Καθ οδον
Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ
Η Παρασκευούλα
ίσιωσε το κορμί της, καθάρισε τα γυαλάκια της κι άνοιξε τη σύνοψή της να παρακολουθήσει τον ψάλτη που μπροστά στην
Παναγία άρχιζε τον υπέροχο ύμνο της : Άσπιλε – Αμόλυντε –Άφθορε – Αχραντε.
Ο
νους της για λίγο ξεστράτισε. 1946. Παρασκευή χαιρετισμών. Τελευταία
τάξη του οχταταξίου θηλέων.
Φέτος –ανακοίνωσε ο γυμνασιάρχης κ Ευσταθίου
παρακάλεσα τον πρωτοπρεσβύτερο και στους
Γ χαιρετισμούς μια μαθήτρια από τη
χωρωδία μας θα πει το Άσπιλε, έτσι τιμή
για το γυμνάσιό μας
Η καρδιά της Παρασκευούλας φτερούγισε Αχ να
ήταν αυτή! Μα ναι σίγουρα αυτή θα ήταν, γιατί ήταν η πρώτη στις πρώτες, είχε την ωραία κοντράλτα φωνή της, ήξερε μουσική
και άλλωστε σε κάθε εκδήλωση αυτή βάζανε μπροστά. Το είχε σίγουρο. Άλλωστε και οι συμμαθήτριές της
– κι ας ζήλευαν βέβαια-το παραδεχότανε. Ποια άλλη θα μπορούσε να σταθεί μπροστά
στην εικόνα της Παναγίας και να ψάλλει Αγνή Παρθένε Θεόνυμφε Δέσποινα.
-Μαμά – μαμά θα πω το άσπιλε.
-Κοριτσάκι μου προσπάθησε να την προσγειώσει
λίγο η κυρά –Ρήνη. Πως είσαι σίγουρη; Μακάρι δε λέω αλλά… άφησε να σου το προτείνουν .
-Είναι σίγουρο σου λέω, Σίγουρο. Άρχισε να
κάνει πρόβες μπροστά στον καθρέφτη της. Να λογαριάζει την κάθε κίνηση. Που
θα σήκωνε τα μάτια της να αντικρύσει την
Παρθένο, που θα έσκυβε ταπεινή ,χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έπρεπε, δοξολογώντας
τη μητέρα του Θεού. «Η των απελπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια, η ετοίμη αντίληψη των εις προστρεχόντων…»
Ναι θα το έλεγε έτσι από τα βάθη της καρδιάς
της. Σίγουρα αυτή…
Σίγουρα; Δεν το είπε. Από την Τρίτη κιόλας ο
γυμνασιάρχης το ξεκαθάρισε. Θα το έλεγε
ή Χριστίνα η Μ.. η ανεψιά του στρατηγού Γ.Μ… που το είχε απαιτήσει, διότι όπως είπε
και ο πρωτοπρεσβύτερος, η εκκλησία είχε υποχρεώσεις στον στρατηγό, που πάντα βοηθούσε –να φανταστείς ότι είχε με δικά του έξοδα επαργυρώσει την εικόνα
του Αϊ- Γιώργη
-Κοριτσάκι μου της είπε και ο πνευματικός της,
δεν πειράζει. Η Παναγία μας ξέρει πόσο
θα ήθελες να την υμνήσεις και είναι σαν να το είπες εσύ.
Ναι αλλά…άλλο να το πεις εκεί μπροστά σε όλο
το εκκλησίασμα. Και το είχε μάθει τόσο καλά Τόσο μελετημένα..
- Θα το πεις
του χρόνου.
Ήταν βλέπεις και ο στρατηγός στη μέση. Τι να έκανε .Τι μπορούσε να κάνει ;
Ίσως του χρόνου…παρηγορήθηκε. Θα παρακαλούσε τον πρωτοψάλτη που ήταν και γνωστός του πατέρα της.
Δεν το είπε ούτε τον άλλο χρόνο- Παρασκευή χαιρετισμών
ο πατέρας της χαροπάλευε με τον καρκίνο
του και ύστερα μπήκε στη δίνη του βιοπορισμού να φροντίζει τη μητέρα της που
ανίκανη κι αυτή μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία ώσπου έμεινε κατάκοιτη χαμένη στη
νόσο του Αλτχάιμερ καθώς είπαν οι γιατροί.
Τη ρήμαξαν τα χρόνια και οι συμφορές. Οι
γαμπροί άφαντοι κι αυτοί. «Αν είναι να`ρθει θε να`ρθεί Αλλιώς θα προσπεράσει» είχαν προσπεράσει όλοι
τους Πως να παντρευτείς χωρίς προίκα. Χωρίς να
δώσεις, πικρό αντάλλαγμα εξαγοράς (!)
ένα σπίτι…
-Σπίτι; Ένα
μικρομάγαζο – το καρβουνιάρικο του πατέρα της , το πούλησαν για να
πολεμήσουν το… θεριό. Μια καμαρούλα όλη κι όλη είχε απομείνει από το αλλοτινό
διώροφο !
Όμως θεομόναχη –μια συνταξούλα όλη κι όλη
ίσια – ίσια να μη ζητιανεύει και εκείνη η επιθυμία να πει κάποτε το Άσπιλε
μπροστά Της .
Κάθε Παρασκευή χαιρετισμών φόραγε τα καλά της
και το έλεγε μπροστά στο εικόνισμα της Παρθένου στο εικονοστάσι τους, όσο πιο
καλά μπορούσε. Ώσπου…¨Ώσπου ξεθώριασε
και η επιθυμία της μαζί με τα νιάτα της,
--------------
Μια γριούλα κυρτωμένη άνοιξε
τη σύνοψή της και βάλθηκε να σιγομουρμουρίζει το ύμνο παρακολουθώντας τον βοηθό
του πρωτοψάλτη που το έλεγε. Ύστερα με το σκόλασμα ακουμπώντας στο μπαστουνάκι
της γύρισε στο φτωχικό της. Όμως δεν πρόλαβε καλά – καλά να γυρίσει τον
διακόπτη κι έπεσε στα γόνατα. Παναγία μου-Παναγία μου.
Το σπίτι γέμισε ένα φως υπερκόσμιο. ’Άπλετο.
Εκτυφλωτικό.
-Σήκω επάνω Παρασκευούλα- άκουσε τη φωνή-και ψάλε με .Ψάλε
μόνο για μένα όπως τόσα χρόνια το επιθυμείς. Αυτή τη χάρη θέλω από εσένα σήμερα.
Η Παρασκευούλα ίσιωσε το κορμί της κι άρχισε :Άσπιλε Αμόλυντε …Παναγία Παρθένε.
Ύστερα καθώς τελείωνε κλαίγοντας άκουσε πάλι τη φωνή
Σ`ευχαριστώ Παρασκευούλα. Κανείς δε με έψαλε
τόσο ωραία, όσο εσύ .Να `σαι ευλογημένη!!!
Σταυρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου