ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ




Πάσχα Άγιον, Πάσχα το σεπτόν, Πάσχα πανσεβάσμιον.

Μουτρωμένος έρχεται ο Μένιος. Πάσχα Χριστός ο λυτρωθείς σιγοψέλλνει.

Χριστός ο λυτρωτής αγράμματε, τον διορθώνουμε.

Τι σημασία έχει; Λυτρωτής, λυτρωθείς , σταυρωθείς ,αναστηθείς όπως και να το πεις στο Χριστός Ανέστη καταλήγουμε.

Αληθώς ο Κύριος συμπληρώνουμε.

Αλλού είναι το πρόβλημα επιμένει. Διότι Αυτός μετά τριήμερον αναστήσεται ενώ εμείς μια ζωή εν τω σταυρώ. Σήμερον κρεμάται επί ξύλου και μένουμε εκεί εσαεί κρεμάμενοι βοώντες Ιλί – Ιλί λαμά σαβαχθανί που σημαίνει …τη βάψαμε!Των παθών του Κυρίου το Μεγαλοβδόμαδο αλλά με των παθών του ανθρώπου να δεις που δεν τελειώνουν με τίποτε και τέτοιες μέρες μάλιστα διπλασιάζονται.

«Διψώ» – είπε. Αλλά εμείς από τη Μ. Δευτέρα βρισκόμαστε στο τετέλεσται. Διότι εξηγεί ο δικός σου, έρχεται πρωί- πρωί η Ζαχαρούλα μου και αρχίζει τον εξάψαλμο. Αγαμέμνων να πάρεις τις λαμπάδες για τα βαφτηστήρια μας. Ο έστιν μεθερμηνευόμενον βαφτιστήρια τρία , λαμπάδες οχτώ. Ένα βαφτίζεις τρία σου προκύπτουν καθόσον έχει και αδερφάκια κι έτσι και σε δουν να δίνεις στο δικό σου λαμπάδα, σε κοιτούν παραπονεμένα.

-Θέλω κι εγώ νουνέ. Άρα;

- Να πάρουμε και παπούτσια της μικρής ξαναλέει η δική μου η οποία όταν είναι για το σόι της θυμάται ξαδέρφια ανεψιές και μπαρμπάδες μέχρι 20ου βαθμού συγγενείας .Να πάρουμε κάτι για την Φυλίτσα, ανεψιά μου είναι. Αίμα μας. Πέρυσι ήρθε και σου φίλησε το χέρι που της έδωσες το δαχτυλιδάκι .Παιδί πράμα. Σεβασμός.

Τι παιδί που κοντεύει να βγάλει το λύκειο. Αλλά χαλάλι της διότι μ` αγαπάει αληθινά και κάθε που έρχεται και με βρίσκει στο καφενείο-θειούλη πέρναγα και σε είδα και είπα να σου δώσω ένα φιλάκι. με φιλάει στο μάγουλο τρεις φορές μάλιστα και να δεις που μου χαϊδεύεται κιόλας και μου τρίβεται πάνω στο αφτί και …κάπως μου`ρχεται, οπότε χαλάλι της το εικοσάρικο που μου βουτάει κάθε φορά!!!

-Μην το πεις στη θεία!

-Τι λες παιδί μου, λέγονται τέτοια πράγματα!!!

Να πάρουμε δυο αρνιά – λέει η Ελπινίκη μου. Διότι θα έρθει ο μπατζανάκης σου με τα παιδιά και τον μπαμπά.

-Πέρυσι είχαν έρθει, πάλι φέτος.;

-Πως κάνεις έτσι χριστιανέ μου. Μια φορά το χρόνο έρχονται και με γεμάτα τα χέρια. Και κουλούρια και κουραμπιέδες και σου φέρανε και γραβάτα.

-Απ` τη λαϊκή .Πέντε ευρώ οι δύο και καθίσανε ολόκληρη βδομάδα. Άσε που ρωτάγανε κιόλας. Από που τα πήρατε τα αρνιά. Μήπως είναι Βουλγαρίας; Πρόσεξες τα αυγά αν είναι πράγματι χωριάτικα ή σε γελάσανε. Από πήρες τις ντομάτες; Πρέπει να έχουν σφραγίδα ότι είναι βιολογικές. Α εμείς δε τρώμε ότι κι ότι. Μη σε περνάνε για κορόιδο γιατί εδώ που τα λέμε είσαι και λίγο αφελής, λέει η κουνιάδα μου.

-Συμφωνώ απολύτως για το αφελής αφού παντρεύτηκα την αδερφή σου. Τι άλλην χρείαν μαρτυρίας θέλουμε.

Κάπως έτσι άρχισε ο καυγάς πασχαλιάτικα και ευτυχώς, γιατί έφυγαν δυο μέρες γρηγορότερα.

Ωστόσο βγάζει ολόκληρο κατεβατό η κυρία μου όπου έχει γράψει λεπτομερώς να πάρω, να δώσω, να θυμηθώ, μη ξεχάσω κι αυτό κι εκείνο και το άλλο. Σα να σε πηγαίνουν από τον Άννα στον Καϊάφα και από εκεί στον Πιλάτο. Ίδε ο άνθρωπος !

-Τα έφερες όλα ή ξέχασες τις …οδοντογλυφίδες;

Των παθών του Κυρίου η Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και των παθών του ανθρώπου ο χρόνος όλος, Ανυμνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ αλλά… σκύψε από τον σταυρό σου να δεις και τα δικά μας. Θεός εσύ -τρεις μέρες το μαρτύριό σου- μετά θα αναστηθείς. Εμείς καρφωμένοι στον βιοπορισμό να μη μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Ένας μισθός , μια σύνταξη κουρεμένα όλα με την ψιλή. Εν χρώ που μα έλεγαν στον στρατό.

-Ξεχνάς ότι ο μισθός ο πολύς έν τοις ουρανοίς- με μαλώνει ο θεολογών της παρέας.

-Σύμφωνοι, αλλά εδώ στη γη τι γίνεται που το σούπερ μαρκετ δεν εξαργυρώνει επιταγές στο …μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου.