ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ
Αυτές τις ημέρες που κρίνεται η τύχη της Ελλάδος, μέσα ή έξω από την
Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους λαούς της Ευρώπης ενωμένους καθώς φαίνεται, εναντίον
μας ( τα αιτία ανήκουν στην πολιτική ή διπλωματική ιστορία που ξεφεύγουν από το
πνεύμα του χρονογραφήματος) και όπου η
Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητά την «κεφαλή μας επί πίνακι», διότι δεν μπορούν να
καταλάβουν πως το χρέος μας δεν είναι
βιώσιμο. Θέλουμε αλλά δεν
μπορούμε να το αποπληρώνουμε.
Η περίπτωση μου θυμίζει το ανέκδοτο. Στην πλατεία Γεωργίου μια κουκλάρα φωνάζει ένα γέροντα :Παππού έλα να το…κάνουμε.
«Κορίτσι μου- απαντά- δεν μπορώ»
«Έλα και μη σε νοιάζει θα σε κάνω
εγώ να μπορέσεις »
«Μα θέλω αλλά…δεν μπορώ» «Έλα
και μη σε νοιάζει»
Πηγαίνει ο παππούς και αποδεικνύεται …ταύρος σε αρένα «Μα καλά τι μου έλεγες ότι
δεν μπορείς» αγανακτεί ξεθεωμένη η
κουκλάρα !
Κορίτσι μου, δε σου είπα ότι δεν μπορώ να …πηδήσω, αλλά ότι δεν μπορώ να…
πληρώσω!!!
Αυτές τις ημέρες που οι δανειστές μας είναι εναντίον μας είτε γιατί δεν εμπνέουμε εμπιστοσύνη ,με τα νεφελώδη ιδεολογήματά μας
,είτε γατί οι τοκογλυφία τους ζητά
περισσότερα, η ιστορική μνήμη με γυρίζει 193 χρόνια πίσω, όταν οι Φιλέλληνες πολεμούσαν στο πλευρό μας για την ανεξαρτησία
μας και ηρωικά θυσιάστηκαν στη μάχη του Πέτα.
.Στις 4 Ιουλίου του 1822, 90 περίπου Φιλέλληνες οι περισσότεροι Γερμανοί
πολέμησαν ηρωικά στου Πέτα και
περικυκλωμένοι από την προδοσία του Γώγου Μπακόλα αλλά και την κακή τακτική του αρχιστρατήγου
Μαυροκορδάτου, έπεσαν μαχόμενοι για την Ελλάδα. Η ιστορία στην κριτική της απέδωσε την ήττα, στη διαφορετική στρατηγική
μάχης. Οι ξένοι ήταν μαθημένοι σε ορθόδοξο πόλεμο εκ παρατάξεως, ενώ η
στρατηγική του Κολοκοτρώνη και του
Καραϊσκάκη ( οι οποίοι τελικά αποχώρησαν διαφωνώντας ) ήταν η οχύρωση πίσω από ταμπούρια από τα οποία
εξορμούσαν στον συνήθη αιφνιδιασμό του αντιπάλου, τακτική που κρατούσαν σε όλη
τη διάρκεια του πολέμου. Οι ξένοι αντέταξαν ότι ταμπούρια είναι τα στήθη τους.
Στη μάχη σκοτώθηκε ο Ιταλός συνταγματάρχης Ταρέλα μαζί με τους αξιωματικούς
του. Ο ταγματάρχης Νόρμαν διασώθηκε
βαρύτατα τραυματισμένος.
Είναι περίεργο που αυτοί οι ίδιοι οι Γερμανοί, που τότε πρωτοστατούσαν
στον Φιλελληνισμό από θαυμασμό στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, αλλά και από τον
ρομαντισμό που κυριαρχούσε στα τέλη του 17ου αιώνα, είναι σήμερα
αυτοί που πρωτοστατούν με τον Σόιμπλερ ή την Φράου Μέρκελ ή τους άλλου
Ευρωπαίους –που οι παππούδες τους ήταν Φιλέλληνες-να μας πνίξουν οικονομικά για
τα συμφέροντά τους.. Η ιστορία έχει
καταγράψει περί τους 1200 (ίσως είναι περισσότεροι αλλά παραμένουν άγνωστοι )
που πολέμησαν στο πλευρό μας για την ανεξαρτησία μας και πολλοί από αυτούς
θυσιαστήκαν για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού μας.
Σύμφωνα με στοιχεία της «Εκδοτικής Αθηνών» οι γνωστοί Φιλελληνες ήταν 342 Γερμανοί,196
Γάλλοι,137 Ιταλοί, 99 Άγγλοι,35 Ελβετοί, 30 Πολωνοί, 17 Ολανδοί και
Βέλγοι,16Αμερικανοί,9 Ούγγροι,9 Σουηδοί, 8 Δανοί, 9 Ισπανοί, 33 άγνωστης εθνικότητας. Σήμερα βέβαια μιλώντας
για φιλελληνισμό μνημονεύουμε τους πιο γνωστούς ίσως:
Αξίζει να τους θυμηθούμε για χάρη της επικαιρότητας των ημερών, όπου οι
πρώην φίλοι μας βρίσκονται απέναντί μας, καθώς
ο σύγχρονος κόσμος άγεται και φέρεται από την οικονομία της αγοράς, αγνοώντας
ρομαντισμούς, ιστορία, ιδανικά, αξίες και ηθική τάξη .
Βεβαίως όχι ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι κι εμείς για την κατάντια μας και
τον χαζοχαρούμενο τρόπο της ζωής μας, καθώς καθοδηγημένοι από λάθος ηγέτες,
πιστέψαμε ότι όλοι οι άλλοι χρωστούν να μας δανείζουν, φυσικά κατά
το συμφέρον τους. Έτσι εγκαταλείποντας τη γη μας, που πλουσιοπάροχα μας
χόρταινε, ζηλέψαμε την αστική ζωή, μιας ανέμελης και εν πολλοίς έωλης –χαζοχαρούμενης
διαβίωσης με δανεικά λεφτά.
Αυτές τις ημέρες καθώς η μνήμη γυρνά στη Μάχη του Πέτα όπου οι
φιλέλληνες θυσιάστηκαν για την ανεξαρτησία μας
στεκόμαστε με σεβασμό στη μνήμη τους και
με την ελπίδα ότι οι σύγχρονη απόγονοί τους , θα νοιώσουν το χρέος τους
απέναντι στην ιστορία και στη συνείδησή τους και η ευθύνη θα είναι όλη δική
τους.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου