ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΦΟΒΟΣ
Στην τράπεζα η σκηνή. Οι συνταξιούχοι από
όρθρου βαθέως στο ¨μη σπρώχνεστε , με τη σειρά σας»Η ερώτηση της ημέρας – η
ερώτηση του μήνα – η ερώτηση της χρονιάς-η ερώτηση των τελευταίων δύο- τριών
ετών: Πόσα σου κόψανε;
-Θα μας πεθάνουν όρθιους οργίζεται η Θεία
–Κωστούλα.
-Ατάκα ο κυβερνητικός : και δεν το χαίρεσαι.
Από το να πεθάνεις ξάπλα σε ένα νοσοκομείο καλύτερα όρθιος.. Άσε που θα
δυσανασχετούν και οι κληρονόμοι σου. Άντε ρε μάνα ,πέθανε καμιά φορά. Θα μας
φας όλη την περιουσία στις αποκλειστικές!
Αν η οργή και η αγανάκτηση-ανάλογα με την
πολιτική τοποθέτηση του καθενός –ήτανε φραγκοδίφραγκα, θα είχε πλουτίσει το
κράτος.
Στην τράπεζα λοιπόν η σκηνή. Πέρα για πέρα αληθινή.
Η ηλικιωμένη κυρία πήρε τη σύνταξή της-κάτι μουρμούρισε για κρεμάλες, για
εκτελέσεις προ έξη βημάτων, για ανάθεμα…την ώρα και άλλα ωραία-δίπλωσε
προσεκτικά το βιβλιάριο μαζί με τα λεφτά και τα έβαλε στον κόρφο της μέσα από τη μπλούζα της. Κούμπωσε προσεκτικά τη
μπλούζα και έβαλε και παραμάνα για περισσότερη ασφάλεια. Ύστερα φόρεσε μια
ζακέτα -καλοκαιριάτικα –την κούμπωσε προσεκτικά κι αυτή- ένα, ένα όλα τα
κουμπιά- και έβαλε και μια παραμάνα από πάνω, όπως στη μπλούζα !
Κλειδώνω
, αμπαρώνω και διπλοτριπλοκειδώνωγια-σχολίασα
Με είδε
που την κοίταζα και θέλησε να
δικαιολογηθεί: Για τον φόβο
των
Ιουδαίων-είπε. Φοβάμαι με τόσα που ακούω. Καταντήσαμε να ακούμε βήματα πίσω μας
και να τρέμουμε. Ποιός είναι αυτός;
Πήρε το μπαστουνάκι της που είχε ακουμπήσει
δίπλα στο ταμείο , έριξε μια ματιά γύρω-τριγύρω και έφυγε αργοπατώντας, ρίχνοντας
πάντοτε και μια ματιά γύρω της, μήπως την ακολουθεί κανείς!
Τι
έχουμε πάθει; Φοβόμαστε πια και τον ίσκιο μας. Και δεν είναι η μόνη περίπτωση.
Προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού και διαπιστώνω ότι είναι
διπλοκλειδωμένη. Τα γυναικόπαιδα είναι μέσα.
-Τι πάθατε ρωτώ και μανταλώσατε;
-Ξέρω εγώ τι συμβαίνει; Κάλιο
…γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε.
-Ε όχι και… γαϊδουρογύρευε!
Γελάμε, το ρίχνουμε στο αστείο, αλλά…ο φόβος
είναι πια μόνιμος συγκάτοικός μας!
Προχθές ακόμη δυο νεαροί Ρομά άρπαξαν την αλυσίδα με το σταυρό μιας κοπελίτσας.
Μέσα στην κίνηση τροχοφόρων και ανθρώπων
μέρα μεσημέρι. Ο ένας στήθηκε μπροστά της φράζοντας της το δρόμο και ο άλλος
από πίσω τράβηξε με δύναμη την αλυσίδα, την έκοψε και …άντε να τους πιάσεις. Στο
διαδύκτιο προ εβδομάδος, κάποιος συμβούλευε: Μη κυκλοφορείτε στο δρόμο με τα
χρυσαφικά σας, Υπάρχει φόβος κάποιος να σας αρπάξει την αλυσίδα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν
προσπαθείσετε να αντισταθείτε, υπάρχει φόβος να σας ρίξει χάμω με απρόβλεπτές
συνέπειες.
Δεν είναι λίγες μέρες που διαβάσαμε ότι
κάποιος-φουκαράς κι αυτός- μετανάστης,
μαχαίρωσε μια γυναίκα που προσπάθησε να αμυνθεί για 30 ή 50 ευρώ.
Και να μη κυκλοφορούμε λοιπόν; Όχι βέβαια. Απλώς
να προσέχουμε και κυρίως να μη προκαλούμε με χρυσαφικά στο δρόμο. Η εποχή που
κοιμόμαστε με τις πόρτες ανοιχτές τελείωσε ανεπιστρεπτί. Βγαίναμε από το σπίτι
και τραβάγαμε απλώς την πόρτα που θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να την παραβιάσει
με ένα απλό κατσαβίδι ή και με μια φουρκέτα ακόμη. Και όμως είμαστε ασφαλείς.
Δεν κλέβανε; Κλέβανε και τότε, αλλά …μια κότα,
το ταψί με το γκιουβέτσι ή τη μπουγάδα που είχαν απλωμένη στην αυλή. Μόλις
είχαμε βγει από τη λαίλαπα της κατοχής και του εμφυλίου και το κλέψιμο της
μπουγάδας ( σεντόνια, εσώρουχα, πουκάμισα, μισοφόρια ότι ήταν κρεμασμένο στα
σύρματα της αυλής να στεγνώσει) ήταν το αγαπημένο θέμα των γελοιογράφων. Ο
κόσμος ήταν με κουρελόπανα και προσπαθούσε να φάει, ντυθεί, να σκεπαστεί.
Σήμερα
δεν κλέβουν για να φάνε. Κλέβουν για τη δόση τους.. Κλέβουν για να πάνε να
πιούν, να γλεντήσουν. Να ζήσουν τη μεγάλη ζωή που ζηλεύουν στην τηλεόραση.
Μα, θα πείτε, εδώ κλέβει η εξουσία που τα έχει
όλα. Δύναμη, πλούτο, άνεση και παρ` όλα αυτά κλέβει από απληστία-κι άλλα κι
άλλα πιο πολλά-από τη μανία της χλιδής, της προβολής. Για το εγώ είμαι εγώ, ο
κύριος τάδε και να μη κλέψει ο φτωχοδιάβολος που δεν έχει τίποτε, που κοιμάται
σε τρώγλη;;
Έλα ντε!!!
Σταυρος
Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου