ΟΙ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ
( ένας συμβολισμός και μια αλήθεια)
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώντας τους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου μου γεννήθηκε μια αισιοδοξία για το αύριο που τόσο μας προβληματίζει, μας τρομάζει πιο σωστά, καθώς βρισκόμαστε στη μέγγενη μιας αδίστακτης καπιταλιστικής οικονομικής –κοινωνικής –πολιτισμικής τρομοκρατίας, η οποία με τον μανδύα του νεοφιλελευθερισμού, εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας δήθεν παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας στην πραγματικότητα τα συμφέροντα ενός διατραπεζικού συστήματος με δυσδιάκριτα συμφέροντα .
Βλέπω αυτά τα Ελληνόπουλα, που δεν έχουν τη δική μας αρτιμέλεια, μερικά χωρίς μάτια, χωρίς πόδια ,χωρίς χέρια , με τεχνητά μέλη που κέρδισαν χρυσά μετάλλια ή ήρθαν δεύτεροι –τρίτοι δεν έχει σημασία. Εκείνο που μετράει είναι η αγωνιστική διάθεση και η διάκριση.
Δείτε τον συμβολισμό. Η ανάπηρη – μεταφορικά- Ελλάδα κερδίζει και διακρίνεται, Γιατί έχει ψυχή και μ` αυτή ξεπερνά τις αντιξοότητες .
Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε την κατοχή. Μια ανάπηρη (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και τότε Ελλάδα η οποία επέζησε. Και επέζησε όχι μόνο με τον εξωτερικό εχθρό να προσπαθεί –όπως και τώρα-να την εκμηδενίσει, να την αφανίσει, αλλά και τον εσωτερικό .Εννοώ τον εμφύλιο που μας γέμισε κι αυτός αναπηρίες σωματικές και ψυχικά τραύματα που μέχρι σήμερα ακόμη ζούμε τον πολιτικό τους απόηχο.
Και πάλι το ίδιο και τώρα, μια και πάλι έναν ιδιότυπο εμφύλιο βιώνουμε, από την άποψη ότι μια κάστα διεφθαρμένων ηγετών και παρατρεχάμενων –το σύστημα καθώς αφελώς ή ηλιθίως αφορίζουμε- εκμεταλλεύονται, όλους μας, βγάζοντας δισεκατομμύρια τα κέρδη της διαφθοράς ή της φοροδιαφυγής ή του ξεπλύματος μαύρου χρήματος ή όποιας άλλης παρανομίας, που γεννά πόλεμο ενάντια σε όλους εμάς που άβουλοι και μοιραίοι αντάμα προσμένουμε …ένα θάμα.
« Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα/ πέσουν καιροί οργισμένοι/ κι όσα πουλιά μισέψουνε, σκιασμένα κι όσα δέντρα/ για τίποτ` άλλο δε φελούν παρά για μετερίζια/ μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά τσεκούρι τράβα….» λέει ο Παλαμάς στους «Πατέρες»
Είναι προφανής ο συμβολισμός που ζούμε αυτές τις ημέρες καθώς η τραυματισμένη Ελλάδα –η ανάπηρη Ελλάδα-κερδίζει χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια διδάσκοντας έτσι πως και πάλι θα τα καταφέρουμε σε πείσμα της ιδιότυπης οικονομικής κατοχής που ζούμε και θα αισθανθούμε να ξαναφυτρώνουν τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα!!!
( ένας συμβολισμός και μια αλήθεια)
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώντας τους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου μου γεννήθηκε μια αισιοδοξία για το αύριο που τόσο μας προβληματίζει, μας τρομάζει πιο σωστά, καθώς βρισκόμαστε στη μέγγενη μιας αδίστακτης καπιταλιστικής οικονομικής –κοινωνικής –πολιτισμικής τρομοκρατίας, η οποία με τον μανδύα του νεοφιλελευθερισμού, εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας δήθεν παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας στην πραγματικότητα τα συμφέροντα ενός διατραπεζικού συστήματος με δυσδιάκριτα συμφέροντα .
Βλέπω αυτά τα Ελληνόπουλα, που δεν έχουν τη δική μας αρτιμέλεια, μερικά χωρίς μάτια, χωρίς πόδια ,χωρίς χέρια , με τεχνητά μέλη που κέρδισαν χρυσά μετάλλια ή ήρθαν δεύτεροι –τρίτοι δεν έχει σημασία. Εκείνο που μετράει είναι η αγωνιστική διάθεση και η διάκριση.
Δείτε τον συμβολισμό. Η ανάπηρη – μεταφορικά- Ελλάδα κερδίζει και διακρίνεται, Γιατί έχει ψυχή και μ` αυτή ξεπερνά τις αντιξοότητες .
Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε την κατοχή. Μια ανάπηρη (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και τότε Ελλάδα η οποία επέζησε. Και επέζησε όχι μόνο με τον εξωτερικό εχθρό να προσπαθεί –όπως και τώρα-να την εκμηδενίσει, να την αφανίσει, αλλά και τον εσωτερικό .Εννοώ τον εμφύλιο που μας γέμισε κι αυτός αναπηρίες σωματικές και ψυχικά τραύματα που μέχρι σήμερα ακόμη ζούμε τον πολιτικό τους απόηχο.
Και πάλι το ίδιο και τώρα, μια και πάλι έναν ιδιότυπο εμφύλιο βιώνουμε, από την άποψη ότι μια κάστα διεφθαρμένων ηγετών και παρατρεχάμενων –το σύστημα καθώς αφελώς ή ηλιθίως αφορίζουμε- εκμεταλλεύονται, όλους μας, βγάζοντας δισεκατομμύρια τα κέρδη της διαφθοράς ή της φοροδιαφυγής ή του ξεπλύματος μαύρου χρήματος ή όποιας άλλης παρανομίας, που γεννά πόλεμο ενάντια σε όλους εμάς που άβουλοι και μοιραίοι αντάμα προσμένουμε …ένα θάμα.
« Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα/ πέσουν καιροί οργισμένοι/ κι όσα πουλιά μισέψουνε, σκιασμένα κι όσα δέντρα/ για τίποτ` άλλο δε φελούν παρά για μετερίζια/ μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά τσεκούρι τράβα….» λέει ο Παλαμάς στους «Πατέρες»
Είναι προφανής ο συμβολισμός που ζούμε αυτές τις ημέρες καθώς η τραυματισμένη Ελλάδα –η ανάπηρη Ελλάδα-κερδίζει χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια διδάσκοντας έτσι πως και πάλι θα τα καταφέρουμε σε πείσμα της ιδιότυπης οικονομικής κατοχής που ζούμε και θα αισθανθούμε να ξαναφυτρώνουν τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου