Εν κατακλειδι
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ…!
Η
αναταραχή στο χώρο της παιδείας με γύρισε χρόνια πίσω. Τότε που οι πατεράδες
μας επέμεναν : «Άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο» Και βέβαια για το
αγράμματος δεν έχω αντίρρηση, αλλά από ξύλο χόρτασα με το τσουβάλι. Και μάλιστα
από χάρακα- κατά το παιδαγωγικό σύστημα εκείνης της εποχής- επιμελώς πελεκημένο
που είχε και αιχμηρές γωνίες μάλιστα.
Πόσο
κάνει 6Χ7 .Σαράντα εφτά! 6Χ9. Πενήντα εννιά ….
Άνοιξε την παλάμη σου να σου μάθω εγώ πόσο
κάνει 6 φορές το 9 !!!
Δεν
ξέρω γιατί μου είχε κολλήσει το σαράντα εφτά η το πενήντα εννιά. Ίσως γιατί με
παρέσυρε η ομοιοκαταληξία. 3 φορές το 8…28.Είχα την ποίηση μέσα μου!
Παρόλα αυτά πήρα το ενδεικτικό με 10 και
διαγωγή κοσμιοτάτη, θες γιατί η δασκάλα η Ναταλία ήτανε κολλητή της μάνας μου ,
θες γιατί ο γιος της ο Λάκης ήτανε πιο τούβλο από εμένα και αναγκαστικά για να δικαιολογήσει
το 10 του Λάκη έβαλε και σε μένα το ίδιο. Έβαλε τα γέλια ο παπά –Κώστας στο
Ιερό του Παντοκράτορα( Άρτα 1938) όταν του έδειξα το ενδεικτικό για το
«κοσμιοτάτη » Ήταν που με είχε άχτι διότι τον ζεμάτισα με το ζέον ύδωρ. Τι ιστορία κι αυτή. Όπως όλα
τα «καλά!» παιδιά της γειτονιάς μπαινόβγαινα στο Ιερό κάθε Κυριακή. Εκεί ήταν
που τα μεγαλύτερα παιδιά με βάλανε να ζεματίσω το νερό στο μπρίκι για να φτιάξει
παπάς την Αγία Κοινωνία. «Να το αφήσεις
να κοχλάσει!!! Το άφησα κι εγώ να κοχλάσει και μόλις το άγγιξε ο παπάς
τσουρουφλίστηκε και μου τράβηξε μια κλωτσιά μπροστά στην Αγία Τράπεζα ο
αθεόφοβος και είπε και κάτι λόγια που δε γράφονται. Θεός σ`χωρ’ες τον!
Κάπως
τα κατάφερα και στο γυμνάσιο, παρ` όλο που τα Λατινικά –εκείνα το απαρέμφατα τα
σουπίνο δεν τα καταλάβαινα, άσε που ούτε με τα Αρχαία βολευόμουνα. Αν πεις για
συντακτικό, μέχρι σήμερα δεν κατάλαβα τι είναι το «ποιητικόν αίτιον» για το οποίο και με έδιωξε ο μακαρίτης
ο Βυθούλκας από το κλασσικό!!! Έτσι κατέληξα στο Πρακτικό στο 3ο Γυμνάσιο
όπου κάναμε ελάχιστα αρχαία, καθόλου Λατινικά
αλλά μας βγάζανε το Χριστό ανάποδα στα μαθηματικά και στη φυσική !
Κουτσά στραβά κάπως τα βόλεψα και τελειώνοντας έδωσα εξετάσεις στη Πάντειο
όπου ήταν καθηγητής ο Βακατάσης -γνωστός του πατέρα μου-και με πέρασε από το
παράθυρο, αλλά δεν πήγα, διότι εκείνη την εποχή την Πάντειο την κοροϊδεύαμε:
Γυναικοσχολή !!!
Έδωσα στην Ανωτάτη Εμπορική –με μέσον και
εκεί, με κάποιον βουλευτή των Αθηνών φίλο του μπάρμπα μου και ο οποίος με έβαλε να του κουβαλάω τα
ψώνια μια ολόκληρη εβδομάδα από το κέντρο
της Αθήνας στη Νέα Σμύρνη. Ο παλιοπ…μου το ξεφούρνισε μια μέρα πριν από τις
εξετάσεις ¨Εγώ θα μιλήσω στον Πρύτανη αλλά κοίτα να γράψεις κι εσύ.
-Μα αν είναι να γράψω περνάω και χωρίς μέσον-
του είπα και του πέταξα τα ψώνια στα μούτρα. Παρ` όλα αυτά φαίνεται ότι μίλησε
γιατί πέρασα. Ήταν αλλιώς το σύστημα τότε. Δίναμε τέσσερα μαθήματα .Εκθεση, Πρακτική αριθμητική, Ιστορία
και Γεωγραφία. Μάλιστα και Γεωγραφία παρ` όλο που στη Γιάλτα οι Μεγάλοι Τσώρτσιλ,
Στάλιν και Ρούσβελτ είχαν μοιράσει τον κόσμο ( τα σύνορα ξαναγραφότανε από την
αρχή) και μας βάλανε να σκοτωθούμε
μεταξύ μας, διότι εμάς μας είχανε
παραχωρήσει στη δικαιοδοσία των Άγγλων κατά τα 90% και εμείς σκοτωνόμαστε
νομίζοντας ότι ο Πατερούλης, μας υποστήριζε
και κάναμε τον εμφύλιο για το
πιθανόν 10% να πάμε με τη Σοβιετική Ένωση. !!!! Για να αποδειχθεί ότι μια ζωή
μας πουλάγανε όλοι τους !!!
Δυστυχώς ούτε εκεί στέριωσα, διότι ο πατέρας μου – άγια η
ψυχούλα του- ακολούθησε τη μοίρα όλων των εμπόρων εκείνης της εποχής που
πιστεύανε ότι με τον σταυρό στην πλάτη, θα πάνε
μακριά. Κάποια στιγμή μπάταρε το…καράβι και φουντάραμε. Παράτησα τα
γράμματα κι έμεινα στο ..ξύλο απελέκητο!!!
Τα θυμήθηκα όλα αυτά καθώς τα παιδιά στο Καποδιστριακό θα χάσουν λένε – το χαμένο ήδη σε πραγματική γνώση- εξάμηνο.
Βέβαια η γνώση είναι το μεγάλο ζητούμενο κάθε εποχής. Η μόρφωση όχι σαν επαγγελματική αποκατάσταση αλλά σαν
καλλιέργεια δεν αντισταθμίζεται με
τίποτε. Αλλά και τα απελέκητα
ξύλα καμιά φορά…προκόβουν!!!
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου