μας, απεδείχθη αδύναμη να αντιδράσει στην αρπαχτή μερικών, οι οποίοι ζουν εις βάρος των αφελών και που κανείς τους δεν πάει φυλακή , κανείς τους δεν ντρέπεται, αλλά κυκλοφορούν άνετοι και ωραίοι και όχι μόνο, αλλά μας θεωρούν και συνυπεύθυνους :Μαζί τα φάγαμε !!!
Φυσικά δεν είμαστε υπέρ του προπηλακισμού των βουλευτών. Άπαγε της βλασφημίας. Ούτε διατείνεται κανείς ότι καλοί- κακοί όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Από το σημείο όμως αυτό, μέχρι του να εγκαλούν αυτοί, τους υβριστές τους, αντί να τηρούν αιδήμονα σιωπή ,πάει πολύ. Το δικαστήριο για όσους βρίζουν, χλευάζουν, προπηλακίζουν, το στήνουμε εμείς πρώτοι, αποδοκιμάζοντες τέτοιες ενέργειες. Αυτοί δεν είναι σε θέση να καταδικάζουν γιατί ως γνωστόν. Ένοχος , ένοχον ου ποιεί.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)