ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 9/4/114

Γ

                                         ΚΑΘ ΟΔΟΝ

  

 ΙΔΟΥ ΑΝΑΒΑΙΝΟΜΕΝ ΕΙΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

    Και αναβαίνων ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα παρέλαβε τους Δώδεκα μαθητάς κατ ιδίαν εν τη οδώ και είπεν αυτοίς: Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα.

 -------------------------------

  Ιδού  αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα !

    Με σαγηνεύει αυτή η εικόνα.

    Αυτός ο θρίαμβος ο ειρηνικός, ο γεμάτος ποίηση και ανοιξιάτικη ομορφιά. Ο γεμάτος φως και ψυχική αγαλλίαση.

Ο γεμάτος από το όραμα του παράδεισου!

    Αυτός, ο Νυμφίος, ο πάνυ ωραίος, καθισμένος επί πώλου όνου. Αυτός, ο Πρώτος ως ο έσχατος!

 " Τούτο Δε γέγονεν ίνα πληρωθεί το ρηθέν δια του προφήτου λέγοντος. " Είπατε τη θυγατρί Σιών, ιδού: Ο Βασιλεύς σου έρχεται επιβεβηκώς επί όνον και πώλον υιόν υποζυγίου."

        Είναι ανοιξιάτικο πρωινό. Όλάνθιστο το τοπίο λαμποκοπά με χιλιάδες χρώματα στο ηλιοφώς που στραφταλίζει στη χαρά των ματιών, την ανακούφιση της ψυχής από το βάρος της αμαρτίας.

    Παιζογελά το ελαφρό αεράκι που κατεβαίνει από το όρος των ελαιών ανάμεσα στα λυτά καστανόξανθα μαλλιά του και ριγά στις πτυχές του χιτώνα του «ος ην μη ρεραμένος.» Που δεν είχε καμία ραφή!

 " Ο Δε πλείστος όχλος - μας λέγει ο Ματθαίος - έστρωναν εαυτών τα ιμάτια εν τη οδώ. Άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων και έστρωναν. Οι δε όχλοι οι προάγοντες και ακολουθούντες έκραζον λέγοντες: Ωσαννά. Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου "

    Κι Αυτός. με το βλέμμα το μελαγχολικό στραμμένο προς τον Γολγοθά, στραμμένο προς το όραμα του Σταυρού, να πορεύεται προς το εκούσιον πάθος, ήρεμος, γαλήνιος, ξέροντας τι αξία έχουν, οι ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα και οι ύμνοι.  «Έγνω γαρ ότι ο Υιός του Ανθρώπου παραδοθείσεται τοις Αρχιερεύσι και τοις Γραμματεύσι και κατακρινούσι αυτόν Θανάτω»

    Αυτός ο όχλος που προπορεύεται, που ακολουθεί, που στρώνει δάφνες, που κλαίει από χαρά, που αγαλλιά ότι ήρθε επιτέλους ο αναμενομενος. Ο Μεσίας. Ο λυτρωτής του Ισραήλ από τον ζυγόν.

  «Ευράνθητι Ιερουσαλήμ και πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών. Ο Βασιλεύς γαρ εις τους αιώνας, Κύριος των Δυνάμεων ήλθε»

Ένας Θρίαμβος αλλιώτικος. ΄Όλοι τρέχουν να τον δουν, να τον προϋπαντήσουν, να τον πλησιάσουν, ει δυνατόν να τον αγγίξουν να τον ακούσουν. Να τον ακούσουν να διδάσκει Αυτός ο μη διδαχθείς!

    Σπρώχνονται. Διαγκωνίζονται. Σηκώνονται στις μύτες των ποδιών, ανεβαίνουν σε πέτρες. σηκώνουν τα μικρά τους να τον δουν: Ίδε ο Βασιλεύς. Ευλογημένος ο ερχόμενος "

Άνδρες που εγκατέλειψαν τα εργαστήρια, δούλοι που αψήφησαν τον αφέντη τους, παλλακίδες που αδιαφόρησαν για τις συνέπειες, αγρότες που εγκατέλειψαν τα χωράφια τους, νοικοκυρές που αδιαφόρησαν για το φαγητό τους, μικρά που ξέφυγαν από την επιτήρηση των γονιών τους, μαθαίνοντας ότι έρχεται ο αναστήσας τον Λάζαρον τετραήμερον νεκρόν.

 Ναι Αυτός θα αναστήσει και το Έθνος. Αυτός θα ηγηθεί. Αυτός θα γίνει ο λυτρωτής του Ισραήλ.

 « Εξέλθετε έθνη. Εξέλθετε λαοί και θεάσαθε τον Βασιλέα των ουρανών καθήμενον επί πώλου όνου.»

    Πηδάνε τους φράχτες, τα χαμηλά τοιχάκια, τρέχουν στα καλντερίμια παρακινώντας ο ένας τον άλλον. Μεταδίδοντας στόμα σε στόμα, τη μεγάλη είδηση: Δεύτε υπαντήσομεν Αυτόν!

    Είναι ένας θρίαμβος αλλιώτικος. αυτός.

    Είναι ένας θρίαμβος ειρήνης, χαράς, λύτρωσης.

Με κλάδους ελαίας και με τα ρούχα τους να στρώνονται στο δρόμο για να περάσει ο Βασιλεύς των Βασιλέων. Ο νικητής του Θανάτου.

  Για χρόνια θυμάμαι τη γιαγιά που τέτοια μέρα έβγαζε τα χαλιά και τα κρέμαγε στα μπαλκόνια κι έκαιγε μοσχολίβανο φτιαγμένο με νηστεία και προσευχή για τη μέρα αυτή με άρωμα δάφνης για να περάσει ο ΄Ίσκιος Του. Η Ιδέα Του. Το όραμά του. Η ευλογία Του

    Ευλογημένος ο Ερχόμενος! Συνήθεια που την κράτησε κι η μάνα ως τα στερνά της μέχρι που χάθηκαν και οι δύο, μαζί και τα ωραία μας έθιμα. Μπορεί μαζί και η Ευλογία Του.

    Α αυτός ο όχλος. Αυτοί που εκραύγαζαν Ωσαννά.

    Αυτοί οι ίδιοι- Εμείς Κύριε- που ύστερα από τέσσερις ημέρες- ύψωσαν τις γροθιές τους φωνάζοντας: Άρον- Άρον Σταύρωσαν Αυτόν.

     Τέτοιες στιγμές σκέφτομαι με κλάμα ψυχής πόσο δίκιο είχες που οργίστηκες.

       ΄Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας; Αντί του μάνα χολήν. Αντί του ύδατος όξος Αντί του αγαπάν με Σταυρώ με προσηλώσατε. Ουκέτι στέργω λοιπόν. Καλέσω μου τα έθνη κακείνα με δοξάσουσι συν τω Πατρί και τω Πνεύματι. Καγώ δωρήσομαι αυτοίς ζωήν αιώνιον!

                 Σταυρος Ιντζεγιαννης