Εν κατακλείδι
ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΟ
Δύσκολο το θέμα αυτή τη βδομάδα που ο
Χριστός οδηγείται στο σταυρό..
Σε επηρεάζει
το πάθος των ημερών και θες δε θες η σκέψη σου τριγυρίζει σ`εκείνο το «επί
πώλου όνου» με τα ωσαννά και τις διθυραμβικές
κραυγές οι οποίες ύστερα από τρεις – τέσσερις μέρες θα γίνουν απειλές και αποδοκιμασίες : Άρον σταύρωσον αυτόν.
Ο όχλος. Ο διαχρονικά ευμετάβλητος όχλος – ο ανώριμος – που την μια
στιγμή ζητωκραυγάζει, για ν` αρνηθεί την
άλλη., Από τότε μέχρι σήμερα.
Δε χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να βρεις ομοιότητες,
να κάνεις συγκρίσεις , να
χρησιμοποιήσεις παραδείγματα στη δική μας καθημερινότητα. Για τριάντα
αργύρια σταυρώθηκε ο Χριστός, για κάποια εκατομμύρια ευρώ σταυρώνεται η
πολιτική και μαζί της η δημοκρατία και οι τόσες αξίες που στηρίζουν τη ζωή μας,
από τους πολιτικούς .Αυτούς που εμείς οι ίδιοι χειροκροτούμε και ψηφίζουμε.
Πόσο αξίζω εγώ –ρώτησε το διάκο του ο Πάπας – κάποιος Πάπας Πίος από τους πολλούς που… «
βασίλεψαν» στο Βατικανό- Εσύ άγιε Πατέρα απάντησε ο ατσίδας αξίζεις 29 τάληρα .
-Τι είπες
βρε ζωντόβολο αγανάκτησε ο Πάπας.
-Γιατί οργίζεσαι Άγιε Πατέρα. 30 πουλήθηκε
ολόκληρος o Χριστός εσύ ο
αντιπρόσωπός του 29.Ένα λιγότερο !!!
Κάπως έτσι και με τα εκατομμύρια που
κυκλοφορούν από τους υπουργούς και τους
παρατρεχάμενους του δημόσιου και μη, βίου. Ευτελίζονται τα όσια και τα ιερά
Την ίδια ώρα μισθωτοί και συνταξιούχοι
αγωνιούν για την επομένη ημέρα και το καλάθι της νοικοκυράς κινδυνεύει να
μείνει άδειο. Ειδικά τούτες τις μέρες που η τηλεόραση δείχνει τα είδη να
φτηναίνουν και στα σούπερ μάρκετ να τα πληρώνεις ακριβότερα.
-Μα
άλλο γράφει στο ράφι.
-Εκείνο
ήταν χτες και δεν προλάβαμε να το αλλάξουμε.
Μου θυμίζουν τον μακαρίτη τον Παϊζη. Μικροπωλητής
ο Παϊζης (θα τον θυμούνται οι παλιότεροι) είχε ένα καροτσάκι με διάφορα
μικροπράγματα από καρφίτσες και
πρόγκες μέχρι ζωστήρες και σιδερικά . «Πάρτε
κόσμε. Ότι πάρετε ένα τάληρο» διαλαλούσε. Πήγαινες να αγοράσεις μια αλυσίδα για
τα κλειδιά ή ένα φακό και σου έλεγε « Άστο αυτό πατριώτη. Αυτό έχει δύο τάληρα»
Μεγαλοβδόμαδο .Περίλυπος εστίν η καρδία μου
άχρι θανάτου. Είναι και το διπλοκάμπανο της Ευαγγελίστριας που χτυπάει πένθιμα
και σου αλλάζει τη διάθεση .
Σε εξαγνισμό, σε αυτοέλεγχο, σε οδηγούν οι
ακολουθίες της Μεγάλης
Εβδομάδας
.Πως να ευθυμήσεις όταν η θυσία του Κυρίου
σε προσγειώνει στην πικρή πραγματικότητα με τις αναγωγές και
τους συνειρμούς της.
Ακόμα και κάποια οπτικά πειρασμικά θέματα που
άλλοτε τα θαυμάζαμε ή τα περιγελούσαμε, που τα κάναμε χρονογράφημα –εκείνα τα
απίστευτα και όμως αληθινά- μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Υπάρχει πικρότερη σκέψη από τον Σταυρό;.
Συμπορεύεται
άλλωστε αυτές τις ημέρες η παγκόσμια θλίψη για του 320 νεκρούς του
μπόϊνγκ, για τις εκατόμβες στην
Ουκρανία, για τους μαθητές που έσφαξε ο
επίσης ανήλικος συμμαθητής τους και τόσους ακόμα που δολοφονούνται
καθημερινά. Πώς να τα ξεπεράσεις.. Μεγάλη Παρασκευή για τον διαχρονικό άνθρωπο.
Κυριολεκτικά και μεταφορικά...
-Γιατί
;
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου
Συγχωρήστε με
που σας μελαγχολώ Δευτεριάτικα πρωί- πρωί. Απορρίπτει η ψυχική μου διάθεση ένα – ένα τα θέματα που θα μπορούσαν να
στοιχειοθετήσουν ένα χρονογράφημα.
Σκαλώνει
η ευαισθησία μου στο στασίδι με τη
λαμπάδα στο χέρι. «Αμαρτιών μου τα πλήθη» Είχε δίκιο η Κασσιανή μόνο που δεν το ομολογεί ο καθένας μας. Κι αν
το κάνουμε είναι πρόσκαιρο. «Καταφιλήσω τους αχράντους Σου πόδας»και μετά …Μετά
η καθημερινότητα μας παρασύρει εύκολα στη δική της λογική, συχνότατα και στον δικό της κατήφορο
Στη γωνία της πολυκατοικίας συναντώ μια
νεαρούλα γειτονοπούλα μας δακρυσμένη.
-Τι
συμβαίνει- τη ρωτάω.
-Όχι δεν είναι τίποτε με καθησυχάζει.
Ντρέπεται κι όλας να το ομολογήσει. Επηρεασμένη είναι από τη θλίψη του
Μεγαλοβδόμαδου. Με τη Σύνοψη στα χέρια. «Είναι- μου ομολογεί- εκείνη η παραβολή
με τις δέκα παρθένες.
-Τι σχέση έχουν αυτές με εσένα τη παρηγορώ.
Ακόμα δεν άρχισες τη ζωή σου καλά – καλά
-Αλίμονο απολογείται. Ίδια κι εγώ – ίδια με
όλες τις άλλες .Εκείνες τις παρθένες του Ευαγγελίου. Μόνο που ούτε ξύπνιες είμαστε
ούτε παρθένες πια!
Έχει ένα δάκρυ
και με παρασύρει κι εμένα .Συγχωρήστε με που σας μελαγχόλησα. Καλό
Πάσχα. Καλή Ανάσταση αναγνώστες μου
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας Κύριε.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν Σου Αναστασιν
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου