ΚΑΘ
ΟΔΟΝ
ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ
Αυτές τις ημέρες που κρίνεται η τύχη της Ελλάδος μέσα ή έξω από την
Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους λαούς της Ευρώπης ενωμένους καθώς φαίνεται, εναντίον
μας ( τα αιτία ανήκουν στην πολιτική ή διπλωματική ιστορία που ξεφεύγουν από το
πνεύμα του χρονογραφήματος) και όπου η
Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητά την «κεφαλή μας επί πίνακι», διότι δεν εμπνέουμε εμπιστοσύνη ,με τα αριστερόστροφα νεφελώδη
ιδεολογήματά μας , με γύρισε 193 χρόνια πίσω όταν οι φιλέλληνες πολεμούσαν στο πλευρό μας για την ανεξαρτησία
μας και ηρωικά θυσιάστηκαν στη μάχη του
Πέτα της οποίας τη μνήμη και τη θυσία των Φιλελλήνων τιμούμε στις 4 Ιουλίου .
Άλλαξαν οι άνθρωποι ή τάχα αλλάξαμε εμείς και δεν αξίζουμε τη θυσία τους .Στις 4 Ιουλίου του 1822, 100 περίπου
Φιλέλληνες οι περισσότεροι Γερμανοί πολέμησαν ηρωικά στου Πέτα και περικυκλωμένοι από την προδοσία
του Γώγου Μπακόλα αλλά και την κακή
τακτική του αρχιστρατήγου Μαυροκορδάτου ( είχε ανακηρύξει τον εαυτό του στρατάρχη) έπεσαν μαχόμενοι για την
Ελλάδα. Η ιστορία στην κριτική της
απέδωσε την ήττα, στη διαφορετική στρατηγική μάχης. Οι ξένοι ήταν
μαθημένοι σε ορθόδοξο πόλεμο εκ παρατάξεως ενώ η στρατηγική του
Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη ( οι
οποίοι τελικά αποχώρησαν διαφωνώντας ) ήταν ο συνήθης ανταρτοπόλεμος και ο
αιφνιδιασμός του αντιπάλου, τακτική που κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια του
πολέμου και τα ταμπούρια πίσω από τα
οποία αποκρούανε τους εχθρούς . Οι ξένοι
αντέταξαν ότι ταμπούρια ήταν τα στήθη τους και προτίμησαν την εκ παρατάξεως
μάχη. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Ιταλός Ταρέλα μαζί με τους αξιωματικούς του που
διηύθυνε το ένα άκρο των Φιλελλήνων ενώ ο Ταγματάρχης Νόρμαν διασώθηκε μαζί με
άλλους 25 βαρύτατα τραυματισμένος. Αυτά για την ιστορία της μάχης του
Πέτα.
Είναι περίεργο που αυτοί οι ίδιοι οι Γερμανοί που τότε πρωτοστατούσαν
στον Φιλελληνισμό από αγάπη και θαυμασμό στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο αλλά και
από τον ρομαντισμό που κυριαρχούσε στα τέλη του 17ου αιώνα είναι οι
ίδιο που πέντε γενεές μετά κάψανε τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, το Δίστομο που στήσανε τα κρεματόρια και κάνανε τα απίστευτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και όχι μόνο
κατά της Ελλάδος. Σήμερα είναι αυτοί
που πρωτοστατούν με τον Σόιμπλερ ή την Φράου Μέρκελ ή τους άλλου Ευρωπαίους
–που οι παππούδες τους ήταν Φιλέλληνες-να μας πνίξουν οικονομικά για τα συμφέροντά τους.. Η ιστορία έχει καταγράψει
περί τους 1200 (ίσως είναι περισσότεροι αλλά παραμένουν άγνωστοι ) που
πολέμησαν στο πλευρό μας για την ανεξαρτησία μας και πολλοί από αυτούς
θυσιαστήκαν για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού μας.
Σύμφωνα με στοιχεία της «Εκδοτικής Αθηνών» οι γνωστοί Φιλελληνες ήταν 342 Γερμανοί,196
Γάλλοι,137 Ιταλοί, 99 Άγγλοι,35 Ελβετοί, 30 Πολωνοί, 17 Ολανδοί και
Βέλγοι,16Αμερικανοί,9 Ούγγροι,9 Σουηδοί, 8 Δανοί, 9 Ισπανοί, 33 άγνωστης εθνικότητας. Σήμερα βέβαια
μιλώντας για φιλελληνισμό μνημονεύουμε τους πιο γνωστούς ίσως:
Αξίζει να τους θυμηθούμε για χάρη της επικαιρότητας των ημερών, όπου οι
πρώην φίλοι μας βρίσκονται στο στρατόπεδο των απέναντί μας, καθώς ο σύγχρονος κόσμος άγεται και φέρεται από την
οικονομία της αγοράς, αγνοώντας ρομαντισμούς, ιστορία, ιδανικά, αξίες και ηθική
τάξη .Αγνοώντας τους λόγους του Ιησού που κήρυξε την παγκόσμια ειρήνη με το αγαπάτε αλλήλους και τους
αναπαλλοτρίωτους στο κύλημα των αιώνων
μακαρισμούς.: Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην ότι αυτοί
χορτασθήσονται!
Βεβαίως όχι ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι κι εμείς για την κατάντια μας και
τον χαζοχαρούμενο τρόπο της ζωής μας, καθώς καθοδηγημένοι από λάθος ηγέτες,
πιστέψαμε ότι όλοι οι άλλοι χρωστούν να μας δανείζουν κατά την τοκογλυφία τους
φυσικά και το συμφέρον τους. Έτσι εγκαταλείποντας τη γη μας που πλουσιοπάροχα
μας χόρταινε με τα γεννήματά της ζηλέψαμε την αστική ζωή μιας ανέμελης και εν
πολλοίς έωλης –χαζοχαρούμενης διαβίωσης με δανεικά λεφτά. Οι σοφοί πατεράδες
μας παρ` όλο που δεν είχαν τους πανεπιστημιακούς τίτλους των σύγχρονων
οικονομολόγων που μας διοικούν έλεγαν: Το βερεσέ κρασί μεθάει δυο φορές.
Αυτές τις ημέρες καθώς η μνήμη γυρνά στη Μάχη του Πέτα όπου οι φιλέλληνες
θυσιάστηκαν για τη δική μας ανεξαρτησία στεκόμαστε με σεβασμό στη μνήμη τους
και με την ελπίδα ότι οι σύγχρονη
απόγονοί τους θα νοιώσουν το χρέος τους απέναντι στην ιστορία και στη συνείδησή
τους και η ευθύνη θα είναι όλη δική τους.
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου