Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Γνωμη 13/1/14



                                                     Εν κατακλειδι

      Ο ΠΛΑΚΟΥΝΤΑΣ

      Κατηφής και βαρύθυμος μπαίνει στον καφενέ ο Μηνάς.
Παραγγέλει καφέ «βαρύ και όχι» με παξιμάδι διπλό, καθόσον παίδες -λέει- χάνουμε τα αγνά ημών ήθη και έθιμα με τα οποία έζησαν και μεγαλούργησαν οι πατέρες μας. Διότι τι ωφελήσει  άνθρωπον εάν τον κόσμον όλον κερδίσει τις δε συνήθειές του απαρνηθεί.
     Απορεί η παρέα του πρωινού καφέ. Που το πας;
     Δώστε βάση  συνεχίζει :Είχαμε Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά –Θεοφάνεια, ανταλλάσαμε  επισκέψεις. Χρόνια πολλά- Ευχαριστώ παρομοίως, σε κερνάγανε δίπλες– μελομακάρονα και ποιος λίγο, ποιος πολύ –έστω και με το πιάτο της Αρχιεπισκοπής που λέει ο λόγος-  ζούσαμε τέλος πάντων ένα  δωδεκαήμερο σε συνθήκες  ψεύτικου ευδαιμονισμού. Ακόμη  και με τις περικοπές, ακόμη και με τις απολύσεις  που δε λένε να σταματήσουν καμιά φορά, να μετρηθούμε πόσοι τέλος πάντων δουλεύουμε και πόσοι απλώνουμε το χέρι «βοηθήστε μας έτσι να  συγχωρεθούν τα πεθαμένα σας» Άλλωστε  έτσι κι αλλιώς  μετά την  μεταπολίτευση ζούμε πάνω σε μια φούσκα. Κι όχι μόνο η Ελλάδα αλλά όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση ,άσχετα αν εμείς πληρώνουμε τη νύφη!
     Η κρίση- κρίση η ανεργία – ανεργία αλλά χαροκόπος, ο Έλληνας, γλεντζές πετάει τη σκούφια  για ώπα , ώπα. Δως του την ευκαιρία και θα χτυπήσει παλαμάκια-Φέρε μια βόλτα τσίφτισσα τσιγγάνα  τουρκογύφτισσα-ας πάει και το παλιάμπελο
   Και ξαφνικά, λέει ο Μηνάς, όλο αυτό το σκηνικό τούμπαρε καθώς έληξε ο χρυσούς  αιώνας των τραπεζικών δανείων και απάνω που λέγαμε όπου να`ναι θα αρχίσουν οι πίτες να συνεχιστεί το …  «Ελληνικό όνειρο!» της χαμοζωής μας, μας ήρθανε τα πάνω-κάτω που λένε.
  Δεν πήρα ούτε μια πρόσκληση για πίτα- διευκρινίζει μεταξύ σοβαρού και αστείου. Το φαντάζεστε; Εδώ είναι που φάνηκε η κρίση!!!
    Πέρυσι τέτοια εποχή δεν προλάβαινες να πηγαίνεις από Συμβούλιο σε συμβούλιο και οργανισμό ή διεύθυνση. Δημόσιο, Ιδιώτες και Αυτοδιοίκηση (Αυτή κι αν ήτανε!) έστρωναν τραπεζαρίες ολόκληρες με αφορμή την κοπή της πίτας. Οι ιδιώτες  παπά, το Δημόσιο  Αρχιμανδρίτη ή τον Δεσπότη. Λες και πληρώνανε απ` την τσέπη τους.;
   Ωραία εποχή. Βροχή οι προσκλήσεις η μία μετά την άλλη :
 « Καλείσθε όπως προσέλθετε εις τον εορτασμόν  του ενιαυτού της χρηστότητος  του Κυρίου όπου θα κοπεί η πίτα του συλλόγου των συνταξιούχων της πέμπτης εφεδρείας και θα μιλήσει ο πρόεδρος επικαίρως, μετά γυναικών και συζύγων την Κυριακή κ.τ.λ
   -Γιατί γυναικών και συζύγων; Δεν είναι το ίδιο πράγμα;
   -Όχι βέβαια. Μετά συζύγων είναι να πας  με το… στεφανάκι σου .Ενώ γυναικών μπορείς να πάρεις όποια γυναίκα θέλεις «Από εδώ  η …ξαδέρφη μου»
   .Μαζευότανε  κόσμος. Λαός και κολωνάκι. Οι κυρίες με το έξωμό τους - τίγκα το αλυσιδικό , να βλέπει η άλλη και να σκάει από τη ζήλεια της.
( λες και ξεχωρίζεται το γνήσιο από το ψεύτικο;) Οι κύριοι με το γαμπριάτικο έτοιμο να ανοίξει στον καβάλο και να και ο πρόεδρος με τον καθιερωμένο δεκάρικο .
    Θα είμαι σύντομος-έλεγε- και μίλαγε  κατά κανόνα τρία τέταρτα. Σκέψου δηλαδή και να μην ήταν σύντομος.
 Καμάρωνε η κυρία, πρώτο τραπέζι πίστα : Είναι ο δικός μου. .Παιδιά χειροκροτείστε τον παππού !
   Σύλλογοι- αντισύλλογοι- υποσύλλογοι, θεωρούσαν  χρέος τους αυτή την εποχή να κόψουν την πίτα τους, προσφορά κατά κανόνα κάποιου μέλους του συλλόγου που με αυτή την ευκαιρία διαφημιζότανε κιόλας.
   Ευλόγησον Κύριε τον πλακούντα της δόξης του ενιαυτού σου - ο παπάς  έκοβε το πρώτο κομμάτι και μετά  άρχιζαν να τρίβουν την πίτα όλοι τους να βρουν το φλουρί.
 Έριχνε η… πιτσιρίκα την ατάκα της: Σας έπεσε κύριε Αγαμέμνων ;
-Μπα που να φας τη γλώσσα σου κορίτσι μου.
 -Για το φλουρί λέω
- Α!!!
    Έπαιρνε το πρώτο κομμάτι του Χριστού- ο παπάς  καθόσον ο νόμιμος αντιπρόσωπός του.
   Δηλαδή ρωτάει γελώντας ο Χρηστάρας αν έπεφτε το φλουρί στου Χριστού, θα το έστελνε στον ουρανό ;
   Φυσικά αν παρίστατο επίσημος κανονίζανε να  πέσει σ` αυτόν τιμής ένεκεν : Γούρι , γούρι. Δε θυμάστε που στη δικτατορία όλο του Παπαδόπουλου και του Πατακού έπεφτε το φλουρί.
    Όπως και να το κάνουμε, συνεχίζει ο Μηνάς, ήτανε μια καλή ευκαιρία να πάμε κάπου τη γυναίκα μας που όλο παραπονείται : Μηνά δε με πας πουθενά να διασκεδάσουμε. Δεν εννοεί  να καταλάβει ότι η κρίση δεν έκοψε μόνο τους μισθούς αλλά  εξαφάνισε και τους …πλακούντες!!!!
   
                     Στ.Ιντζεγιάννης










Δεν υπάρχουν σχόλια: