Εν κατακλειδι

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΒΟΡΑ



Άντε αρκετά. Νηστεία και προσευχή από σήμερα μήπως και σας λυπηθεί και σας δώσει άφεση αμαρτιών.

Χορεύσαντες και μη χορεύσαντες, αθώοι ή αμαρτήσαντες ή απλώς επεθυμίσαντες ακόμη και όσοι κάνατε την πάπια –τάχα μου, τάχα μου δεν ξέρετε τίποτε-ούτε ακούσατε ούτε είδατε ε;-γυρίστε φύλλο και πάρτε το απόφαση.

- Κύριε ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου!

-Γιατί βρε χαϊβάνι στραβοπάτησες ;

-Ο όφις με παρέσυρε Κύριε

-Και συ που είχες το νου σου. Στη ζωντοχήρα δίπλα ;

Άντε τώρα να βρεις δικαιολογία να Του εξηγήσεις ότι « Όχι ένεκα περί δια κακίαν ,αλλά λόγω επειδή » είχες πιει ένα μπουκάλι ουίσκυ και τώριξες στο βαράτε βιολιτζήδες και είπες και τη σαχλαμάρα σου «Δεν πάω σπίτι μου απόψε…»λες και ήταν δυνατόν 42 χρόνια παντρεμένος με τρία παιδιά σε ώρα γάμου που λέει ο λόγος, να πας πουθενά αλλού, πχ στο σπίτι της Νικολέτας της χήρας του Κώτσο Νάκου, του χημικού που είχε ντυθεί, καμπαρετζού. Καλό κουμάσι κι αυτή .28 ημερών χήρα – βαρυπενθούσα και οδυρομένη στην κηδεία –που μ` άφησες Κώτσο μου τι θα απογίνω η δόλια- κι από εκεί και πέρα ..τρία πουλάκια παν ψηλά το ένα χαμηλώνει. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι αποθαμένοι με τους αποθαμένους.

«Α όλα κι όλα ο Κώτσος μου άλλο που δε μου έλεγε: Νικολέτα μου αν φύγω πρώτος δε θέλω να κλειστείς στο σπίτι νέα γυναίκα ,ούτε 60 καλά – καλά . Να ζήσεις τη ζωή σου να σε βλέπω από ψηλά και να χαίρεται η καρδιά μου σα να ήμουν εγώ ξαπλωμένος δίπλα σου να σε χαϊδεύω !!!

Μια ιδέα ο καρνάβαλος .Ένα ξέσπασμα στην κρίση που μας δέρνει και δε λέει να αφήσει τίποτε όρθιο. Οδοστρωτήρας. Τι μένει; Κάποιες αναμνήσεις, κάποια ξεγελάσματα (νάταν τα νιάτα δυο φορές τα γηρατειά καμία) που δε βαστάνε περισσότερο από δύο το πολύ τρεις μέρες κι έπειτα ο θλιβερός απολογισμός. Πω- πω ξοδέψαμε τόσα λεφτά για το τίποτε. Ακόμα και το οικογενειακό καυγαδάκι : Τι τα ήθελες τα κεράσματα. Όλοι κάνανε το κορόιδο εσύ βρέθηκες χουβαρντάς ; Έχουμε παιδιά να παντρέψουμε !

Στον απόηχο του καρναβαλιού η Πάτρα, παρ` όλη την κρίση, κρατάει μια ιδέα από μουσική και χορό καθώς τα νιάτα προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν στ` αυτιά και την καρδιά τους τον ρυθμό του χορού: Ακόμα ένα ποτηράκι , ακόμα ένα τραγουδάκι.

-Τι θα πεις στον εξομολόγο σου βρε σαρδανάπαλε –ρωτάω τον Χρηστάρα που μου έρχεται καθαρή Δευτέρα με τα μάτια γεμάτα τσίμπλες από το ξενύχτι

-Θα του πω την πάσαν αλήθεια . Διότι αμάρτησα μεν, αλλά πώς να κρατηθείς, όταν η άλλη έρχεται και σου κουνιέται σαν τον όφη που ξεγέλασε την Εύα : Χορεύεται κύριε Χρήστο μου ή δε σας αφήνει η κυρία Ελένη : Τι να της πω ; Άνθρωπος είμαι. Χόρεψα, ιδού το έγκλημά μου . Τίποτε παραπάνω.

- Και όσα εν διανοία πεθύμησες ;

- Α όλα κι όλα. Εν διανοία - ναι . Να μη κρυβόμαστε . Καρναβάλι είναι . Με τις πλάτες έξω όλα τα θηλυκά .Μου τραγούδαγε η άλλη «θέλεις στη κούνια βάλε με θέλεις στη σαρμανίτσα ». Ζεστό το κεφάλι από το κρασί. : Ας πάει και το παλιάμπελο. Είπα και δυο κουβέντες παραπάνω «Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ τη μάνα σου και κάνε πως ποτίζεις τη μαντζουράνα σου» .

-Και συ τι έκανες -πείραξα την κυρία Ελένη που μας διηγήθηκε τα κατορθώματά του στο χορό του Πανηπειρωτικού .

-Σιγά μην τον άφηνα. Απάνω που χόρευε τη ζειμπεκιά του και του βάραγε παλαμάκια ,εκείνη την ξετσίπωτη, του έστειλα την κοπέλα που πούλαγε λουλούδια και του είπε . Κύριε Χρήστο, είπε η γυναίκα σας, να πάρετε το χάπι για την πίεση και μετά χορεύετε.

-Κι αυτός :

-Αυτός τσιμουδιά Αλλά αυτή τρομοκρατήθηκε: Δεν κάθεστε καλύτερα κύριε Χρήστο μου μη πάθετε τίποτα κι έχω το κρίμα στο λαιμό μου .

Α, ρε κοινωνία μοβόρα . Να μη δεις άνθρωπο να προκόψει !

Καλή μέρα αναγνώστες μου. Καλή βδομάδα. Καλή Σαρακοστή και… τα κεφάλια μέσα. Ο γέγονε- γέγονε. Από εδώ και πέρα νηστεία και προσευχή :Όσα εν βίω ήμαρτον…συγχώρησον

Στ.Ιντζεγιάννης