Καθ οδον

         

 ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΦΑ

    Χαρούμενο το διπλοκάμπανο της Ευαγγελίστριας διαλαλεί τη μεγάλη είδηση. Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.

 Αποκεκύλισται ο λίθος ος ην «μεγάλος σφόδρα» Ξαλαφρώνει η καρδιά από το βάρος της εβδομάδος των Παθών Σου

  Όμως εγώ –συγχώραμε Κύριε -έχω μιαν απορία. Δε θα την πω στον πνευματικό μου. Αλλά πως να κρυφτώ από Εσένα. Καταφιλώ τους αχράντους Σου πόδας σαν την αμαρτωλή. Οίμι. Έλεος κάνε για τις σκέψεις μου.

       Σκέφτομαι συχνά, αν θα ξαναρχόσουν στη γη Κύριε, 2οοο χρόνια μετά  από την πρώτη Σου παρουσία στη ζωή μας. 2000 χρόνια από τότε που δίδαξες να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Από τότε που είπες εκείνη την αξεπέραστη σε ουσία, σε βάθος, σε πληρότητα γνώσεως λόγου, αλλά και σαν κανόνια ζωής, επί του όρους ομιλία Σου. Τότε που είπες μακάριοι οι ειρηνοποιοί. Μακάριοι οι ελεήμονες. Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη. Αυτή την ακραία υπογράμμιση της αληθινής ζωής που την ακούσαμε, τη γράψαμε, την παραδεχόμαστε την  επαναλαμβάνουμε αλλά…δεν την υπολογίζουμε. Δεν την ακολουθούμε και εξακολουθούμε τα ίδια και τα ίδια λες και ο λόγος Σου ήταν μια φιλολογική θεωρία καλή για τα σχολικά θρανία αλλά όχι και για την αναγκαιότητα της ζωής.

  Είναι στιγμές που σκέφτομαι, τι τάχα κρατήσαμε από τη διδασκαλία Σου Κύριε. Δυο χιλιάδες χρόνια από τον ερχομό Σου, το αγαπάτε αλλήλους εξακολουθεί να  παραμένει ένα σύνθημα χωρίς ανταπόκριση. Οι άνθρωποι το αποδεχτήκαμε σαν τύπο, αλλά το απορρίψαμε σαν τρόπο  ζωής. Ελάχιστοι οι ακλόνητοι, οι γενναίοι. Οι μάρτυρες Οι ασυμβίβαστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούμε  την ειδωλολατρική μας παράδοση. Σκοτώνουμε, βασανίζουμε, υποδουλώνουμε , καταστρατηγούμε, παρανομούμε, αδικούμε  ο ένας τον άλλον και αγαπάμε ή μισούμε  αλλήλους κατά το συμφέρον του ο καθένας.

   Ακόμη και στον Σταυρό Σου που γονατίζουμε, για τον «άρτον τον επιούσιον»  παρακαλούμε κι όχι για την αγάπη. Προσκυνούμε σου τα πάθη Χριστέ αλλά είμαι περίεργος .-ήμαρτον. Κύριε – θα ξαναρχόσουν  για άλλη μια φορά να μας σώσεις;

  Θα σε πηγαίνανε πάλι  από τον Άννα στον  Καϊάφα όπως πηγαίνουμε όλοι μας σ` αυτή τη σύντομη τοπογραφικά αλλά  μακρότατη ψυχικά διαδρομή, όπου  η ελευθερία ,η ανεξαρτησία, ή αξιοπρέπεια, η τιμή, το χρέος, του κάθε ανθρώπου αναγκάζονται να πηγαινοέρχονται αν δεν καταδεχτεί τον συμβιβασμό. Αν δε ζητήσει να επωφεληθεί από μια οδό  διαφυγής. Αν μείνει πιστό σε όσα δίδαξες και για τα οποία ανέβηκες στο σταυρό. Αν μείνει ακλόνητος έτοιμος να θυσιαστεί για τα πιστεύω του όπως Εσύ.

   Σ` αυτή τη  διαδρομή που δεν ήταν μόνο η δική σου βάσανος. Είναι το μαρτύριο της καθημερινότητας στον δημόσιο, στον κοινωνικό αλλά και στον ιδιωτικό  βίο όλων μας.

    Από τον Άννα στον Καϊάφα. Από τη μια πόρτα στην άλλη. Από τη μια άρνηση σε μια δεύτερη. Από το έναν υπεύθυνο στην έτερο.

Σ` αυτή την τόσο μικρή αλλά και τόσο βασανιστική διαδρομή, όπου περιφέρεται, άλλοτε τρέχοντας, άλλοτε  βαδίζοντας, άλλοτε έρποντας ο άνθρωπος. Ο σύγχρονος αλλά και ο δια μέσου των αιώνων, με μια παράκληση, με μια αίτηση με έναν στεναγμό ή ένα δάκρυ άλλοτε με την προτροπή φίλων, άλλοτε με την ειρωνεία των εχθρών δέσμιος και προπηλακιζόμενος από τον έναν βασανιστή στον άλλον όπως εσύ 2000 χρόνια πριν. Αναζητώντας δικαίωση  και συναντώντας κάποιον Πιλάτο που θα «νίπτει» όπως τότε τα χέρια του. Αθώος ειμί !

  Αυτά τα  λιθόστρωτα αδιέξοδα -πεζόδρομοι μιας αναγκαιότητας- ανεβοκατεβαίνει σκαλιά  χτυπάει πόρτες  αντιμετωπίζει αρνήσεις  εισπράττει ποινές ο καθένας μας.

   Ο καθένας μας που ζει από τη γέννησή του το μεγαλοβδόμαδο  της δικής του ζωής και όπου κάπου σε μιαν άγνωστη στροφή, σ`ανύποπτο χρόνο έχει στηθεί ο δικός του σταυρός.

  Κι αλλοίμονο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα φανεί κάποιος  Σίμων ο Κυρηναίος ν` αλαφρώσει έστω πρόσκαιρα  το βάρος.

Εκείνο το αδιέξοδο, εκείνο το αδιάκοπο πηγαιν` έλα,  εκείνη η μαρτυρική παραπομπή  από τον Άννα στον Καϊάφα πόσες και πόσες φορές  δεν οδήγησε στον  συμβιβασμό. Και πόσες φορές ο λόγος Σου ,η διδαχή Σου, η θυσία Σου  δε χάθηκαν, δεν προδόθηκαν,  σ` αυτή τη μικρή  μα  τόσο ατελείωτη διαδρομή. Στο αδιέξοδο λιθόστρωτο από τον Άννα στον Καϊάφα

   Αλήθεια Κύριε θα ξαναρχόσουν στη γη να ξανασώσεις όλους αυτούς –εμάς, που σ` ακούσαμε  αλλά δε σ` ακολουθήσαμε. Θα ξαναρχόσουν;

                                          Σταύρος Ιντζεγιαννης