Καθ οδόν

ΩΣ ΚΟΚΚΟΝ ΣΙΝΑΠΕΩΣ



Πλήρης σύγχυση. Με σκυμμένα κεφάλια κυκλοφορούμε καθώς από το πρωί μέχρι το βράδι, μας βομβαρδίζουν με αντιφατικές ειδήσεις και διαφορετικές ερμηνείες . Η φορολογία, το χαράτσι, η ανεργία το δάνειο αν θα μας το δώσουν και πότε; Θα βάλουμε πετρέλαιο ή θα ξεπαγιάσουμε; Πως θα τα βγάλουμε πέρα !!!

Ακούς ειδήσεις το πρωί στη τηλεόραση. Αλλιώς τα διαβάζεις μετά στις εφημερίδες. Σε μπερδεύει και ο « ρήτορας»του καφενέ που καμώνεται τον καλώς πληροφορημένο και τελικά μπλέκεις ακόμη περισσότερο.

Υπεραμύνεται της πολιτικής της η κυβέρνηση. Σωθήκαμε. Αντίθετα η αντιπολίτευση. Ωρύεται. Μας οδηγούν στο γκρεμό.

Ακούς τον έναν , λες καλά τα λέει. Ζήτω η κυβέρνηση. Μ` αυτή είμαστε. Ακούς τον άλλον κουνάς το κεφάλι σου : Έχει δίκιο αυτός. Έτσι είναι. Θα μας καταστρέψουν.

Γενικό συμπέρασμα, δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Σε πλήρη σύγχυση η πολιτική μας ζωή .Η πληροφόρηση που εννιά φορές στις δέκα είναι παραπληροφόρηση. Και δεν είναι μόνο η πολιτική ζωή μας. Και στην οικογενειακή μας το ίδιο συμβαίνει.

Σε φιλικό μας ζευγάρι ,ο αγανακτισμένος φίλος αρνείται πεισματικά να στείλει λεφτά στη νεαρή κόρη, που σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη.

-Προχτές στείλαμε και επί πλέον του καθιερωμένου μάλιστα. Δε γίνεται να στερούμαι ακόμη και έναν καφέ με τους φίλους μου, διότι αυτή πληρώνει 120 ευρώ για το κινητό της και μόνο και χώρια στις καφετέριες η στα φοιτητικά τους γλεντάκια.

Άδικα προσπαθεί η γυναίκα του να τον κατευνάσει. Παιδί είναι, να το αφήσουμε χωρίς λεφτά στον ξένο τόπο; Ξέρεις τι μπορεί να του συμβεί; Ξέρεις σε τι παγίδες μπορεί να πέσει μη έχοντας λεφτά;

- Τι θα κάνατε εσείς με ρωτάει.

Απορία ψάλτου βηξ ! Τι να κάνεις; Ποιο είναι το σωστό; Να στέλνεις κάθε τόσο λεφτά –κι όχι μόνο από το υστέρημά σου, αλλά και από το πλεόνασμα αν έχεις βέβαια - είναι μια άποψη, αλλά το μαθαίνεις σε μια ευμάρεια που διαρκώς θα θέλει και περισσότερα. Δεν είναι καλός σύμβουλος το χρήμα στην τσέπη. Να μη στείλεις πάλι; Ξέρεις σε τι παρέες βρίσκεται και σε τι μπορεί να παρασυρθεί ένας ή μία εικοσάχρονη,όταν οι άλλοι της συντροφιάς έχουν και πως μπορεί να συμπεριφερθεί και από πια πηγή να αντλήσει χρήματα για να μη στερηθεί αυτό ή αυτά που οι άλλοι έχουν. Ζητάμε μυαλό και συνέπεια από εικοσάχρονα παιδιά εκεί που δεν μπορούμε ούτε εμείς να βρούμε άκρη !

Σκυμμένα κεφάλια καθημερινά.

Πρέπει να αγοράσουμε πετρέλαιο είπε ο διαχειριστής. Συμφωνήσαμε όλοι αλλά…

-Εγώ δεν μπορώ να πληρώσω είπε η κυρία του τρίτου ορόφου. Ό άντρας μου είναι άνεργος έξη μήνες τώρα το ίδιο και ο γιος μου από προχτές, έκλεισε η βιοτεχνία που δούλευε. Θέλω να ζεσταθώ αλλά δεν έχω!

Ούτε εγώ δήλωσε ο κύριος που κάθεται στον τέταρτο. Που να τα βρω; Με πεντακόσιες σύνταξη και άλλες τόσες η γυναίκα μου όταν τα παιδιά δε δουλεύουν και μόνο το ενοίκιο να υπολογίσεις, χώρια τα φάρμακα -απαραίτητα για την ηλικία μας -που κι αυτά έγιναν απαγορευτικά μια και η συμμετοχή αυξήθηκε. Με πίστωση στον φαρμακοποιό .Με πίστωση στον μπακάλη. Με πίστωση στον φούρναρη. Πόσο;

Τελικά διαλύσαμε τη συνέλευση ,χωρίς να πάρουμε απόφαση Και ευτυχώς ο καιρός κρατάει ακόμη, αλλά για πόσο;

Πως το έλεγε το τραγούδι; Κάθε λιμάνι και καϋμός. Εδώ κάθε ο καθένας με τον πόνο του

Πριν από χρόνια στον τοίχο της διπλανής πολυκατοικίας ένας αναρχικός μαρκαδόρος είχε γράψει: Ζωή και όχι επιβίωση.

Το σκέφτομαι ξανά και ξανά, καθώς μέσα σ` αυτό το κλίμα ο Έλληνας προσπαθεί απλώς να επιβιώσει. Και μόνο να επιβιώσει. Τίποτε περισσότερο. Κι όλο και πιο πολύ θυμάμαι τη συχωρεμένη τη μάνα, που αιωνίως αισιόδοξη, έχοντας επιζήσει από το χαλασμό της Σμύρνης, μας έλεγε, μη σκύβετε ποτέ το κεφάλι, ψηλά να κοιτάτε τον ουρανό για να παίρνετε δύναμη. Η ζωή είναι γι` αυτούς που πιστεύουν .

Κι αληθινά μόνο αγκυροβόλιο στον καιρό μας η πίστη. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

Αν έχετε πίστη ως κόκκον σινάπεως-είπε…

Και τόσο μόνο αρκεί !