Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

ΓΝΩΜΗ 22-2-2013






Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΟΚΑΛΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ…



Η «Παγκόσμια ημέρα της μητρικής γλώσσας», την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου, γιορτάστηκε την εβδομάδα που πέρασε σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο με το σύνθημα «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» Γλωσσαμύντορες όλου του κόσμου, χρόνια πολλά!

Κατά την ιατρική η γλώσσα είναι σαρκώδες και μυώδες ευκίνητο και επίμηκες όργανο του κάτω μέρους της στοματικής κοιλότητας το οποίο βοηθάει να μασάμε , να μιλάμε, να γλύφουμε τον βουλευτή ή τον προϊστάμενο ή το σπουδαιότερο ,να σαλιώνουμε το γραμματόσημο. Πάντως η κυριότερη χρησιμότητά της είναι να φτύνουμε τον κόρφο μας τρεις φορές «πίσω μου σ` έχω σατανά»

Παλαιά στα λεωφορεία υπήρχε και η επιγραφή «μη πτύετε επί του δαπέδου» που καταργήθηκε όταν στην Αθήνα οι υπαρξιστές του Σίμου (1948-50 στην οδό Σαρρή )έγραφαν από κάτω : Πτύετε εις τα μούτρα του διπλανού σας!!!

Βέβαια μερικοί ανάγωγοι φτύνανε-κρυφά- και την πεθερά τους επειδή δεν τους έγραψε το διαμέρισμα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία γιατί στις μέρες μας η απειλή είναι κάτσε φρόνιμα γιατί ΘΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ το διαμέρισμα. Χαράτσι γαρ!!! Πάντως γεγονός είναι ότι το φτύσιμο χρησιμοποιείται ευρύτατα σαν ξόρκι και σαν έπαινος : Να σας ζήσει ο μπέμπης .Καλέ ίδιος ο Κώστας ο ταχυδρόμος είναι !!!

-Φτού σου μωρή…φαρμακόγλωσσα!

Αισθητήριο όργανο η γλώσσα παιδεύει τους ανθρώπους με τα αντιφατικά της . Υπάρχει η γλώσσα που στάζει μέλι και η γλώσσα που είναι σκέτο φαρμάκι .Λέμε αυτή είναι φαρμακόγλωσσα, συνήθως για τις.. κουνιάδες, ρόλο που τον ανέδειξε η Τασώ Καβαδία.

Τον καιρό εκείνο τον παλιό, η μάνα μας, μας φοβέριζε «θα σου βάλλω πιπέρι στη γλώσσα», ενώ σήμερα βγάζουν γλώσσα οι μπόμπιρες στις μανάδες τους.

Βασικό όργανο επικοινωνίας η γλώσσα ταλαιπωρεί τους ανθρώπους από την εποχή που ο Θεός για να τους τιμωρήσει διότι έχτιζαν τον πύργο της Βαβέλ τους καταδίκασε σε πολυγλωσσία. Έκτοτε οι γλώσσες που μιλήθηκαν ήταν τα Ελληνικά , τα Αραβικά, τα λατινικά και τα …κορακίστικα.

Τα παλαιά χρόνια η γλωσσομάθεια περιοριζότανε στα γαλλικά με αποτέλεσμα να αποτελεί προσόν για έναν καλό γάμο μετά την προίκα βέβαια. Ξέρει και γαλλικά έλεγαν οι προξενήτρες και καμάρωνε η ματμαζέλ.

Παρλεβού φρανσέ; Μακαρόνια φρικασέ!

Μετά τον πόλεμο ο τουρισμός μπλέκοντας την περιέργεια με τη

γνώση έφερε τους ξένους εδώ και πήγε εμάς στην ξενιτιά για να μάθουμε έστω και στραβά Αγγλογαλλογερμανικά.

Πήγε , λένε, ο Μικές με τον Μηνά στο Παρίσι και κάθισαν σε ένα εστιατόριο να φάνε. Μη νοιάζεσαι είπε ο Μικές στον Μηνά , ξέρω εγώ γαλλικά και συνεννοούμαι.

Παρήγγειλε λοιπόν στον σερβιτόρο. Ένα πιάτο σαλατά ,ντοματά αγγουρί, πιλαφί, παϊδακιά αρνησιά και τυρί φετά με κρασί κοκκινό !

Πράγματι ο σερβιτόρος έφερε την παραγγελία, όπως ακριβώς τη ζήτησε. Σαλάτα, ντομάτα, αγγούρι, τυρί , παϊδάκια και ότι άλλο.

-Είδες πως τα μιλάω τα γαλλικά –καμάρωσε ο Μικές .

Οπότε γυρίζει ο σερβιτόρος και του λέει: Βρε ζώον ας μην είμουνα εγώ Έλληνας να σε καταλάβω και θα σου έλεγα αν θα έτρωγες φαγητό σήμερα!

Τα ελληνικά ως η κυριότερη ομιλουμένη γλώσσα διαιρέθηκαν από την αρχή στην Ομηρική, την Αλεξανδρινή, την Αττικίζουσα , τη Φαναριώτικη και μέσα από τις διαμάχες Κοραή- Ευγενίου Βούλγαρη και τους δημοτικιστές Ρήγα-Βηλαρά –Σολωμό να φτάσουμε στον ακραίο Γιάννη Ψυχάρη και τους αντίθετα ακραίους γλωσσαμύντορες Χατζηδάκι ή Μυστριώτη.

Έκτοτε η ελληνική γλώσσα διαιρείται στη χυδαία, τη γλώσσα της πιάτσας , τη μαλλιαρή ,την καθαρεύουσα, τη λόγια , τη δημοτική, τη γλώσσα της εφημερίδας, τη γλώσσα της τηλεόρασης και τη φραγκλέζικη που μιλάνε όσοι γυρίζουν από τις σπουδές τους στο Χαρβαρτ ή στο Καίμπριτς καθώς προσπαθούν να φτιάξουν μια αγγλοελληνική γλωσσική αρλούμπα καθιερώνοντας τη σουβλακερύ ή το σινεφίλ ή το χομπιστής. Προφανώς από το, ρήμα ..χομπίζω-έχω χόμπυ

Για να συνεχίσουμε τη γλωσσική μας περιπλάνηση επ` ευκαιρία του εορτασμού της μητρικής μας γλώσσας υπάρχει και η έκφραση να φας τη γλώσσα σου που μου είπε η γιαγιά του Κώστα όταν της ευχήθηκα «να τα εκατοστίσεις» Η καψερή ήταν 99 ετών !!!

Σταύρος Ιντζεγιαννης















Δεν υπάρχουν σχόλια: