Ηπειρωτικοί αντλαλοι

                         Για τους ηπειρωτικούς αντίλαλους

     ΓΚΟΛ !!!   

    Ετών -ρωτάει.

   Βρε περίεργοι που είναι οι άνθρωποι. Έτοιμος είμαι να βλαστημήσω, αλλά νοιώθω στη μέσα τσέπη του γιλέκου την ταυτότητα να με γαργαλάει: « Πες το λοιπόν. Τι κοντοστέκεσαι και τάχα μου- τάχα μου δεν άκουσες καλά και…πως είπατε δεσποινίς δεν σας άκουσα»!

   Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω μπροστά μου ένα θηλυκό του…θηλυκού από εκείνα που αν την έβλεπε ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής –σιγά τη μεγαλοπρέπεια !-θα έδιωχνε τη Χουρέμ και θα γλιτώναμε κι εμείς από τη γυναίκα μας, που δε μας αφήνει να δούμε μια στάλα Ολυμπιακό-Άντερλεχτ, διότι λέει ο Σουλεϊμαν είναι έτοιμος να… αυτοκτονήσει τον Ιμπραήμ και να χαθεί ο Μπουσταφά!!!

  Λέμε για μανουλομάνουλο ε. από εκείνα που αν ζούσε ο μακαρίτης ο παππούς θα της χάριζε και το τελευταίο κομμάτι πορτοκαλιές – τρία στρεμματάκια όλο κι όλο κατά Κεραμάτες μεριά. Το μόνο που κατόρθωσε να μας μείνει  από τη μανία του να κρεβατώνεται  με τη μια και με την άλλη, ξεπουλώντας –ας πάει και το παλιάμπελο –ότι είχαμε και δεν είχαμε, κατά το ευή-ευάν, τούτη η γη που την πατούμε όλοι μέσα της θα μπούμε, το οποίο και αποτελούσε την κοσμοθεωρία του.

  Ετών ρωτάει ξανά.

 Βρε μανία που την έχει το δημόσιο να σε ρωτάει κάθε τρεις και λίγο ετών; Τι σε νοιάζει κύριε εσένα. Δηλαδή αν ήμουνα κομμάτι μικρότερος –όχι δηλαδή πως δε θα ήθελα αλλά…έτυχε να μεγαλώσω!- θα μου χάριζες το φόρο ή θα μου έβαζες λιγότερο πρόστιμο  λόγω υπερημερίας ;  

   Έχει κάτι μάτια , μα κάτι μάτια με κάτι μακριά τσίνουρα μεταξύ μπλε βαθύ της  Νέας Δημοκρατίας και ανοιχτού πράσινου  του ΠΑΣΟΚ. Να μη ξέρεις που να ναυαγήσεις. Αγκαλιά με τον Σαμαρά ή με τον Βενιζέλο.

 Άσε που έχει και ένα ντεκολτέ -Παναγία μου. Βαθύ του βαθέως χαίρε βάθος  δυσθεώρητον  ανθρωπίνων επιθυμιών !Έτσι καθώς την κοιτάζω απέναντί μου όρθιος εγώ , καθιστή αυτή, νοιώθω όπως ό αυτόχειρας στην άκρη της γέφυρας: Να πέσω ;να μην πέσω;

   Αυτή εκεί, το γουδί το γουδοχέρι. Ετών;

  Έχει κάτι δοντάκια σαν μαργαριτάρια που φαντάζουν ανάμεσα στο κόκκινο των χειλιών της και θυμίζουν τη βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας  η οποία λένε είχε το πιο άσπρο σώμα που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος και ξάπλωνε ολόγυμνη πάνω στο κατακόκκινο βελούδο του κρεβατιού της και φώναζε τους αυλικούς της να τη θαυμάσουν.

  Με βλέπει που διστάζω-καταλαβαίνει βέβαια σαν γνήσια απόγονος της Εύας ότι τη φλερτάρω–και αλλάζει την ερώτηση: Τέλος πάντων τι ακριβώς ζητάτε στην αίτησή σας ρωτάει και σκάνε δυο λακκάκια -σκέτη πρόκληση- στα ροζέ παλ μαγουλά της . Τι ζητάτε ;

  Τώρα μάλιστα. Εδώ σ`έχω. Να παίξουμε στο γήπεδό μου. Να το ξεφουρνίσω-ρωτάω μέσα μου τον δαίμονα.

-Όρμα –μου φωνάζει.

  Ζητάω το τηλέφωνό σας, για να σας τηλεφωνήσω να φάμε μαζί το βράδι, τετ α τετ, σε ένα  ωραίο απόμερο ρομαντικό εστιατόριο που ξέρω, με κεριά και ωραία μουσική.

 Είναι πανέξυπνη. Μπαίνει με μιας στο… γήπεδο. Παίρνει τη μπάλα και κατεβαίνει ακάθεκτη, Με παίζει μονότερμα. Κάνει ντρίπλα και…

 Μα πόσων ετών είσθε τέλος πάντων-ρωτάει μελιστάλαχτα κι` εκεί είναι που με ξεγελάει το ύφος της και την πατάω ο ηλίθιος.

 - 75 !

 -Και δε ντρέπεστε να θέλετε να φάτε σε ρομαντικό εστιατόριο με την…εγγονή σας. Παππού ε παππού. Ντροπή σας .

 Σουτάρει προ κενής εστίας : Γκολ!!!

                Σταύρος Ιντζεγιαννης