ΚΑΘ ΟΔΟΝ
4
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1897
Η 4η Δεκεμβρίου του 1897 υπογραμμίζει
μιαν- ακόμη- αποφράδα του Ελληνισμού.
Έχει ειπωθεί ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ίσως πιο σωστό είναι ότι η ιστορία
αντιγράφεται, έτσι που νομίζεις διαβάζοντας ότι αφορά σημερινά γεγονότα. Το
1893 όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι «το κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις
υποχρεώσεις του» την κυβέρνησή ανέλαβε ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης ο οποίος δημαγωγώντας
ξεσήκωνε το λαό -ο οποίος όντως είχε γονατίσει κάτω από τους φόρους που είχε
επιβάλλει ο Τρικούπης για το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα- ( σιδηροδρομικό
δίκτυο, διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου, οδικό δίκτυο, Σχολή Ευελπίδων, παραγγελία
τριών θωρηκτών, αποξήρανση Κωπαϊδας αρχή της δεδηλωμένης στατιστική υπηρεσία,
διορισμοί βάσει προσόντων κ.α). Ο Δηλιγιάννης ανέλαβε την εξουσία με σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν
» και ο οποίος βέβαια αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να παραιτηθεί διότι
απλούστατα λεφτά δεν υπήρχαν !!!
Ωστόσο πριν ακόμη συνέλθουμε, βρεθήκαμε στον
άτυχο πόλεμο των 30 ημερών ή αλλιώς τον ακήρυχτο πόλεμο, τον οποίον ή μόνοι μας αφρόνως ξεκινήσαμε ή οι Τούρκοι ξεκίνησαν για
αντιπερισπασμό στα γεγονότα της Κρήτης ή
το πιθανότερο συρθήκαμε από τις πιέσεις - κυρίως των Γερμανών- ομολογιούχων
στους οποίους η Ελλάδα αδυνατούσε να πληρώσει τα τοκομερίδια και εξωθούσαν την Ελλάδα
σε μια ολοκληρωτική πτώχευση για να σκυλεύσουν το …πτώμα! Όποια ερμηνεία και να δώσει κανείς είναι σωστή. Και
όποια ομοιότητα με τα σημερινά γεγονότα όπου οι δανειστές μας πιέζουν διαρκώς μέχρι ολοκληρωτικής παράδοσής μας σε έναν οικονομικό στραγγαλισμό είναι παραδεκτή
!
Να υπογραμμίσω ότι η στήλη δεν κάνει
πολιτική, απλώς θυμίζει την ιστορία. Μια ιστορία ντροπής !
Μια ιστορία όπου αναγκαστήκαμε- κάτω από τις
αφόρητες πιέσεις των Γερμανών- στις 4
Δεκεμβρίου 1897 να πληρώσουμε 4 εκατομμύρια χρυσές Τουρκικές λίρες πολεμική
αποζημίωση στην Τουρκία, ποσό δυσβάστακτο και το οποίο πληρώσαμε παίρνοντας ένα
ακόμη δάνειο κυρίως από τη Γαλλία και τις άλλες Δυνάμεις με αντάλλαγμα να αποχωρήσουν οι Τούρκοι από τη Θεσσαλία την
οποία είχαν καταλάβει σχεδόν ολόκληρη -παραλίγο και τη Λαμία την οποία γλυτώσαμε
χάρη στον ηρωισμό του συνταγματάρχη Σμολένσκυ-και η Ελλάδα να μη χάσει, παρά,
ελάχιστα εδάφη. Το δάνειο που είχε συναφθεί για
10 χρόνια εξυπηρετήθηκε μετά από…80 ( μεσολάβησε και η καταστροφή του `22
που μας φόρτωσε άλλο ένα δάνειο- το προσφυγικό ) και το μεγαλύτερο μέρος
ξαναγύρισε σ` αυτούς που μας τα δάνεισαν-ακριβώς όπως συμβαίνει και σήμερα και αφού οι δανειστές μας απαίτησαν και πήραν ως εξασφάλιση τα έσοδα
από τους φόρους επί του καπνού, του πετρελαίου, του οινοπνεύματος , των σπίρτων,
των παιγνιόχαρτων και τη Ναξίας σμυρίδος
Σε περίπτωση δε που αυτά δε θα επαρκούσαν θα έπαιρναν και τους δασμούς επί των
εισαγωγών του λιμένος Πειραιώς του Λαυρίου και των Πατρών και η Ελλάδα μπήκε κάτω από την Διεθνή επιτήρηση.
Την ΔΟΕ (διεθνής οικονομικός έλγχος) το σημερινό ΔΝΤ
Τις πταίει –θα ξανάγραφε ο Χαρίλαος Τρικούπης
αυτός ο μεγάλος αναμορφωτής της Ελλάδος.
Οι Κρητικοί επαναστατούσαν ζητώντας την
Ένωση με την Ελλάδα ενώ οι Τούρκοι δεν τους παραχωρούσαν ούτε την αυτονομία που
είχαν υπογράψει στη Συνθήκη του 1878 και προσπάθησαν αντιπερισπασμό στη
Θεσσαλία.
Στην
Ελλάδα η Εθνική Εταιρεία ξεσήκωνε το λαό με τη μεγάλη ιδέα (να πάρουμε την Πόλη
και την Αγια –Σοφιά) με ένα στρατό διαλυμένο με παμπάλαιο εξοπλισμό-την ώρα που
οι Τούρκοι είχαν εξοπλιστεί από τους Γερμανούς με σύγχρονα επαναληπτικά Μάουερ και
πυροβόλα μεγάλου βεληνεκούς με εκπαιδευτές Γερμανούς.
Διεθνώς η Ελλάδα έχοντας χάσει την αξιοπιστία
της λόγω της αδυναμίας της να εξυπηρετήσει τα δάνεια βρισκότανε κάτω από τις
πιέσεις των δανειστών και δεν μπορούσε ούτε να πληρώσει τους μισθούς των
αξιωματικών και των υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων που διόριζαν τα κόμματα κάθε φορά!!!
Και τέλος η Τουρκία που προσπαθούσε να περισώσει ό,τι
μπορούσε από την εν διαλύσει άλλοτε Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο πόλεμος κράτησε 30 ημέρες υποχώρησης , διάλυσης
και ντροπής. 18 Απρλίου έως 19 Μαϊου
(νέο ημερολόγιο) Τέλος με τη σωτήρια επέμβαση των Μ.Δυνάμεων η συνθήκη υπεγράφη στο 4 Δεκέμβρη του 1897 στη Κωνσταντινούπολη
Ωστόσο υπήρξε και ένα κέρδος .Με την πίεση
των Μ. Δυνάμεων έγινε η πολυπόθητη ένωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα.
Η Ιστορία
λέμε ότι αντιγράφει τον εαυτό της. Να ελπίσουμε ότι τελικά ο Θεός της
Ελλάδος θα μας βοηθήσει για μια φορά ακόμη ; Ποιος άλλος;
Σταύρος
Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου