Εν κατακλείδι

ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ



Άλλο περιμέναμε άλλο μας πρόκυψε. Άκου ν`…ακούσεις. Ο σκληρότερος μυς του ανθρωπίνου σώματος ποιος νομίζετε ότι είναι;

- Το….bip!

Λάθος κύριε την πατήσατε.

Ο σκληρότερος μυς του ανθρωπίνου σώματος είναι η γλώσσα ! Μάλιστα. Η γλώσσα. Απίθανο ε; Και όμως είναι. Και έτσι εξηγείται άλλωστε που λένε η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει !

Αυτό βέβαια απογοητεύει μερικούς –μερικούς που νόμιζαν ότι ήταν… bip κ.τ.λ και ότι στο σημείο αυτό υπερτερούσαν από κάποιους άλλους οι οποίοι ήταν κομμάτι αδύναμοι ή…μικροκαμωμένοι. Το λέει άλλωστε κι ο λαός με η δική του γλώσσα. Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα…Νικολή!

Η γλώσσα-σου λέει η επιστήμη είναι ο πιο σκληρός μυς του ανθρώπου και ανατρέπει τα μέχρι πρότινος θεωρούμενα ακαταμάχητα πρωτεία των 20άρηδων ή 30ρηδων ή 50αρηδων με ή άνευ βιάγκρα

Βεβαίως συμφωνούμε με όσα οι νέες παρατηρήσεις υπογραμμίζουν περί σκληρότητος .Απόδειξη που ακούμε ότι ο Καμμένος ( όνομα κι αυτός ο άνθρωπος. Τι να πεις ψηφίζω τον Καμμένο; Θα σου πει ο άλλος αφού είναι καμμένος τι τον ψηφίζεις ;) ότι ο Καμμένος χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα κατά του Σαμαρά και ότι ο Τσίπρας επετέθη με σκληρή γλώσσα κατά του Κουβέλη.

Ωστόσο έχουμε και εμείς τις δικές μας απόψεις –πείρα γαρ κτηθείσα εν βίω- ότι μπορεί να είναι η γλώσσα ο σκληρότερος μυς, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο πλέον εύκαμπτος μυς. Διότι πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι μερικοί –να μη λέμε ονόματα-γλύφοντας τους πάντες και τα πάντα –και όχι μόνο αλλά ακόμη και εκεί που έφτυναν, κατάφεραν να αποκτήσουν θώκους , χρήματα ακόμη και αναγνωσιμότητα και να κυκλοφορούν στην αγορά απαιτώντας μάλιστα να τους κάνουμε και υπόκλιση.

Κάτι ήξερε ο Σουρής

«Λέει η γειτόνισσα σε κάποια άλλη / γιατί τον άντρα σου κυρά μεγάλη/

τον έχουν πάντα διορισμένο / και τον δικό μου πάντοτε παυμένο;

Πες μου τα μέσα σου κυρά.

Κι αυτή που`χε μια θέση / ζηλευτή στην κοινωνια /

κάτι ψυθίρισε στ` αφτί κρυφά / της άλλης που`χε τον… Παυσανία.

Τι να της είπε ποιος γνωρίζει;/ Αλλ` από τότε και τον δικό της/

κάθε κουβέρνο διορίζει/ κι άνοιξε λεν το ριζικό της.

Κι εκείνος πάει και θεατρίζεται/ μέσα σε μέγαρα τιμής εγκρίτου /

και βεβαιώνει πως διορίζεται/ με την αξία του… και την τιμή του!!!

Φυσικά η γλώσσα είτε σαν όργανο του σώματος είτε σαν έκφραση πνευματικότητας υπήρξε πάντοτε από τα κυριότερα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στη ζωή του ανθρώπου και χαρακτήρισαν ιδιότητες, ελαττώματα, προτερήματα, καταστάσεις, ακόμη και τίτλους.

Είναι αναρίθμητα τα παράγωγά της. Λέμε αυτή είναι μια γλωσσού που δεν έχει ταίρι. Γλωσσοκοπάνα. Αντίθετα για άλλους ,πολιτικούς κυρίως, που στη βουλή δεν είπαν ποτέ μια άλλη λέξη εκτός από το παρών λέμε : Γλώσσα έχει και μιλιά δεν έχει! Αντίθετα: Δε βάζει γλώσσα μέσα της ή η γλώσσα της είναι σκέτο φαρμάκι

Στις αρχές του 20ου αιώνα με αφορμή το γλωσσικό ζήτημα είχαμε τους γλωσσαμύντορες.. Ήταν αυτοί που υπερασπιζότανε την καθαρεύουσα κατά της δημοτικής που τη θεωρούσαν χυδαία. Είναι γνωστή η φράση του Μαβίλη απαντώντας στα σχόλια κατά της δημοτικής,« Δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα αλλά χυδαίοι άνθρωποι»

Ήταν η εποχή που το γλωσσικό ζήτημα ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις. Το 1903 η εφημερίδα Ακρόπολη άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες τη μετάφραση του Ευαγγελίου στη δημοτική από τον …

Οι φοιτητές της φιλολογίας με επικεφαλής τους τον Μυστριώτη –ακραιφνή καθαρευουσιάνο- απαίτησαν να σταματήσει η δημοσίευση και όχι μόνο αλλά επέδραμαν κατά τη εφημερίδος έσπασαν τα γραφεία, πέταξαν τα έπιπλα, σκίσανε ότι χαρτί υπήρχε γραμμένο. Επενέβη η αστυνομία και στη συμπλοκή που ακολούθησε είχαμε 3 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Μοιραίο επακόλουθο η παραίτηση της κυβερνήσεως Θεοτόκη .Τέσσερα χρόνια μετά το Εθνικό Θέατρο ( τότε βασιλικό) ανέβασε την Ορέστεια στη δημοτική γλώσσα και τα επεισόδια επαναληφθήκαν ώσπου το Θέατρο την επομένη της πρεμιέρας αναγκάστηκε να αλλάξει έργο.

Διπρόσωπη εμφανίζεται στην ανθρώπινη καθημερινότητα η γλώσσα. Σκληρή για τους άλλους εύκαμπτη για το συμφέρον της .

Πάντως ότι και να πούμε η κυριότερη χρησιμότητά της είναι… να κολλάμε τα γραμματόσημα στο φάκελο που ταχυδρομούμε

Σταυρος Ιντζεγιαννης