Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

ΓΝΩΜΗ 22/10/2012

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ


ΤΗΣ…ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ



Χαράς ευαγγέλια. Τα μέτρα κλειδώσανε. Δηλαδή όχι ακριβώς, αλλά κλειδώνουν, θα… κλειδώσουν .Μπορεί αύριο, μεθαύριο, σε μια εβδομάδα, σε ένα δεκαπενθήμερο ή σε τρία τέρμινα !

Η τρόικα πήρε με τα μνημόνια, τώρα ζητάει και πανωπροίκι. Όπως λέγεται κόβονται οι μισθοί, τα επιδόματα, τα γονικά, τα προγονικά, οι μητρότητες ,το διπλό κρεβάτι ( άντε, άντε, τι το κάναμε ,να γεννάτε κάθε χρόνο και να πληρώνουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι τα...(διαγράφεται μία λέξη ως άσεμνη), τα δώρα, οι άδειες, το «να πάω προς νερού μου κύριε προϊστάμενε» , οι τριετίες, οι πολυετίες, οι αποζημιώσεις, οι έξοδοι, είσοδοι, ο αέρας. το βήξιμο, το γκούχου-γκούχου, το αέρισμα (ούτως ειπείν επί το κομψότερον ) το «ναι μεν αλλά», το ρέψιμο, η ευκοιλιότητα (ξοδεύεται πολύ χαρτί υγείας πώς να σας φτάσουν τα λεφτά που παίρνετε- λένε ), το νίψιμο κάθε μέρα (Άκου εκεί σπατάλη!!!), το ξέπλυμα (εκτός αν πρόκειται για μαύρο χρήμα) καθώς και το «δως ημίν σήμερον» της προσευχής. Διότι λένε τι προσεύχεσθε «δως» αφού αυτό ακριβώς προσπαθούμε να κόψουμε. Να προσεύχεσθε «Πάρε»

-Μήπως θέλετε να κόψουμε και το λαιμό μας;

-Μακάρι. Διότι έτσι θα λυνόντανε το πρόβλημα με την υγεία, τα νοσοκομεία, τα φάρμακα και τα ασφαλιστικά ταμεία. Τι τους χρειάζεστε τους αρρώστους; Οι Σπαρτιάτες που τους πετάγανε στον Καιάδα- λέει ο Τόμσεν.

-Πες μου μια φράση από την Καινή Διαθήκη Τακούλη-ρωτάει η δασκάλα.

-Και απελθών ο Ιούδας απήγξατο.

-Μπράβο παιδί μου. Πες μου και σύ Μπόμπο άλλη μία

-Πορεύου και συ και ποίει ομοίως.

Κουνάει το κεφάλι της η θεία Χρυσάφω. Ήρθε ο καιρός να σφίξουμε το ζωνάρι μας. Να ξαναθυμηθούμε την ψωροκώσταινα. Τότε που δεν ξέραμε τα ροκφόρ και τα έμενταλ και τα γκούντα και τα λογίς –λογίς τυριά και τα ζαμπόν, τα μπρίκ ,τις μαγιονέζες και τα καβούρια Ρώσικα ή φτερό καρχαρία.

Τρώγαμε μόνο φέτα και κεφαλοτύρι για τρίψιμο. Οι πλούσιοι και κασέρι, τίποτε άλλο. Ψωμί ελιές, χαλβάς, κρεμύδι και ντομάτα σπυραλατιστή ή σαρδέλες παστές..

Το λάδι στη σαλάτα με το δάχτυλο, ίσα που να στάξει, καθόσον «Αρσινόη είπαμε οικονομία. Δεν είμαστε ο Ωνάσης για να το τρώμε με το κουτάλι»

-Χριστιανέ μου πως κάνεις έτσι. Με τι θα τηγανίσω τον γάβρο, με νερό;

Εμείς τα παιδιά, περιμέναμε Πάσχα ή Χριστούγεννα να μας πάρουν καινούργια παπούτσια, τα οποία θα φοράγαμε αποκλειστικά στην εκκλησία ή σε οικογενειακή επίσκεψη στο σόι. Χώρια που στα παπούτσια, μας βάζανε στη μύτη ένα πεταλάκι, επειδή κλωτσάγαμε τη μπάλα ή τα τενεκεδόκουτα στο δρόμο.

Κρέας κάθε δεκαπέντε οι πλούσιοι. Οι φτωχοί μία φορά το μήνα και αραιότερα. Καιρός να ξαναφάμε μπακάλο , φασολάδα, φακές, ρεβύθια χυλωμένα ή τραχανά και χοντρομπίγουλη με σκουράντζο καψαλισμένο με εφημερίδα ,να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει. Το πρωί μας ταϊζανε κουρκούτι που ήταν και δυναμωτικό και φάρμακο για το στομάχι, Αντί για τόστ που δίνουν τώρα στα παιδιά, μας δίνανε μια φέτα ψωμί με λάδι και ζάχαρι.

Ντρέπομαι είπε μια κυρία της συντροφιάς, να πω ότι έχουμε μια αποθήκη παπούτσια των παιδιών, τα οποία δεν έχουν φορεθεί παρά μόνο πέντε ή έξη φορές και τα εγκαταλείψανε, ολοκαίνουργα.

- Ε, να μη λέμε μόνο για τα παιδιά. Το ίδιο κάνεις κι εσύ αγάπη μου, την κάρφωσε ο κυρ`Αποστόλης.

Έχετε δίκιο είπε ο συνταξιούχος καθηγητής. Κάποτε είχα δύο παντελόνια και θεωρούσα τον εαυτό μου πλούσιο, γιατί εκτός από το καθημερινό είχα και ένα Κυριακάτικο. Σήμερα έχω δέκα και λέω δεν έχω τι να φορέσω. Το ίδιο και με τα πουκάμισα. Ακόμη χειροτέρα με τις κάλτσες, που η μάνα τις μαντάριζε, βάζοντας μέσα ένα ξύλινο αυγό. Σήμερα με την παραμικρή τρύπα τις πετάμε.

Αυτό είναι ακριβώς το θέμα μας είπε ο συνήθως λιγόλογος πρεσβύτης της παρέας. Να απλώνετε τα πόδια σας όσο φτάνει το πάπλωμά σας -λέγανε οι πατεράδες μας. Εμείς ξεπεράσαμε ή πιο σωστά αδιαφορήσαμε για το μέτρο. Μαγευτήκαμε από τις σειρήνες μιας δήθεν καλοπέρασης με δανεικά, που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Και όσο μαγευτικό ήταν το απατηλό ταξίδι στους κόσμους μιας οικονομικής χίμαιρας τόσο οδυνηρή είναι η επιστροφή. Αναγκαστική προσγείωση.

-Κι αν δεν ανοίξει το αλεξίπτωτο;

Σταυρος Ιντζεγιαννης



































































Δεν υπάρχουν σχόλια: