Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 20/9/14




                                                 KAΘ ΟΔΟΝ
     ΕΝΑΣ ΑΕΤΟΣ ΧΩΡΊΣ ΦΤΕΡΑ
    Έλεγα  ημερών  στην εκπομπή μου ( Λύχνος 15/9/14) ότι η οικογένεια στην εποχή  μας λόγω των δύσκολων συνθηκών του βιοπορισμού, παίζει όλο και λιγότερο ρόλο στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Κι` όχι βέβαια ότι αδιαφορεί, αλλά αναγκασμένη εκ των πραγμάτων να προσπαθεί να εξασφαλίσει τον «άρτον τον επιούσιον», δεν ευκαιρεί να ασχοληθεί όσο θα ήθελε με τα παιδιά.
     Κάθε εποχή έχει βέβαια τα προβλήματά της, τα ειδικά και τα γενικά. Μέσα αυτό τον χορό των καθημερινών προβλημάτων, η Ελληνική οικογένεια  έχει ένα ακόμη πρόβλημα. Ιδιαίτερα σπουδαίο κατά τη γνώμη μου.
      Ένα πρόβλημα που είναι τόσο σοβαρό, ώστε αξίζει -κατά τη γνώμη μου- να το ψάξουμε .Για τον πάτερ  φαμίλια ο λόγος. Γι` αυτόν τον εκφραστή της πατρικής εξουσίας  που άλλοτε κυβερνούσε το σπίτι .Την οικογένεια. Ίσως η έκφραση «κυβερνούσε» σωστή μια παλιά εποχή, θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τη λέξη  «φρόντιζε» το σπίτι. Όχι τίποτε άλλο αλλά μη μου θυμώσουν οι αναγνώστριές μου, μια και η έννοια  κυβερνώ μπορεί να εκληφθεί και ως διατάσσω, απειλώ, επιβάλω –μερικές φορές  και εξαναγκάζω! Ακόμη και  επί ποινή…ροπάλου!
     Ο πάτερ φαμίλιας λοιπόν. Υπάρχει αραγε σήμερα ή τον έφαγε κι αυτόν η πολυθρύλητη  προοδευτική εποχή μας με τις ισότητες ,τις ανισότητες, και τις επαναστάσεις των ποδιών που σηκώθηκαν και βαράνε το κεφάλι κατά την λαϊκή έκφραση
     -Και βέβαια υπάρχει, λέει ο φίλος μου, ο οποίος  παρακολουθώντας την εκπομπή μου στον Λύχνο, τη σχολίαζε  στον πρωινό καφενέ. Υπάρχει μόνο που…
     Μόνο που η εξουσία του είναι τύποις. Εξουσία χωρίς εξουσία!!!
Μη σας κακοφαίνεται όσοι πατεράδες. Πικρή η αλήθεια αλλά …αλήθεια. Ο αρχηγός της οικογένειας είναι κάτι σαν βασιλιάς χωρίς θρόνο. Ή αν θέλετε πιο σύγχρονη λέξη  σαν πρόεδρος  χωρίς αρμοδιότητες. Κάτι σαν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.. Και χωρίς σφραγίδα !!!
     Θυμάστε εκείνη τη λουρίδα που σφύριζε στον αέρα και έπεφτε πάνω στα τρυφερά ποδαράκια μας.
     Για τολμήστε σήμερα. Δε φτάνει που θα σηκώσουν φωνή και θα σας πουν την τελευταία πρώτη, αλλά θα σας χαρακτηρίσουν  και οι άλλοι… καθυστερημένο. Κι όχι βέβαια ότι είμαστε υπέρ της …λουρίδας ή της άποψης ότι το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο αλλά…όχι και καθυστερημένο!!!
 - Που ζεις καϋμένε  Θα σας πουν .Στον μεσαίωνα;
Απελευθερωμένοι οι νεαροί βλαστοί της .Με πλήρη ερμηνεία του όρου αφηνιάζω μέχρι του ασεβώ.
     Δε είναι έλλειψη λογικής, είναι έλλειψη αγωγής. Κλασική  περίπτωση όπου το πολύ διάβασμα και το πολύ ξεπόρτισμα έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα από κείνο που θα περίμενε κανείς. Αντί να μορφωθούν …παραμορφώθηκαν!
    Ποιος νεαρός δεν αμφισβητεί τον ρόλο –και τη γνώση του πατέρα
   Ακόμη και την αγάπη του. Το μόνο που εν του αμφισβητούν είναι η υποχρέωσή του να ιδροκοπά-να αγωνιά  και να πασχίζει πάσει δυνάμει να διατρέφει και να χαρτζιλικώνει  τους απογόνους του.
   Σχεδόν είναι η μόνη επαφή  που υπάρχει μεταξύ τους. Και ευτυχώς. γιατί αν έλειπε κι αυτή η επαφή θα ήταν σαν δυο ξένοι «κάπου ντον ξέρω μα ποιος είναι δε θυμάμαι» που λέει το τραγούδι.
   Να σας θυμίσω το ανέκδοτο. Όταν τα παιδιά είναι 10 χρονών λένε ο πατέρας τα ξέρει όλα. Όταν φτάσουν 20 χρονών λένε ε κάτι ξέρει και ο πατέρας. Στα 30 λένε ο γέρος μου δεν ξέρει τίποτε. Στα 50 τους λένε ε κάτι ήξερε και ο πατέρας που μας το έλεγε. Στα 60 λένε δε ζει και ο πατέρας να μας πει τη γνώμη του!!!
  Ο πατέρας μου λέγαμε παλαιά. Ο …γέρος μου λένε σήμερα. Μιλάμε
      διαφορετική γλώσσα. Εμείς Ελληνικά, αυτοί μιλάνε τη γλώσσα της ντίσκο ή την αργκό της καφετέριας. Και του  φροντιστηρίου που διδάσκει φυσική ή έκθεση ή τριγωνομετρία αλλά όχι και «ευ φέρεσθαι»
       Τα τραγικοποιώ θα πείτε. Ίσως. Για προσπαθήστε όμως  να συνεννοηθείτε με τα παιδιά σας. Για προσπαθείστε να κουβεντιάσετε τις απόψεις σας αν συμβαίνει να είναι αντίθετες με τις δικές τους και μετά τα λέμε, αν και δεν χρειάζεται, γιατί πάντοτε η τελευταία λέξη είναι δική τους.
    Ο φίλος που παρακολουθούσε αμίλητος την πρωινή συνέλευση της καφετέριας το έπιασε πρίμο- σεκόντο με τον διπλανό του «Είμαι αετός  χωρίς φτερά…»
  -Α μπράβο καλά που το κατάλαβες είπε ο καφετζής και βάλαμε τα γέλια..
                            Σταύρος ιντζεγιαννης




Δεν υπάρχουν σχόλια: