Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

εκκλησιολόγος19/10/13[προδημοσιευση}



                                            ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   
    Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ
   
     Για το ευαγγέλιο της Κυριακής η συζήτηση στον πρωινό καφενέ.
    « Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού και εν τω σπειρείν αυτόν, ο μεν έπεσεν παρά τη οδώ και κατεπατήθη…. ο δε επί την πέτραν και φυέν εξηράνθη  και έτερον έπεσεν  εν μέσω των ακανθών και συμφυείσαι αι άκανθοι  απέπνιξαν αυτόν….και έτερον  έπεσεν  επί την γην την αγαθήν και φυέν εποίησεν καρπόν εκατονταπλασίονα» του θυμίζω.
-Που το πας, με ρωτάει.
- Αναρωτιέμαι, εμείς τι από όλα αυτά  είμαστε για τη σπορά. Η οδός; η πέτρα; Τα  αγκάθια;
-Πάντως η γη η αγαθή δεν είμαστε, λέει γελώντας.. Αυτό είναι σίγουρο ή διαφωνείς;
 -Να `ταν έτσι η γη η αγαθή, τι άλλο θέλαμε!!!
   -Να υποθέσω ότι είμαστε η άσφαλτος όπου έπεσε ο σπόρος  και τα πουλιά τον έφαγαν ή η πέτρα όπου έπεσε ο σπόρος και ξεράθηκε, ρωτάει.
 -Μπα μάλλον με το χωράφι με τ` αγκάθια που πνίξανε τον σπόρο, μοιάζουμε Για κοίτα γύρω σου. Όπως πάμε στο τέλος δε θα προλαβαίνουμε να χτίζουμε φυλακές για να χωρέσουν όλοι αυτοί οι κλέφτες, ληστές, τρομοκράτες, καταχραστές επίορκοι υπάλληλοι, μιζαδόροι, μεγαλοθεσίτες, μεγαλοδιευθυντές και  καρεκλοκένταυροι της  εξουσίας  ή οι καλαμοκαβαλικευτές της κοινωνικής μας ζωής. Που θα ακουμπίσεις και δε θα λερωθείς; θα βλέπεις άνθρωπο της  εξουσίας ή των σαλονιών ή των επιχειρήσεων ή τέλος πάντων της λεγόμενης  άρχουσας τάξης, της υψηλής κοινωνίας που λέμε και θα σκέφτεσαι, μη τι και αυτός εξ εκείνων ει;
  Από το πρωί ως το βράδι άλλο δεν ακούς παρά για μίζες, για καταχρήσεις, για κλοπές ή τρομοκρατία. Χάσαμε πια την εμπιστοσύνη στην  εξουσία. Ακούμε για δημόσιο λειτουργό και κουνάμε το κεφάλι μας δύσπιστα. Χάσαμε την εκτίμηση που είχαμε για τον διπλανό μας. Ο Θεός κι ο γείτονας λέγανε παλιά. Καχύποπτα κοιτάζουμε τώρα τον απέναντί μας.. Από πού βρήκε τα  λεφτά και  αγόρασε καινούργιο αμάξι; Άσε που κάθε τόσο τρώνε έξω. Κάτι λάκο έχει η φάβα!!!
  -Και ο τάδε συνταξιούχος, από πού τα βρήκε και κάθε τόσο κρουαζιέρες κι η γυναίκα του όλο βραχιόλια και δαχτυλίδια  και μεταξωτά φουστάνια; Κι έχουν και γυναίκα να συγυρίζει το σπίτι μη χαλάσει το μανικιούρ της κυρίας.
 - Καθημερινό ανάγνωσμα ο χρηματισμός κάποιων που είχαν ή έχουν κάποια θέση και χρειάζεσαι την υπογραφή τους. Το ίδιο και τα φακελάκια των  μεγαλογιατρών ων ουκ έστιν αριθμός και περίπτωση . Μεγαλοδικηγόροι, καλλιτέχνες όλοι το ίδιο. Κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι –λέει ο λαός !
  Μα είναι όλοι ίδιοι, αναρωτιόμαστε; Όχι. Ασφαλώς όχι, πως να αποδείξεις, ότι ό τάδε  που έχει ένα σκάφος 15 μέτρα το αγόρασε με τον ιδρώτα του προσώπου του ή ο άλλος που μένει σε ρετιρέ 400 τετραγωνικά ή έχει κήπο με κηπουρό και πισίνα τα κέρδισε τίμια με τη δουλειά του ή ότι το μονόπετρο που φοράει η  γυναίκα του είναι κληρονομιά από τη προ-προ- προ γιαγιά της γιαγιάς της που ήταν  στο χαρέμι του…Σουλεϊμάν !!!
   Και μήπως είναι  μόνο ο ποινικός κώδικας, που τον καταπατούμε καθημερινά ποιος λίγο ποιος πολύ και ποιος τόσο έξυπνα που δεν πιάνεται. Τον ηθικό ξεπεσμό που τον βάζεις; 3 στους 5 γάμους καταλήγουν σε  διαζύγιο γιατί αυτή απατούσε αυτόν ή αυτός αυτή ή και οι δύο μαζί όποιος προλάβει πρώτος. Παίρνει αυτός το καπελάκι του κι αυτή τη τσάντα της και …άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλη για Μυτιλήνη.
  Παντρευόμαστε την Κυριακή- έλεγε η πρόσκληση -και θα βαφτίσουμε και το παιδί μας. Δηλαδή τόσον καιρό συζούσαν  και έκαναν και παιδί και το λένε, ίσως  το καμαρώνουνε κι όλας. «Είμαστε μοντέρνοι .Είμαστε υπεράνω ηθικής» Θεωρούν ξεπερασμένη την παράδοση και την θρησκευτική εντολή που θέλει το ζευγάρι να παντρεύεται  δόξη και τιμή στην εκκλησία και τους εύχεται και ευτεκνία μάλιστα! Είναι το καινούργιο φρούτο αυτό που τείνει να γίνει μόδα-καθεστώς!!!
  Δεν τα λες καλά, συμπληρώνει ο φίλος μου.. Είμαστε πράγματι το χωράφι με τα αγκάθια αλλά όχι μόνο γι αυτά που λες. Άλλο είναι το κυριότερο. Χάσαμε το σεβασμό στον εαυτό μας κι αυτό είναι που εμποδίζει τον σπόρο τον καλό να φυτρώσει εντός μας –στην σύγχρονη κοινωνία μας-  κι αυτό είναι το χειρότερο Το τρισχειρότερο!
           Σταύρος Ιντζεγιάννης

Δεν υπάρχουν σχόλια: