ΚΑΘ
ΟΔΟΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΊΑ
Και ξαφνικά
αφού γέμισαν την Ελλάδα λουκέτα ,ανακάλυψαν πως για όλη την κακοδαιμονία
μας φταίει η Κυριακή αργία. Εδώ δε δουλεύουν τι άλλες μέρες τα μαγαζιά και θα
δουλέψουν τις Κυριακές; Έλειψη χρημάτων στάση εμπορίου είναι το πικρό αξίωμα !
Έξη ημέρες εργά και ποιήσεις ,την δε εβδόμη
Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου είναι η εντολή !
Διαφωνεί η Τρόικα των προτεσταντών. Θεωρούν
ότι ο άνθρωπος είναι μηχανή που πρέπει να εργάζεται, λένε, όλο το εφταήμερο γιατί
ζει για να δουλεύει και όχι να δουλεύει για να ζήσει! Άλλοι άνθρωποι αυτοί,
άλλοι εμείς. Αλλιώτικη οικογένεια η Αγγλοσαξωνική και αλλιώτικη η Ελληνική,
όπου προέχει το «ευ και μετ` αρετής ζειν» του Αριστοτέλη. Άλλες οι καταβολές
τους , άλλες οι δικές μας, όπου Κυριακή σημαίνει ανάπαυση, εκκλησιασμός, συγκέντρωση στο οικογενειακό
τραπέζι, απόλαυση της οικογενειακής ατμόσφαιρας και γαλήνη. Ακόμη και μια μικρή έξοδος με φίλους.
Ουκ επ` άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος.
Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των
απρόσωπων δίποδων κέντρο πάντων είναι το
χρήμα. Για μας τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον άνθρωπο.
Χάνουμε την Κυριακή αργία δυστυχώς και γινόμαστε υλικά μιας πολυεθνικής βαβέλ, που μέσα στον
υπερφίαλο εγωισμό της προσπαθεί να
υψώσει το ανάστημά της κατ` ενατίον Θεού.
-Τι σημαίνει Κυριακή, απορεί ο ξένος μου
συνομιλητής.
Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι Κυριακή σημαίνει
ένα κερί ευχαριστήρια δέηση. Σημαίνει λίγες ώρες απόλαυσης με τα
παιδιά, που ο σύγχρονος τρόπος ζωής , μαθήματα, φροντιστήρια εξοντωτικό διάβασμα
αλλά και εξαντλητική δουλειά για το αντρόγυνο, μας στερεί. Να κουβεντιάσουμε
που κοντεύουμε να το ξεχάσουμε κι αυτό.
Για χρόνια στον τοίχο της πολυκατοικίας μας,
κάποιος μαρκαδόρος είχε γράψει. Ζωή και
όχι επιβίωση. Το κοιτάζαμε κάθε πρωί κατεβαίνοντας και το μεσημέρι ή το βράδι
γυρίζοντας. Λες και μας ρωτούσε .Ε ανθρωπάκο τι έκανες σήμερα. Ζωή ή τάχα επιβίωση;
Άκουγα προ ήμερών τον υπουργό ο οποίος
προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα
αδικαιολόγητα της καταργήσεως της Κυριακής αργίας. Προσπάθησα να παρέμβω αλλά
όπως συμβαίνει πάντα, ότι δεν τους συμφέρει, δεν το βγάζουν στον αέρα.
Ρωτούσα
: Κύριε Υπουργέ εσείς δεν πάτε την Κυριακή στην εκκλησία ;Δε βρίσκεστε με τα
παιδιά σας ή με τα εγγόνια σας ;Δεν αισθάνεσθε την ανάγκη να βρεθείτε όλοι μαζί
, να χαρείτε την ατμόσφαιρα της οικογενειακής
σύναξης. Εκείνο το αμίμητο που έλεγε ο αξέχαστος Ηλιόπουλος με τον
ξεχωριστό του τρόπο :Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα !!!
Βέβαια ο υπουργός πάει στην εκκλησία όποτε
είναι καμιά δοξολογία ή σε καμιά κηδεία επιφανούς ή καμιά εκδήλωση για κοινωνικούς λόγους ή ακόμη
παραμονές εκλογών για να καμωθεί τον θρήσκο. Ας μας ρωτήσει λοιπόν κι εμάς ή ας
κάνει τον κόπο να γυρίσει μισό αιώνα
ίσως και περισσότερο ότα ήταν κι αυτός παιδί, με τη λαχτάρα περίμενε να έρθει η Κυριακή, όπου η οικογένεια πήγαινε
στην εκκλησία και ύστερα για καφέ οι
μεγάλοι για το κουλούρι ή το γλυκό τους οι μικροί.
A πως
την περιμέναμε, σχολιαρόπουλα, αυτή την Κυριακή κι ας ήταν δύσκολη μέρα. Διότι
μπορεί να μην κάναμε σχολείο –ένα το κρατούμενο
και μάλιστα σημαντικό- αλλά από την άλλη είχε μπάνιο στη… σκάφη. Δεν
είχαμε μπάνιο όπως όλοι σήμερα-ούτε οι τράπεζες δίνανε δάνεια αφειδώς όπως
επίσης σήμερα-αλλά η μάνα είχε τις δικές
και μάλιστα ασυμβίβαστες απόψεις. Έλεγε όταν πας επίσκεψη στο σπίτι
κάποιου φίλου σου, φοράς τα καλά σου δεν πας με τα ρούχα της δουλειάς. Στο
σπίτι του Θεού πας άπλυτος; Και αυτό σήμαινε
σκάφη κι έκανε ένα κρύο διαβολεμένο γιατί εκεί που μας έπλενε έμπαζε από όλες
τις μεριές !!!
Είχε όμως και το καλό της η Κυριακή, γιατί
μετά την εκκλησία πηγαίναμε στο ζαχαροπλαστείο όπου η μάνα με τον πατέρα πίνανε
τον καφέ τους και εμείς τα μικρά τρώγαμε την πάστα μας. Σοκολατίνα ή
αμυγδάλου-το ωραίο γλυκό της Κυριακής , που γράφει ο Καβαδίας!
Σήμερα προσπαθούν να μας κόψουν ακόμη και το
Πάτερ Ημών !Κι αυτό το λένε ανάπτυξη ,μεταρρύθμιση ,σωτηρία αντί να το πουν
καταστροφή.
Βάλε το χέρι Σου Θεέ μου γιατί χανόμαστε !
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου