ΕΝ ΚΑΚΑΤΚΛΕΙΔΙ
ΧΑΛΑΛΙ !
Μπήκε στην πρωινή καφετέρια γελαστός, κεφάτος,
σιγοσφυρίζοντας, έναν εύθυμο σκοπό και μας άλλαξε τη διάθεση.
-Γελάστε
βρε.» «Έτσι ειν` η ζωή μωρό μου έτσι ειν` η ζωή…»
« Κι όποιος δεν τη ζει σκληρά μετανοεί»-το
συνέχισε η κυρά Σοφία η γυναίκα του καφετζή στο σεκόντο.
Τον
κεράσαμε καφέ-δεν έχει πληρώσει και ποτέ του-
καθ` όσον η φιλοσοφία του είναι: Τόσοι έχοντες να μη κερνάνε έναν …μη έχοντα; Κι ώσπου ν` ανάψει
τσιγάρο-σελέμικο κι αυτό-το ξανάπιασε με την καφετζού πρίμο σεκόντο: Τα λεφτά τι θα τα κάνεις , κάποια
μέρα θα πεθάνεις.
- Καλά κρασιά. Μέχρι να πεθάνεις τι γίνεται;
Εφορία-γραμμάτια- δόσεις-τράπεζες- το στεγαστικό, το καταναλωτικό το
φροντιστήριο τα ασφάλιστρα του αυτοκινήτου και το κερασάκι στην τούρτα «Ενφια»!
Ο έστιν «μεθερμηνευόμενον Πρίμουμ βίβερε
ντεϊτε φιλοσοφάρι» Σωστό;
-Χαρά στα λάχανα – γέλασε. Όσο θέλεις
δούλευε όσο θέλει θα σου δώσει. Το παν του παντός είναι να μη χάνεις την
αισιοδοξία σου. Πέντε επάνω , πέντε κάτω,
δε βαρυέσαι. Όπου έχει θα χάσει. Ζεις αυτό δε σου φτάνει; Άλλοι έχουν ξαπλώσει
και βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα. Γλυκειά η
ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα – λέει ο ποιητής. Βγαίνει τίποτε με τη
στενοχώρια; Άσε που κινδυνεύεις να πας
μια ώρα γρηγορότερα και να γλεντάει η χήρα σου τη σύνταξή σου με τον κουμπάρο
σου. Όθεν;
Είναι
σπουδαίο πράγμα –έλεγε ο πατέρας μου Θεός σ`χωρέστη την ψυχούλα του-να
συναντάς το πρωί άνθρωπο ευχάριστο, αισιόδοξο, γελαστό! Είναι
το πιο καλό γούρι για τη μέρα που ξημερώνει.
Κι
αλήθεια κάθε που μας έρχεται στην παρέα - κι ας μας έχει ταράξει στα δανεικά -
η μέρα μας πάει καλά. Έχει τον τρόπο να σου μεταδίδει την αισιοδοξία του , το ανεξάντλητο
κέφι του που σε παρασύρει και βλέπεις τα μαύρα –άσπρα. Η έστω ξεχνάς !
-Γέλα βρε είναι η φιλοσοφία του!
-Μα που το βρίσκει το κέφι ο τζαναμπέτης –
αναρωτιόμαστε στην παρέα.
Αγουροξυπνημένοι
εμείς με την κρεβατομουρμούρα –η πρώτη φροντίς το πρωί και η τελευταία το
βράδι- αντί για το Πάτερ ημών και με το
σημείωμα εν είδη οδηγίας προς τους ναυτιλομένους « Ακάκιε τα μακαρόνια να είναι…»
Και μη ξεχάσεις να κατεβάσεις τα σκουπίδια!!!
Γελάει :Ρε σεις τα ίδια τραβάω κι εγώ. Δεν έχει εξαιρέσεις η συζυγική ζωή. Ουκ έσονται σου τύρανοι πλην οικογενειακής ανάγκης. Αφού
όμως δε γίνεται διαφορετικά γιατί τάχα να μη τ`αποδεχτείς και να τα ξορκίσεις
καλαμπουρίζοντας .Το να παίρνεις τα πράγματα
από την εύθυμη πλευρά τους δεν είναι απλώς μια θεωρία. Είναι τρόπος
ζωής.
Μένουμε
να τον κοιτάμε, που αναπτύσσει τη θεωρία του περί βιοπορισμού και ξαναπιάνει το τραγούδι του, εν
ειδη καντάδας στην κυρά Σοφία των 72 Φθινοπόρων και των 105 κιλών. Θα σε πάρω να
φύγουμε σ` άλλη γη σ` άλλα μέρη …
- Στάσου πρώτα να σερβίρω τον καφέ-τον
σιγοντάρει γελώντας- και έρχομαι!!!
Δεν ξέρω αλήθεια πως γίνεται και μερικοί
άνθρωποι δεν το βάζουνε κάτω. Κι όχι που δεν έχουν προβλήματα. Κι όχι που
δεν έχουν έγνοιες. Αντίθετα .Πνιγμένοι στο βιοποριστικό
τους άγχος –μερικοί και στα χρέη-πολεμούν, αντιστέκονται, αντιδρούν με
αισιοδοξία με ανεμελιά ; Ωχ αδερφέ. Δως ημίν σήμερον-λέει- κι αύριο …μας
ξαναδίνεις –συμπληρώνουνε!!! Έχει ο Θεός.
Ο θεός βέβαια έχει, αλλά…εμείς εδώ τι κάνουμε!!!
Μας παρασύρει το κέφι του και το ρίχνουμε στο
τραγούδι. Όλα στον κόσμο είναι χίμαιρα το σήμερα μη χάνεις –φεύγει και δεν το
φτάνεις το τρένο της ζωής!
Σελεμίζει και δεύτερο-τρίτο τσιγάρο αλλά
χαλάλι του. Να σε γεμίζει κάποιος πρωί- πρωί με αισιοδοξία , να σου φτιάχνει το
κέφι, να σου μεταδίδει τη δική του ανεμελιά δεν είναι λίγο πράγμα.
Υπάρχουν άνθρωποι γράφει ο Ντέιλ Καρνέτζι –ένας Αμερικανός ψυχοθεραπευτής-που ασχολούνται και
μαυρίζουν τη ζωή τους για πράγματα που έχουν γίνει και δεν αλλάζουν πια – το
χυμένο γάλα που δεν μπορείς να το μαζέψεις –κι άλλοι που στενοχωρούνται για
πράγματα που ΘΑ γίνουν ΑΝ γίνουν και χάνουν την ομορφιά του σήμερα. Χάνουν αυτό
που έχουν. Πολλοί έλεγε ο Κομφούκιος δεν
είναι ευτυχισμένοι γιατί ψάχνουν την ευτυχία ψηλότερα ή χαμηλότερα από το
ανάστημά τους, ενώ αυτή είναι στα μέτρα του καθενός μας.
-Επομένως ρωτάμε-που καταλήγεις;
Κερνάτε τσιγάρο ;
-Χαλάλι σου βρε!
ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου