Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΛΟΓΟΣ 14/6/14



                                                        ΚΑΘ ΟΔΟΝ   
     ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ

     Θεέ μου Μεγαλοδύναμε ,Άχραντε, Αμίαντε, Άναρχε, Αόρατε, Ακατάλυτε, Ακατάληπτε, Ατελείωτε ,Αναλλοίωτε τι δύναμη δίνεις στα πλάσματά Σου. Με τι ευλογία περιβάλλεις το δημιούργημά Σου. Ποια ζωογόνο πνοή έχεις εμφυσήσει μέσα του ώστε να τριγυρίζει το σύμπαν και να Σε δοξολογεί. Ποια τεράστια δύναμη κρύβει μέσα του ο άνθρωπος-ο άνθρωπός Σου Κύριε- και δε λέει να συμβιβαστεί με τα ημερολόγια που  φυλλορροούν –κλεψύδρα της ζωής- μετρώντας το υπόλοιπο δούναι!
   Τουρίστες ήταν. Ο ένας μεγαλύτερος από τον άλλον Ερείπια έτοιμα προς κατεδάφιση.  Στην ηλικία που το «δίπουν τρίπουν… γίγνεται, ίσως και εξάπουν τώρα που χρησιμοποιούμε και το ΠΙ» έτοιμοι να καταρρεύσουν κάτω από την πίεση του χρόνου, που βάραινε – το `βλεπες ολοκάθαρα –πάνω τους. Αν δεν ήταν ενενήντα πάντως τα πλησίαζαν- σίγουρα.
-         Έλληνες;
-         Νο Νορβέγιανς. Νορβηγοί-εξηγεί ο ξεναγός τους
 Έξω από τον Άγιο Ανδρέα η σκηνή, την ώρα που ετοιμαζότανε να μπουν να προσκυνήσουν. Να ανάψουν κερί. Μια συντροφιά όλοι τους, ξεχασμένοι από τον χρόνο Τους πρόσεξα  καθώς τους είδα να συγυρίζονται πριν μπουν. Οι κύριοι φόρεσαν τα σακάκια τους. Οι κυρίες βάλανε μαντήλι στο κεφάλι. Δεν πολυδίνουμε σημασία σ` αυτά εμείς. Καλώς- κακώς, θέμα  αγωγής!
    Για σκέψου λοιπόν, τουρίστες. Σε μια ηλικία που ο άνθρωπος καρφώνεται στην πολυθρόνα ετοιμάζοντας την «καλήν απολογίαν»
Τόσα πήρα, τόσα έδωσα, τόσα έκανα, τόσα μου`καναν .Έλεος Κάνε Κύριε. Θυμάστε την παραβολή. Ο ένας σπατάλησε το τάλαντο, ο άλλος το έκρυψε για να το αποδώσει αχρησιμοποίητο. Ο τρίτος το πολλαπλασίασε.
   Στην εποχή που άλλοι ασχολούνται αποκλειστικά  τρέχοντας από  γιατρό σε γιατρό κι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο –πως θα παρατείνουν την τελευταία σκηνή της τελευταία πράξης - Κουβέρτα για τα πόδια. Σκούφο για το κεφάλι. Χαμομήλι για το στομάχι- αυτοί πήραν τους δρόμους να δουν ακόμη κι άλλα κι άλλα. Να χορτάσουν από τα θαυμαστά της Δημιουργίας
   Τουρίστες –ναι. Σε μικρότεροι ηλικία άλλοι, έχουν κιόλας κλειδώσει  την αποθήκη όπου στοίβαζαν βιώματα κι εμπειρίες κι απολαμβάνουν την επερχόμενη χιονοστιβάδα αναμασώντας  αναμνήσεις  δίπλα στο τζάκι ή στον αυλόγυρο κάποιου ευγηρείου.
    Ζωή παρελθοντολογία .Λόγια που ειπώθηκαν, σκηνές που απόλαυσαν, ιστορίες που έζησαν. Και μιαν αγάπη που χάθηκε κι αυτή στο πέρασμα του χρόνου και ξεχάστηκε. Κλειστά τα παραθυρόφυλλα  στον ήλιο. Τι σημασία έχει που ανατέλλει ; Κι η Δύση  προμάντεμα θανάτου. Καλύτερη  η ήσυχη ζωή. Ό,τι είδα, είδα. Ό,τι άκουσα- άκουσα. Ό,τι είπα – είπα,
  Αλλιώτικοι ετούτοι εδώ. Και δεν είναι η εξαίρεση. Σχεδόν κανόνας  για τους ξένους. Υπάρχουν πούλμαν ειδικά κατασκευασμένα για να μεταφέρουν ηλικιωμένους τουρίστες με τα …προβλήματά τους ανά τον κόσμο. Δεν αποκλείεται να κουβαλάνε και γιατρό μαζί τους !!!
  Αξιοθέατα περισσότερο αυτοί, παρά εκείνα που επισκέπτονται. Παρθενώνες οι ίδιοι. Αν διαιρέσεις την ηλικία τους  μέσος όρος  …ογδόντα πέντε -μπορεί και παραπάνω!
  Κι όμως. Ακμαίοι κι ας σέρνουν τα πόδια τους. Με αναπηρικά δεκανίκια η μία τους. Σε αναπηρικό καροτσάκι ο κύριος. Με …βακτηρίες όλοι τους. Ηλικιωμένοι ημερολογιακά αλλά ακμαίοι στην ψυχή. Ακμαίοι στην αισιοδοξία τους. Αχόρταγοι να δουν. Να συμπληρώσουν την…αποθήκη. Να τη γεμίσουν με καινούργιες εμπειρίες .να χορτάσουν καινούργια βιώματα. Να αξιωθούν το Ομηρικό «πολλών ανθρώπων είδεν άστεα»
  Δεν υπάρχει μου φαίνεται κανένα μεγαλύτερο δοξαστικό για τον Μεγάλο Κριτή  και θα  είναι ύμνος  στη δόξα και στο μεγαλείο του όταν την ώρα του απολογισμού θα του αραδιάζουν πόσα και πόσα είδαν από τη Δημιουργία Του. Ότι αξιώθηκαν να προσυπογράψουν εκείνο το  «Εν σοφία  εποίησας».
  Είδα Κύριε βουνά  πανύψηλα. Θάλασσες απέραντες. Πολιτείες  εξαίσιες. Είδα αγάλματα , ζωγραφιές, κήπους ολάνθιστους. Μύρισα  λουλούδια που ευωδίαζαν-ένας ιδιότυπος λιβανωτός στη δόξα Σου. Είδα ρυάκια να κυλάνε. Καταρράχτες με αφρισμένα νερά Άκουσα μουσικές. Τα «ωσαννά» του κόσμου τούτου. Ταξίδεψα στους ουρανούς και πάνω από τα σύγνεφα. Σου άναψα κερί-σε προσκύνησα- στις εκκλησιές της γης. Προσευχήθηκα στη δόξα σου σε όλες τις γλώσσες,. Είδα ανθρώπους Κύριε πολλούς. Απ` όλα τα χρώματα Απ` όλες τις φυλές!
  Σε  δόξασα Κύριε, εγώ το Δημιούργημά Σου βλέποντας ακούγοντας, μιλώντας, ζώντας μέχρι την τελευταία στιγμή της διορίας που μου χάρισε η ευλογία  Σου
     Σ`αυτή την ηλικία τουρίστες. Τι ωραιότερο δοξαστικό για τη μεγαλοσύνη Σου Κύριε !

     Σταύρος Ιντζεγιαννης
  
 


  

Δεν υπάρχουν σχόλια: