Καθ οδόν

ΑΠΟΡΙΑ ΨΑΛΤΟΥ…ΒΗΞ !



Σε γενική συνέλευση η ολομέλεια του καφενέ. Η συζήτηση τι άλλο- τα οικονομικά μας. Παλιά όταν συναντιόντουσαν συνταξιούχοι η μόνιμη κουβέντα ήταν η υγεία.

- Ανεβασμένο το ζάχαρο !

-Άστα και μένα η χοληστερίνη. Δε λέει να πέσει.

Σήμερα από όρθρου βαθέος μέχρι της νυκτός επελθούσης, συζητάμε για τη σύνταξη.

-Άκουσες ειδήσεις; Θα μας περικόψουν κι άλλο τη σύνταξη;

Αγανακτεί ο Χαρίτων. Και να σκέφτεστε ότι άλλοι φωνάζουν για το ότι τους κουρεύουν τις καταθέσεις που έχουν στις τράπεζες του εξωτερικού, την ώρα που εμείς προσπαθούμε να επιβιώσουμε με σύνταξη των 500 ή 700 ευρώ. Πακτωλός χρημάτων. Ακούμε για χιλιάδες, εκατομμύρια , δισεκατομμύρια κάποιων. Που βρίσκονται τόσα λεφτά;

Απορεί και εξίσταται ο Αριστογείτων, συνταξιούχος βενζινοπώλης και βοηθός αριστερού ιεροψάλτου ( ισοκράτης λαμπαδαρίου γράφει στο μπιλιέτο του) και ανεβάζει τους τόνους σε ήχο πλάγιο του Β !

Μου θυμίζουν την εποχή της κατοχής που οι συναλλαγές γινόντανε με εκατομμύρια.

Κάπως έτσι η συζήτηση εμνήσθη ημερών αρχαίων. Και η κουβέντα γύρισε στις Γερμανικές επανορθώσεις για τις οποίες γίνεται λόγος τελευταία.

Σχολιαρόπουλα του Δημοτικού τότε εμείς. Ακούγαμε για εκατομμύρια και δεν ξέραμε τι μας γίνεται . Για μια οκά μπομπότα ή ψωμί από κριθάρι –ενίοτε και από βρώμη- χρειαζόσουν 3 εκατομμύρια ή και περισσότερο. Πιο ακριβό το λάδι. Για ένα μπουκαλάκι πλήρωνες μια τσάντα λεφτά. Ο κόσμος ξεπούλαγε κοσμήματα, έπιπλα, ρούχα ότι είχε και δεν είχε για μια χούφτα φακές ή ρύζι προκειμένου να επιβιώσει. Τα λεφτά κυκλοφορούσαν σε σακούλες. Πληθωρισμός λέγανε.

-Τι ήταν ο πληθωρισμός; Τι είχε συμβεί; Τα μάθαμε όταν τελείωσε ο πόλεμος και η Γερμανία ηττημένη κλήθηκε να πληρώσει πολεμικές επανορθώσεις. Να αποζημιώσει τους νικητές.

-Τις πλήρωσε ; Όχι βέβαια.

Το ιστορικό αξίζει να το θυμηθούμε είπε ο Αριστογείτων που τα οικονομικά είναι το φόρτε του.

Το 1942 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής άρπαξαν- λήστεψαν είναι η σωστή έκφραση- το θησαυροφυλάκιο της τραπέζης της Ελλάδος όπου υπήρχε το απόθεμα χρυσού – αντίκρισμα του νομίσματος που κυκλοφορούσε 13,5 εκατομμύρια χρυσές λίρες Αγγλίας και πίνακες αυθεντικούς μεγάλων ζωγράφων όπως Πικάσσο, Ματίς ,Μονέ, Βαν Γκογκ από τους δικούς μας Λύτρα , Γύζη ,Παρθένη και άλλους τεραστίας αξίας. Βέβαια για να χρυσώσουν το χάπι υπέγραψαν ένα χαρτί που έλεγε ότι τα δανείστηκαν και θα τα επέστρεφαν όταν τελείωνε ο πόλεμος και υπεγράφετο η ειρήνη. Η τότε ελληνική κατοχική κυβέρνηση άρχισε να εκδίδει χαρτονόμισμα - χωρίς αντίκρισμα χρυσού- με το οποίο μάλιστα μισθοδοτούσαμε εμείς τα στρατεύματα κατοχής και όλες τις ανάγκες του Γερμανικού στρατού στην Ελλάδα. Έτσι φτάσαμε να αγοράζουμε στη μαύρη αγορά μια στάλα τυρί 2ή 3 εκατομμύρια-Χαρτονόμισμα δηλαδή εικονικό χωρίς καμία αξία.

Φυσικά οι Γερμανοί θεωρούσαν τον εαυτό τους βέβαιο νικητή. Το χαρτί αυτό υπάρχει και πιστοποιεί το χρέος της Γερμανίας το οποίο σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ίδιων των Γερμανών οικονομολόγων έχει φτάσει ήδη τα 60 Δις ευρώ, σημερινά λεφτά. Αν σε αυτά υπολογισθούν –συνέχισε ο φίλος - και οι πολεμικές επανορθώσεις για τις καταστροφές σε υποδομές- δρόμοι, γέφυρες πόλεις ολόκληρες καμένες,-κατεστραμμένες -το χρέος υπολογίζεται σε 160 περίπου Δις ( Γερμανικό περιοδικό Σπήγκελ)

Και γιατί δεν τα πληρώσανε; Διότι το 1952 προκειμένου να πάρουμε τη δόση από το Αμερικανικό σχέδιο Μάρσαλ μας ζητήθηκε από την τότε κυβέρνηση Τρούμαν ( η οποία ήθελε να ξανακάνει τη Γερμανία μεγάλη ως ανάχωμα για τις επεκτατικές ορέξεις της Σοβιετικής Ενώσεως (είχαν ήδη την Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Βαλκάνια και Ανατολική Γερμανία) να βάλουμε στο ψυγείο τις απαιτήσεις μας για ευθετότερο χρόνο.

Και πράγματι υποκύψαμε και βάλαμε στον καταψύκτη των απαιτήσεων μας το χρέος της Γερμανίας. Η ειρήνη η οποία υπεγράφη τυπικά το 1990 -ύστερα από 45 χρόνια-υπήρξε μια τυπική πράξη μεταξύ των Μ. Δυνάμεων του Β παγκοσμίου πολέμου και της ηττηθείσης Γερμανίας η οποία δεν αφορά και δεν απαλείφει το Γερμανικό χρέος – αναγκαστικό δάνειο -που πήρε από μας ο κατοχικός στρατός.

-Θα μας τα δώσουν;

-Και εκεί πάνω ήταν που ο Αριστογείτων ξερόβηξε, διότι ως γνωστόν απορία ψάλτου… βηξ !!!

Σταυρος Ιντζεγιαννης