ΚΑΘ ΟΔΟΝ
O
ΠΑΠΑΣ-ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ!
Η
σκηνή, γωνία Παύλου Μελά και Ιωαννίνων. Λαϊκή της Πέμπτης.
Οι πλανόδιοι έμποροι έχουν
στήσει τις πάγκες τους με ένα σωρό
ετερόκλιτη πραμάτεια ρουχισμού. Ένα
ζευγάρι. Αυτός κληρικός. Περιποιημένος όπως και η πρεσβυτέρα του δίπλα του.
Σχετικά νέοι. Γύρω στα 40 τους κάνω.
Λίγο μεγαλύτερος αυτός, λίγο μικρότερή του αυτή.
Αυτός κρατάει γαντζωμένο επάνω του ένα
χρονιάρικο αγοράκι. Αυτή τριγυρισμένη από μια ομάδα κουτσούβελα-5 ή 6 μικρά -
που την τριγυρίζουν και μαζί της ψάχνουν τα ρουχαλάκια.
-Μαμά εγώ θέλω αυτό, Μαμά εγώ
εκείνο.
Είμαι δίπλα τους και πια η περιέργειά μου, αλλά
και η αληθινά χαριτωμένη σκηνή, με έχει απορροφήσει και κοιτάζω αυτή την
οικογένεια που προσπαθεί να ντύσει τα παιδιά της.
Ο καϋμένος ο παππάς σκύβει και της
ψιθυρίζει, « δε βγαίνουμε για όλους, μήπως βρούμε αλλού φτηνότερα»
Όχι μπαμπά-φώναξε ένα από τα παιδιά. Όλο του
Δημητράκη φοράω. Θέλω κι εγώ καινούργιο.
Στάθηκα και τους κοίταζα με φόβο να φανώ
αδιάκριτος. Πόσο μισθό μπορεί να παίρνει αυτός ο παπάς; 1000 ευρώ; 1200 αν
είναι Α κατηγορίας, άντε 1500 ευρώ, το απίθανο 2000.Πώς να θρέψει 6 με το μωρό
7 και δύο αυτοί 9 στόματα και μάλιστα που τα μικρά παιδιά έχουν διπλάσιες ανάγκες
από τους μεγάλους –πάνες, γάλατα, εμβόλια-και ο Θεός να μη το δώσει, μια
αρρώστια που μικρά παιδιά πάντα τους κάτι έχουν. Πάντα τα τρέχουμε σε
παιδιάτρους. Όσοι έχουμε παιδιά το ξέρουμε δα. Λεφτά – λεφτά – λεφτά!!!
Πως τα βγάζει πέρα αυτός ο ήρωας, όταν εμείς
με δυο παιδιά –που είναι ο κανόνας της αστικής- αλλοίμονο στην Ελλάδα- οικογένειας
τρέμουμε την αυριανή μέρα;
Πως τα βγάζει πέρα αυτή, η νέα ακόμη γυναίκα,
η οποία από τη στιγμή που παντρεύτηκε, δεν κάνει άλλο παρά να πλένει, να
σφουγγίζει, να σιδερώνει, να μαγειρεύει; Τι χάρηκε από τη ζωή όπως οι δικές μας
γυναίκες;
. Η ευλογία του Θεού –ναι. Η χαρά των
παιδιών που την τριγυρίζουν-ναι. Η αίσθηση της χριστιανικής ζωής-ναι. Αλλά…
Αλλά και οι ανάγκες. Τα ξενύχτια δίπλα στη
κούνια του μωρού που έχει πυρετό. Η έγνοια να τα διαβάσει να μη πουν ότι τα
παιδιά του παπά πάνε αδιάβαστα. Να τα
πλύνει. Να τα ντύσει. Να τα ποδέσει. Είναι και αυτό. Βλέπετε ό παπάς είναι
στόχος πάντα. Χίλια στραβά των άλλων δεν πειράζουν, δεν τα προσέχει κανείς, δεν
τα κακολογεί .Του παπά δεν του συγχωρούν ούτε ένα ανθρώπινο στραβοπάτημα. Μια
αμέλεια. Κι αν μάλιστα είναι σε χωριό που η κοινωνία είναι μικρή, ο παπάς
βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.Στόχος. Τον αγαπάνε- ναι. Τον σέβονται – ανάλογα με
το πώς κερδίζεις τον σεβασμό των άλλων,
αλλά δεν του συγχωρούν τίποτε και με
τίποτε. Ξέρω τι λέω.
Και καλοντυμένα πρέπει να είναι τα παιδιά του
παπά και διαβασμένα και άψογα στη συμπεριφορά τους, αλλιώς ποιος τον γλυτώνει!!!
Συλλογίστηκα: Τι κάνει η πολιτεία γι` αυτόν
τον ήρωα; Τον βράβευσε ποτέ ;Όχι με κουρελόχαρτα :Εύγε παπά μου. Δε μπαλώνονται
οι ανάγκες μ` αυτά. Λεφτά χρειάζεται ο άνθρωπος. Να τον βοηθήσει να επιβιώσει
γιατί σ` αυτόν χρωστάει και η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός που στεκόμαστε όρθιοι.
Και η Μητρόπολη ;
Τι να
πρωτοκάνει ή Μητρόπολη; Βοηθάει αλλά ποιόν
να πρωτοβοηθήσει; Συσσίτια. Ρούχα. Φάρμακα. Λεφτά. Παντού χέρια απλωμένα: Βοηθήστε
μας.
Γογγύζουν οι ενορίες : Ελεήστε
μας-πεινάμε. Οι παπάδες κόβουν τη
μπουκιά από το στόμα τους να δώσουν –να σώσουν – και στους άλλους .Μοιράζουν
ως και το ψωμί των παιδιών τους. Ξέρω τι λέω.
Και η πολιτεία;
Α, η Πολιτεία; Αυτή θέλει τον παπά ρακένδυτο,
να ζητιανεύει «Ελεήστε με». Αν
ήταν στο χέρι της θα έκλεινε ακόμη και
τις εκκλησίες για να μη πληρώνει μισθούς
στους παπάδες .Το ακούμε καθημερινά. Αντιπολίτευση και συμπολίτευση: Η
εκκλησιαστική περιουσία. Λες και έμεινε τίποτε από αυτή τη ρημάδα την
περιουσία!!!
Κοίταζα αυτόν τον παπά – τον ήρωα της ζωής και
του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ντράπηκα να πάω να του φιλήσω το χέρι και να
του πω: Παπά μου συγχώραμε που σου χρωστάμε τόσα και δε μπορώ να σου ξοφλήσω
τίποτε. Κάπου έπρεπε να σου έχουν στήσει το άγαλμα.
Να σε ευλογεί ο Θεός και να
προσεύχεσαι και για μας τους φταίχτες!
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου