καθ οδον

                                                                 Καθ  οδόν

   ΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ  ΤΟΥ 1955

   Κωνσταντινούπολη 6 προς 7 Σεπτεμβρίου του 1955.Η Τρίτη μεγάλη αποφράς του ελληνισμού. Η τρίτη μεγάλη ατιμώρητη γενοκτονική μανάι των Τούρκων που κι αυτή όπως τόσες άλλες μένει ατιμώρητη πιασμένη στο δόκανο της πολιτικής των μεγάλων –καθώς λέμε –δυνάμεων που για μια κόμη φορά, ήξεραν από καιρό ό,τι επρόκειτο να συμβεί με την οχυρωμένοι πίσω από το καιροσκοπική αιτία που πρόβαλε τότε η Τουρκία. Είμαστε το οχυρό της Δύσης κατά του κομμουνισμού.

   Μέσα σε μια νύχτα που μπροστά της ωχριά η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου καταστράφηκαν από τη μανία του όχλου 4.340 ελληνικά καταστήματα. 2.000 χριστιανικά σπίτια.110 ελληνικά εστιατόρια .21 ελληνικά  εργοστάσια.27 ελληνικά φαρμακεία και 3 ελληνικές εφημερίδες.. Τα χρυσοχοεία των Αρμενείων στη λεωφόρο του Πέραν με τους αμύθητους  θησαυρούς σε χρυσό και πολύτιμους λίθους. Από τις 82 Εκκλησίες συλήθηκαν , καταστράφηκαν οι 71(12 πυρπολήθηκαν και 6 γκρεμίστηκαν) ενώ ανατινάχτηκαν με δυναμίτη οι τάφοι των Πατριαρχών. Ιερά σκεύη, πολύτιμα κειμήλια, αγιογραφίες ανυπολόγιστης αξίας – όχι μόνο σαν χρυσό και ασήμι, όχι μόνο σαν λατρευτικές αξίες, όχι μόνο σαν λειτουργική συμμετοχή αλλά  και σαν αξία έργων τέχνης- καταστράφηκαν, ισοπεδώθηκαν  μέσα σε μία νύχτα 

 από τη μανία του όχλου. Από τα κοινωνικά αποβράσματα , από τους τροφίμους των φυλακών που αφέθηκαν  ελεύθεροι αυτή τη νύχτα για να καταστρέψουν ό.τι ελληνικό, ό,τι χριστιανικό υπήρχε, στη βασιλεύουσα του πάλαι ποτέ Βυζαντίου. Στην Πόλη των  αυτοκρατόρων και του ελληνικού πολιτισμού. Ανάμεσά τους η εκκλησία της Παναγίας της Βελιγραδινής  που στο τέμπλο της υπήρχαν έργα μουσειακής τέχνης φερμένα από το Βελιγράδι το 1523 Κι ακόμη η Παναγιά η Βαλουκλιώτισσα και ο Άγιος Κωνσταντίνος που θεωρείτο ως μεγαλοπρεπέστατη και ένα από τα τέσσερα αξιοθέατα της Πόλης.

  Και γιατί όλα αυτά; Γιατί στις 5-6 Σεπτεμβρίου γινότανε η διάσκεψη για το Κυπριακό και η Τουρκία ήθελε να πιέσει τη  διάσκεψη.  

    Ωστόσο η αιτία ήτανε άλλη και η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.

    Η Κωνσταντινούπολη ότι και να κάνουν παραμένει Ελληνική σαν παράδοση, σαν ιδέα. Έδρα του οικουμενικού Πατριαρχείου αποτελεί την Εθναρχεία και κρατάει ζωντανό το όραμα Κι αυτό δεν μπορούν να το χωνέψουν οι Τούρκοι, όπως δεν μπορούν ακόμη να χωνέψουν πως μια χούφτα Έλληνες ξυπόλυτοι αποτίναξαν τον ζυγό της πανίσχυρης τότε  Οθωμανικής  αυτοκρατορίας  και όχι μόνο αλλά έφτασαν έξω από την Άγκυρα κι αν δεν μεσολαβούσαν οι δολοπλοκίες των Μεγάλων Δυνάμεων θα την είχαν πάρει. Μέχρι σήμερα όλη η Ευρώπη λέει Κονσταντινόπλ και όχι Ισταμπούλ κι αυτό είναι που τους σκυλιάζει. Αν οι πόλεις του Πόντου είχαν την οικονομική ισχύ, αν η Σμύρνη ήταν δεμένη με την Ελλάδα, η Πόλη ήταν ο θρύλος. Η Κωνσταντινούπολή ήταν η ρίζα και ακριβώς αυτή τη ρίζα ήθελαν –και θέλουν μέχρι τώρα χωρίς και να μπορούν- να εξαλείψουν. Ξέρουν ότι ο ελληνισμός όπου κι αν κατακτήθηκε –κατάκτησε τελικά  τους κατακτητές του

   Ένας πρόσθετος  και  εξίσου σοβαρός – σοβαρότατος –λόγος ήτο που ενώ στη δεκαετία του `40-50 η Ελλάδα εσπράσσετο από τον καταραμένο εμφύλιο ή ομογένεια στην Κωνσταντινούπολη μεγαλουργούσε. Σχολεία, Νοσοκομεία. Αγαθοεργά  ιδρύματα. Πολιτιστικές ομάδες, αθλητικοί σύλλογοι. Ο Αθηναγόρας με τη βιβλική του μορφή, κάνει το κύρος του Πατραρχείου διεθνώς σεβαστό. Ανάμεσα στη δεκαετία 45-55 υπήρχαν στη Πόλη 75 χιλιάδες Έλληνες. Η μέριμνα της ομογένειας στρέφεται κατά κύριο λόγο στα φιλανθρωπικά ιδρύματα και την εκπαίδευση όπου φοιτούν 7.000 μαθητές. Πλούσιοι ομογενείς βοηθάνε με μεγάλες δωρεές  την προσπάθεια. Το 1954 υπήρχαν Ελληνικά νοσοκομεία 700 κλινών και  γηροκομείο 200 κλινών. Λειτουργούν συσσίτια . Ιδρύονται παιδικοί σταθμοί και παιδικές κατασκηνώσεις . Βιομηχανίες , βιοτεχνίες και αλιεία βρίσκονται στα χέρια των Ελλήνων. Μέσα στην Κωνσταντινούπολη βρίσκεται, υπάρχει και κατακτά τα πάντα μια Μεγάλη Ελλάδα.

  Πως μπορούσαν όλα αυτά να αφήσουν αδιάφορη την Τουρκική πολιτική που έχει ως δόγμα της το  «έξω οι ξένοι. Έξω οι Χριστιανοί. Η Τουρκία μόνο στους Τούρκους»

  Το μέγεθος της καταστροφής ήταν τέτοιο που τρόμαξαν και οι ίδιοι. Μία βδομάδα οι μπουλντόζες αγωνιζότανε να καθαρίσουν τους δρόμους. 

  Κι εμείς. Οι Αμερικανοί το ίδιο βράδι, πίεσαν να μη μιλήσουμε: Η ελληνική κυβέρνηση αρκέσθηκε να δηλώσει, παρακολουθούμε με προσοχή την κατάσταση. Για μια ακόμη φορά  βρεθήκαμε «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα»στη μέγγενη του διπλωματίας των «Συμμάχων»μας. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΌΜΗ ΦΟΡΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!

                                      ΣΤΑΥΡΟΣ  ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ