ΕΚΚΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

                                               ΚΑΘ ΟΔΟΝ

      ΤΟ ΜΕΤΡΟ

    Θα το έχετε προσέξει ίσως πως η τεράστια τεχνολογική εξέλιξη της εποχής μας – δε λέω τεχνολογική πρόοδος, γιατί η πρόοδος δεν είναι η υλιστική ευμάρεια αλλά μια κατάσταση φιλοσοφικής αντιμετώπισης των προβλημάτων, της καθ` ημέραν βίωσης, σε σχέση με την ηθική όπως τη δίδαξαν οι πατέρες της εκκλησία ερμηνεύοντας και αναλύοντας  την ορθόδοξη χριστιανική κοσμοθεωρία όπως τη καθόρισε ο Θεάνθρωπος Χριστός.

    Τι είναι λοιπόν αυτό που χαρακτηρίζει την εποχή μας-αναρωτήθηκε η παρέα στην πρωινή συνέλευση της καφενόβιας παρέας.

   Η αντίθεση- απάντησε  ο διανοούμενος της συντροφιάς. Ζούμε στον  τροπικό των αντιθέσεων. Συν-πλην. Μαύρο- άσπρο. Το πλήθος και η μοναξιά του ατόμου. Ο πλούτος και η φτώχεια. Η υπεραπασχόληση  για μερικούς –η ανεργία για τους άλλους. Η λιγότερη προσπάθεια για περισσότερα χρήματα. Πουθενά το μέτρο. Ανύπαρκτη η μέση οδός. Δε βρίσκεται στις επιλογές του σύγχρονου ατόμου η οδός  την γκαμήλας.

   Δεξιά ή αριστερά :τοποθετηθείτε. Η μόνος ή με τους πολλούς. Χορτάτοι κάποιοι-θεονήστικοι άλλοι.

   Σε οπτική ασφυξία οδηγούν τα σούπερ μάρκετ. 40- μπορεί και περισσότερα – είδη τυριών.15 είδη λουκάνικα.20 ειδών γάλατα ή γιαούρτια. Καπνιστός σολωμός ή χαβιάρι με το κιλό. Αναρίθμητα τα καλλυντικά – τα ανδρικά λένε οι στατιστικές  έχουν μεγαλύτερη ζήτηση από τα γυναικεία –Θεέ και Κύριε!-

  Νωπά ή κατεψυγμένα, φρέσκα ή…ληγμένα, τυποποιημένα η χύδην ζυμαρικά ή όσπρια η δημητριακά  σε ποσότητες, είδη, ποιότητες, φίρμες που σε βάζουν σε αμηχανία: Ποιο να πάρω, ποιο ν`αφήσω. Λίγο ή πολύ; Μονό η διπλό; Ακριβό ή φτηνό. Νορμάλ ή  λάιτ;

  Την ίδια ώρα  έξω από το κατάστημα κάποιος ρακένδυτος  επαιτεί: Θεός σ`χωρες τα πεθαμένα σας. Μια βοήθεια…πανάθεμά σας!

   Υπάρχει οικονομική δυσπραγία το λέμε όλοι. Για κρίση μιλάμε. Μαγαζιά κλείνουν. Την ίδια ώρα η διπλανή βιτρίνα είναι  ασφυκτικά γεμάτη. Κοιτάς τα παπουτσάδικα και σε πιάνει ίλιγγος. Γόβες, μποτάκια, μπότες, αρβύλες να ανέβεις στον Παναχαϊκό ή σπορτέξ να κάνεις τζόκιν

Παπούτσια από  δέρμα ή πλαστικό, κλειστά ή με ένα λουριδάκι όλο κι όλο που είναι και τα ακριβότερα. Μέχρι και μπότες ιππασίας. Είναι εποχή αντιθέσεων. Όσο πιο λίγο δέρμα έχει τόσο ακριβότερα. Ποιος θα φανταζότανε παπούτσια ανδρικά με 270 ευρώ! Όσο πιο λίγο ύφασμα έχει ένα φόρεμα τόσο πιο ακριβά στοιχίζει. Ίσως γιατί σκεπάζοντας λιγότερα δείχνει περισσότερα. Είναι κι αυτό βλέπετε μια αντίθεση. Αφαιρώ- προβάλω! Το βλέπουμε άλλωστε όπου τα μοντέλα γδύνονται για να εμφανιστούν… ντυμένες!!!

  Ακούμε ή διαβάζουμε για δεξιώσεις  εκατομμυρίων που δίνουν κάποιοι και στη διπλανή στήλη κάποια μάνα πούλησε το παιδί της  για να πληρώσει τα χρέη της ή  ένας πατέρας έδωσε το μοναδικό νεφρό του για να σώσει την κόρη του.

  Θα μπορούσε να βρει κανείς αναρίθμητες  καταστάσεις χαρακτηριστικές του παραλόγου που κυκλοφορεί  και κανοναρχεί  την καθ ημέραν ζωή μας.

  Πληθωρισμός, πλούτος, χλιδή υπερπροσφορά από μια μεριά. Ανεργία, φτώχεια  οικονομικά  αδιέξοδα από την άλλη. Κοιτάς τις τσάντες που κουβαλάνε από τα καταστήματα τροφίμων και απορείς. θα τα φάτε όλα αυτά; Όχι βέβαια. Αρκετά από αυτά θα τα πετάξουν διότι έληξαν.

   Πέντε θέσεις  γνωστός μου Πανεπιστημιακός. Τρεις συντάξεις  άλλος.Αλλά προ καιρού συνάντησα δύο σερβιτόρους στο Ακταίο με πανεπιστημιακά διπλώματα και πολύ ευχαριστημένους μάλιστα  « αν κρίνεις-μου είπε ο ένας-ότι ο…τάδε είναι πολίτικός μηχανικός και δουλεύει…οδοκαθαριστής» και- συμπλήρωσε ο άλλος- είναι και ευχαριστημένος γιατί άλλοι δεν έχουν ούτε αυτή την ελάχιστη απασχόληση! Σε διοικητική θέση με υψηλή αμοιβή Ναύαρχος εν συντάξει την ώρα που ένα  σωρό πτυχιούχοι μας φεύγουν και γίνονται διάσημοι στην αλλοδαπή.

  Με ειδικούς συμβούλους και παρασυμβούλους όλοι οι υπουργοί.

  -Τι με συμβουλεύετε να κάνω κύριε σύμβουλε;

  -Να μου αυξήσετε τον μισθό κύριε Υπουργέ!

   Πώς να βρεις άκρη; Ποιος θα μας διδάξει το μέτρο; Ποιος θα μάθει την νεοέλληνα αυτό που εδώ σε αυτή τη χώρα γεννήθηκε. Μέτρον επί πάσιν άριστον! (Πυθαγόρας  χρυσά έπη)

  Άλλωστε  για να καταλήξουμε οι στατιστικές λένε ότι ξοδεύουμε τα περισσότερα για να φάμε και μετά ξοδεύουμε τα διπλάσια  στα διάφορα γυμναστήρια οι τους ειδικούς  για να χάσουμε αυτά που φάγαμε. Υπάρχει λογική; Όχι .απλώς μας κατευθύνει η λογική του παράλογου ή ίσως ο παραλογισμός της λογικής, όπως το προτιμάτε, αλλά κι αυτό χωρίς μέτρο!!!

                                    Σταύρος Ιντζεγιάννης