Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Εκκλησιολογος 11/8/15



                                                             ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   +  ΑΓΑΜΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ

    -Θα πάω στο μαιευτήριο – μου είπε ,να ευχηθώ στην  Α. Κ που γέννησε προχτές.
    -Α ναι ; Δεν ήξερα ότι είναι παντρεμένη-απόρησα.
     -Μα όχι. Δεν είναι παντρεμένη-δευτερολόγησε.
     Εδώ πια η απορία μου προσπάθησε να λύσει το γρίφο
     -Και πως γέννησε αφού είναι ανύπαντρη:
     -Με εξωσωματική γονιμοποίηση.
      -Χωρίς σύζυγο;
     Μάλιστα χωρίς σύζυγο. Ανύπαντρη η φίλη της η Α.Κ, κάποια στιγμή αποφάσισε ότι είναι περιττός ένας γάμος προκειμένου να έχεις ένα παιδί και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε κάποιος γιατρός, που ειδικεύεται ή πιο σωστά η επιστήμη που παρακάμπτει τον πατέρα και μαζί βεβαίως την προϋπόθεση γάμου. Άχρηστος ο σύζυγος στην υπόθεση τεκνογονίας !
    -Και τι θα πει- ρώτησα, στο παιδί της όταν τη ρωτήσει ποιος είναι ο πατέρας μου;
   Με κοίταξε αυτή τη φορά με κάποια αμηχανία.. Θα του το εξηγήσει όταν μεγαλώσει –λέει. Μάλλον φαντάζομαι ότι θα του πει κάποιο ψέμα. λ.χ  ότι πέθανε ο πατέρας του ή κάτι άλλο να έχει μια δόση αληθοφάνειας.
  Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει. Με ποιο δικαίωμα στερεί από ένα παιδί τη χαρά να έχει και αυτό έναν πατέρα, όπως και το τελευταίο φτωχόπαιδο στον κόσμο μας. Τι είναι η συζυγική σχέση; Μια τυπική ένωση δυο ανθρώπων- κάτι σαν μηχανή- που χρειάζεται για να κάνεις παιδιά και που κάποια στιγμή βρέθηκε τρόπος να την παρακάμψεις με άλλο μηχάνημα. Μια ένεση ή κάτι άλλο δεν ξέρω τι:
  Και θα μεγαλώσει το παιδί μέσα σε ένα ψέμα, ώσπου κάποιος ή κάποια καλοθελητής -όπως συμβαίνει συνήθως-του φανερώσει ότι είναι παιδί του…σωλήνα!!
  Ωστόσο το πρόβλημα δεν κολλάει  μόνο εκεί. Όλο και πιο πολλές άγαμες μητέρες ή μητέρες μια περιστασιακής σχέσης, που κράτησε μια βραδιά μέθης, αναγκάζονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Παιδιά που δηλώνονται αγνώστου πατρός.
   Οι δημογραφικές εξελίξεις τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις χώρες της Ευρώπης, δείχνουν ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν μια πραγματικότητα, η οποία, στατιστικά ολοένα γίνεται  και πιο ορατή. Σε 155.000 υπολογίζονται οι άγαμες μητέρες στην Ελλάδα.
      Φυσικά η πολιτεία φροντίζει- και σωστά- να βοηθήσει με κάθε τρόπο  μια άγαμη μητέρα, προκειμένου να κρατήσει το παιδί μιας παράνομης ή μιας περιστασιακής σχέσης, αλλά από την άλλη δημιουργείται και ένας θεσμός. Κάνω ένα παιδί και  η πολιτεία θα με βοηθήσει να το μεγαλώσω χωρίς τον πατέρα.
Στο πλαίσιο υλοποίησης και στη χώρα μας διαφόρων κοινωνικο- οικονομικών παροχών για την προστασία των εργαζομένων, ιδιαίτερη μέριμνα λαμβάνεται από την πολιτεία για τις μονογονεϊκές οικογένειες μέσω της θέσπισης μέτρων που στοχεύουν στη διασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης των οικογενειών αυτών. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν επιδότηση στεγαστικών δανείων, πριμοδότηση της πρόσληψής τους στο Δημόσιο, προτεραιότητα στους παιδικούς σταθμούς, προγράμματα κατάρτισης, ένταξης και επανένταξης στην παραγωγή καθώς και ψυχολογική υποστήριξη και επιχορήγηση επαγγελματικών πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων. Και βέβαια όλα αυτά είναι σωστά στο πλαίσιο μιας κοινωνικής μέριμνας .Όμως αυτή η αίσθηση της βιοποριστικής διασφάλισης,  δημιουργεί από την άλλη μια διευκόλυνση που τείνει να κάνει την άρνηση θέση και η μονογονεϊκή οικογένεια να γίνει θεσμός.
  Αυτό που κάποτε θεωρείτο αξεπέραστο πρόβλημα, σήμερα θεωρείται ως εάν να μην υπάρχει.
  Η μονογονεϊκή οικογένεια, ακολουθώντας κι αυτή  από άλλη οδό τις σχέσεις των ομοφυλόφιλων, θεωρεί την έλλειψη του πατέρα μια χωρίς καμία σπουδαιότητα έλλειψη και “ελαφρά τη καρδία” προχωρεί στην τεκνογονία  σαν να είναι μια  παιδοκομική μηχανή.
  Ζητείται λύση θα μου πείτε Νομίζω ότι η λύση είναι να ενισχυθεί ο θεσμός του γάμου ή μέσω της παιδείας (αχ αυτή η παιδεία. Καραμέλα πια!) ή μέσω κοινωνικών προγραμμάτων ώστε να κατανοηθεί ο ρόλος των γονέων στην ύπαρξη σωστής κατά τα Χριστιανικά και Ελληνικά παραδοσιακά ήθη  οικογένειας
  Συμφωνείτε- διαφωνείτε ;
                                            Στ.Ιντζεγιάννης




Δεν υπάρχουν σχόλια: