ΕΝ
ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΒΛΑΚΕΙΑΣ
ΕΓΚΩΜΙΟΝ
Το
1800 ο περιβόητος Γάλος διπλωμάτης Ταλεϋραν, ο ασύγκριτος μηχανοράφος, στην
υπηρεσία άλλοτε του Ναπολέοντα και
άλλοτε του μετέπειτα Λουδοβίκου, δογμάτισε και έκτοτε έμεινε στην διπλωματική
ιστορία το ¨Συκοφαντείτε-συκοφαντείτε όλο και κάτι θα μείνει» που διαχρονικά
και διακρατικά αντέγραψαν όλοι οι υπουργοί προπαγάνδας.
Στην εποχή μας από Ανδρέα Παπανδρέου και
εντεύθεν η ρήση βρήκε την πιο επιτυχημένη παράφρασή της και έγινε «Τάξτε –
τάξτε παροχές όλο και κάποιος θα σας πιστέψει»
Ωστόσο
μέσα από τις πολιτικές διεργασίες των
τελευταίων ετών –από μεταπολιτεύσεως και εδώθε-το δόγμα Ταλεϋράν μετατράπηκε σε νεότερη έκδοσή του και
επισημοποιήθηκε το ίδιο επιτυχημένα σε
«κινδυνολογείτε-κινδυνολογείτε όλο και κάποιος θα φοβηθεί»! έως ότου τα δύο
μεγάλα κόμματα (εν πολλοίς και τα αποκόμματά τους ) καθιερώνουν και θεσμοθετούν το τέλειο μίγμα που προσφέρεται πρόσφατα
αναλόγως το κομματικό ακροατήριο ως κινδυνολογία με επικάλυψη το «υποσχεθείτε όσο μπορείτε
περισσότερες παροχές » ενώ η άλλη πλευρά
προσφέρει το δικό της κατασκεύασμα με βάση το υποσχεθείτε-υποσχεθείτε παροχές και με κερασάκι στην κορυφή την κινδυνολογία.
Όλοι
συμφωνούν ότι αποτελεσματικότερη συνταγή στο εκλογικό μαγειρείο της Ελλάδος δεν μπορούσε να βρεθεί
για τον σύγχρονο Έλληνα πολίτη, ο οποίος, ας μη γελιόμαστε, εξακολουθεί να
νοσταλγεί την εποχή που οι τράπεζες με
την ευλογία των εκάστοτε κυβερνήσεων –για να λέμε την πικρή αλήθεια– δάνειζαν
αφειδώς, χωρίς να ενδιαφέρονται αν τα
δάνεια αντί να χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις
και παραγωγικούς σκοπούς που θα βοηθούσαν την ανάπτυξη, χρησιμοποιούνταν
για προσωπικούς λόγους που μόνο παραγωγικοί δεν ήταν.
Οι περισσότεροι πήραν δάνειο για να μετατρέψουν την καλύβα του
πατέρα τους σε κακέκτυπο πολυτελούς διαβίωσης με …10 μπάνια όπως καυχάται
γνωστός μου κάπου στην Ερυμάνθεια και που ποτέ δεν πήγαν να μείνουν. «Τι να πάω
να κάνω στην ερημιά να με φάνε οι λύκοι» λέει η γυναίκα του!
Άλλοι και όχι λίγοι πήρανε το δάνειο
–υποθηκεύοντας φυσικά το σπίτι για να κάνουν το γάμο της κόρης τους με …680 (ναι
μα την αλήθεια) καλεσμένους σε ένα κέντρο κάπου στη Χαλανδρίτσα ή για να πάνε στο Νέο Δελχί να προσκυνήσουν τη
στάχτη του Μαχάτμα Γκάντι ή στο Λούβρο,
να θαυμάσουν το χρυσό δοχείο νυκτός (το
γιογιό ντε) που χρησιμοποιούσε η Μαρία Αντουανέτα η οποία αφόδευε, λένε,
ενώπιον τεσσάρων λακέδων με λιβρέα, οι οποίοι περιμένανε υπομονετικά για να
σκουπίσουν τον τρυφερό πλην βρώμικο πωπό της ή να πάνε στη Ρώμη στο castel sant angelo, να δουν το κρεβάτι όπου η εκκεντρική βασίλισσα
Χριστίνα της Σουηδίας (το 1656 ασπάσθηκε τον καθολικισμό και παραιτήθηκε
από τον θρόνο της για να πάει στη Ρώμη)–λένε-μεθυσμένη, ξάπλωνε ολόγυμνη
(τσιτσίδι) πάνω σε μαύρα βελούδινα σκεπάσματα και φώναζε τους αυλικούς της να
θαυμάσουν το εκπληκτικής λευκότητας σώμα της, που το είχα δει κι εγώ κάποτε
…στον ύπνο μου !
Να εξηγήσω ότι όλα αυτά δεν είναι παραμύθια. Είναι
η ιστορία του νεότερου Ελληνισμού. Το παραμύθι είναι αυτό που μας πουλάγανε οι
τράπεζες, με την ευλογία των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι οποίες δανείζανε ( θα
θυμάστε ότι μας παίρνανε στα βαθιά
μεσάνυχτα για να μας δώσουν με
ένα τηλεφώνημα όσα θέλαμε) αφειδώς, χωρίς να εξηγούν στο δυστυχή και
αιωνίως πεινασμένο –γι` αυτό και εύπιστο-Έλληνα
ότι το δάνειο είναι για παραγωγικούς σκοπούς και ότι κάποια μέρα πρέπει τα
λεφτά να επιστραφούν και με υπέρογκο μάλιστα
τόκο (τοκογλυφία καραμπινάτη) αλλιώς θα τους βγάζανε το σπίτι στο σφυρί.
Ο.Ε.Δ (όπερ έδει δείξαι-αν θυμάστε τη γεωμετρία που κάναμε στο οχτατάξιο τον
καιρό του κατά Λουκάν).
Στη μυθολογία μας διαβάζαμε ότι ο Ηρακλής
στάθηκε στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας αναποφάσιστος. Εγώ, ο
σύγχρονος ταλαίπωρος Έλληνας, ο αιωνίως βλάκας ψηφοφόρος, στέκομαι αναποφάσιστος
στον μονόδρομο της βλακείας δυο βδομάδες
πριν τις εκλογές, όπου θα ψηφίσω τους ίδιους και τους ίδιους, είτε από εδώ είτε
από εκεί. Βάζω στοίχημα!!!
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Υ.γ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ Παρουσιάζει το δεύτερο
μέρος της τριλογίας «Η ΠΑΤΡΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ»
Ένας περίπατος-ξενάγηση στην Πάτρα λίγο
πριν-λίγο μετά τον πόλεμο του `40 από τα Προσφυγικά έως τον Άγιο Διονύσιο και θα χαρεί να μοιραστείτε μαζί του τις
αναμνήσεις από έναν πανέμορφο –ρομαντικό κόσμο που δεν υπάρχει πια. Στη
Διακίδειο το Σάββατο 17 Γενάρη στις 7μμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου