Εν κατακλείδι
ΡΑΧΑΤΙ
Και νέες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ζητάει η τρόικα! Αμάν πια κι αυτοί. Ιδρώσαμε να δημιουργήσουμε θέσεις να βολευτούν οι ημέτεροι και θα ξαναϊδρώσουμε να τους πείσουμε ότι πρέπει να φύγουν … γιατί το φαγοπότι τέλειωσε.
150.000 δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να απολυθούν μέχρι το 2015 που σημαίνει ότι τη δουλειά αυτών που θα λείπουν θα κληθούν να την αναπληρώσουν οι άλλοι που θα μείνουν.
Διαμαρτύρεται εν ιερά αγανακτήσει ο κ. Θεμιστοκλής. ο οποίος επιμένει ότι με την απόφαση αυτή, αλλά και με το ότι σε 5 συνταξιούχους θα προσλαμβάνεται ένας, σημαίνει ότι οι εναπομείναντες σε κάθε υπηρεσία θα κληθούν να δουλεύουν διπλάσια από ότι δουλεύουν μέχρι σήμερα.
Μεταξύ καφέ και τσιγάρου η συζήτηση κυλάει στο αστείο. Διότι αν τα πάρουμε στα σοβαρά, τα όσα απίθανα για την ελληνική πραγματικότητα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, θα πάθουμε εγκεφαλικό.
Στο στόχαστρο ο κ. Θεμιστοκλής, ο οποίος υπεραμύνεται του να μείνουν ως έχουν τα πράγματα ,διότι λέει –δεν το λέει δηλαδή φανερά αλλά το υπονοεί- αν ήταν να δουλεύει οχτάωρο χωρίς να σηκώνει κεφάλι και με κομμένα επιδόματα και δώρα και υπερωρίες και εκτός έδρας δεν θα ξεσήκωνε πεζούς καβαλαρέους να διοριστεί στο δημόσιο.
Το ρεζουμέ είναι να μη φας τη ζωή σου δουλεύοντας αφού άλλωστε είναι γνωστό ότι μόνο τα ρολόγια και τα κορόιδα δουλεύουν. Οι υπόλοιποι εφαρμόζουν τη Θεία επιταγή. «Ιδέτε τα πετεινά του ουρανού ουδέ σπείρουν , ουδέ θερίζουν…» και όμως ζούνε.
Το ότι η εργασία είναι αμφιλεγόμενο αγαθό, φαίνεται και από το ότι ο Απόστολος Παύλος εκφράζει εκ διαμέτρου αντίθετη από του Κυρίου άποψη. « Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω »!Ενώ ο Θεός αφόρισε « με τον ιδρώτα του προσώπου σου φαγείν τον άρτον σου » Τώρα αν κατακουρασμένος – ξεθεωμένος όλη μέρα εργασία κούραση κι ορθοστασία πάει μπουκιά κάτω είναι άλλου παπά βαγγέλιο.
Το θέμα είναι να τη βρεις κι από τα δύσκολα να βγεις, που έλεγε παλιά ένα τραγούδι.. Να μπορείς δηλαδή να την έχεις έτσι στρωμένη τη …μηχανή ώστε να χορταίνεις χωρίς να ξεπατώνεσαι δουλεύοντας από όρθρου βαθέως μέχρι της νυκτός επελθούσης. Διότι αν είναι για μια μπουκιά ψωμί να σου βγει η πίστη ανάποδα, άστο να λείπει.
Θα μου πείτε πόσοι είναι αυτοί που την έχουν βολέψει κατά το καταστατικό της τεμπελιάς : Αν μπορείς να κάθεσαι μη στέκεις όρθιος κι αν μπορείς να είσαι ξαπλωμένος μην κάθεσαι, ξαπλώσου!
Άσε που είναι γνωστό ότι όσο θέλεις δούλευε , όσο θέλει θα σου δώσει. Όσοι δουλεύουν, για τους κληρονόμους δουλεύουν. Οι Εβραίοι που παίζουν την οικονομία στα πέντε δάχτυλα λένε « Η πρώτη γενιά στερείται για να μαζέψει, η δεύτερη συντηρεί με το ζόρι ,φιλοτιμίας ένεκεν και η τρίτη σκορπά»
-Και ο μέσος όρος; Η οδός της γκαμήλας: Το παν μέτρον άριστον;
Συνήθως δεν υπάρχει μέτρον Ο βιοπορισμός είναι σαν το πιθάρι των Δαναϊδων. Δεν τελειώνουν ποτέ οι ανάγκες του ανθρώπου και οι απαιτήσεις της οικογένειας.
Δυσκολέψαμε μόνοι μας τη ζωή μας καθώς αυτοπαγιδευτήκαμε στο δόκανο της καταναλωτικής κοινωνίας που θέλει τον άνθρωπο σκλάβο στον ρυθμό μιας ανακυκλούμενης και αναγεννώμενης ευμάρειας. Μιας υποτιθέμενης άνετης ζωής που ωστόσο δεν είναι παρά ένας επιπλέον δεσμός καθώς η μία ανάγκη γεννά μιαν άλλη. Ένας ατέρμωνας όπου το περιττό, το περισσευούμενο, το άχρηστο, πολλές φορές η επίδειξη, ο νεοπλουτισμός ακόμη και η μίμηση προβάλλονται σαν απαραίτητα, ίσως για να δικαιώσουν τον Όσκαρ Γουάιλντ που παραδοξολογώντας έχει πει «πέστε μου να στερηθώ τα απαραίτητα μη μου λέτε να στερηθώ τα περιττά» Ένας νέος κανόνας της σύγχρονης νεοελληνικής ζωής, που στηρίζεται –φευ- στον αλόγιστο δανεισμό από τις τράπεζες
Η αληθινές ανάγκες είναι ελάχιστές. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά μια φούσκα, που καθώς φαίνεται ήρθα η ώρα να σκάσει
Και φτάσαμε στη σημερινή δικτατορική επιβολή, μιας τραγικής πραγματικότητας, όπου καταντήσαμε να παρακαλάμε να μας βάλουν μυαλό αυτοί που από μας πήρανε φώτιση ενώ εμείς εξακολουθούμε να παραμένουμε χαζοχαρούμενοι οπαδοί του Σουρή :
Αράζω μες τον καφενέ χωρίς καϋμούς και φούρια γελώντας που δουλεύουνε οι άλλοι σαν γαϊδούρια
Σταυρος Ιντζεγιαννης
ΡΑΧΑΤΙ
Και νέες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ζητάει η τρόικα! Αμάν πια κι αυτοί. Ιδρώσαμε να δημιουργήσουμε θέσεις να βολευτούν οι ημέτεροι και θα ξαναϊδρώσουμε να τους πείσουμε ότι πρέπει να φύγουν … γιατί το φαγοπότι τέλειωσε.
150.000 δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να απολυθούν μέχρι το 2015 που σημαίνει ότι τη δουλειά αυτών που θα λείπουν θα κληθούν να την αναπληρώσουν οι άλλοι που θα μείνουν.
Διαμαρτύρεται εν ιερά αγανακτήσει ο κ. Θεμιστοκλής. ο οποίος επιμένει ότι με την απόφαση αυτή, αλλά και με το ότι σε 5 συνταξιούχους θα προσλαμβάνεται ένας, σημαίνει ότι οι εναπομείναντες σε κάθε υπηρεσία θα κληθούν να δουλεύουν διπλάσια από ότι δουλεύουν μέχρι σήμερα.
Μεταξύ καφέ και τσιγάρου η συζήτηση κυλάει στο αστείο. Διότι αν τα πάρουμε στα σοβαρά, τα όσα απίθανα για την ελληνική πραγματικότητα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, θα πάθουμε εγκεφαλικό.
Στο στόχαστρο ο κ. Θεμιστοκλής, ο οποίος υπεραμύνεται του να μείνουν ως έχουν τα πράγματα ,διότι λέει –δεν το λέει δηλαδή φανερά αλλά το υπονοεί- αν ήταν να δουλεύει οχτάωρο χωρίς να σηκώνει κεφάλι και με κομμένα επιδόματα και δώρα και υπερωρίες και εκτός έδρας δεν θα ξεσήκωνε πεζούς καβαλαρέους να διοριστεί στο δημόσιο.
Το ρεζουμέ είναι να μη φας τη ζωή σου δουλεύοντας αφού άλλωστε είναι γνωστό ότι μόνο τα ρολόγια και τα κορόιδα δουλεύουν. Οι υπόλοιποι εφαρμόζουν τη Θεία επιταγή. «Ιδέτε τα πετεινά του ουρανού ουδέ σπείρουν , ουδέ θερίζουν…» και όμως ζούνε.
Το ότι η εργασία είναι αμφιλεγόμενο αγαθό, φαίνεται και από το ότι ο Απόστολος Παύλος εκφράζει εκ διαμέτρου αντίθετη από του Κυρίου άποψη. « Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω »!Ενώ ο Θεός αφόρισε « με τον ιδρώτα του προσώπου σου φαγείν τον άρτον σου » Τώρα αν κατακουρασμένος – ξεθεωμένος όλη μέρα εργασία κούραση κι ορθοστασία πάει μπουκιά κάτω είναι άλλου παπά βαγγέλιο.
Το θέμα είναι να τη βρεις κι από τα δύσκολα να βγεις, που έλεγε παλιά ένα τραγούδι.. Να μπορείς δηλαδή να την έχεις έτσι στρωμένη τη …μηχανή ώστε να χορταίνεις χωρίς να ξεπατώνεσαι δουλεύοντας από όρθρου βαθέως μέχρι της νυκτός επελθούσης. Διότι αν είναι για μια μπουκιά ψωμί να σου βγει η πίστη ανάποδα, άστο να λείπει.
Θα μου πείτε πόσοι είναι αυτοί που την έχουν βολέψει κατά το καταστατικό της τεμπελιάς : Αν μπορείς να κάθεσαι μη στέκεις όρθιος κι αν μπορείς να είσαι ξαπλωμένος μην κάθεσαι, ξαπλώσου!
Άσε που είναι γνωστό ότι όσο θέλεις δούλευε , όσο θέλει θα σου δώσει. Όσοι δουλεύουν, για τους κληρονόμους δουλεύουν. Οι Εβραίοι που παίζουν την οικονομία στα πέντε δάχτυλα λένε « Η πρώτη γενιά στερείται για να μαζέψει, η δεύτερη συντηρεί με το ζόρι ,φιλοτιμίας ένεκεν και η τρίτη σκορπά»
-Και ο μέσος όρος; Η οδός της γκαμήλας: Το παν μέτρον άριστον;
Συνήθως δεν υπάρχει μέτρον Ο βιοπορισμός είναι σαν το πιθάρι των Δαναϊδων. Δεν τελειώνουν ποτέ οι ανάγκες του ανθρώπου και οι απαιτήσεις της οικογένειας.
Δυσκολέψαμε μόνοι μας τη ζωή μας καθώς αυτοπαγιδευτήκαμε στο δόκανο της καταναλωτικής κοινωνίας που θέλει τον άνθρωπο σκλάβο στον ρυθμό μιας ανακυκλούμενης και αναγεννώμενης ευμάρειας. Μιας υποτιθέμενης άνετης ζωής που ωστόσο δεν είναι παρά ένας επιπλέον δεσμός καθώς η μία ανάγκη γεννά μιαν άλλη. Ένας ατέρμωνας όπου το περιττό, το περισσευούμενο, το άχρηστο, πολλές φορές η επίδειξη, ο νεοπλουτισμός ακόμη και η μίμηση προβάλλονται σαν απαραίτητα, ίσως για να δικαιώσουν τον Όσκαρ Γουάιλντ που παραδοξολογώντας έχει πει «πέστε μου να στερηθώ τα απαραίτητα μη μου λέτε να στερηθώ τα περιττά» Ένας νέος κανόνας της σύγχρονης νεοελληνικής ζωής, που στηρίζεται –φευ- στον αλόγιστο δανεισμό από τις τράπεζες
Η αληθινές ανάγκες είναι ελάχιστές. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά μια φούσκα, που καθώς φαίνεται ήρθα η ώρα να σκάσει
Και φτάσαμε στη σημερινή δικτατορική επιβολή, μιας τραγικής πραγματικότητας, όπου καταντήσαμε να παρακαλάμε να μας βάλουν μυαλό αυτοί που από μας πήρανε φώτιση ενώ εμείς εξακολουθούμε να παραμένουμε χαζοχαρούμενοι οπαδοί του Σουρή :
Αράζω μες τον καφενέ χωρίς καϋμούς και φούρια γελώντας που δουλεύουνε οι άλλοι σαν γαϊδούρια
Σταυρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου