ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 17/10/15

                                                         ΚΑΘ ΟΔΟΝ

          Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΦΕΤΩΝ

     Διέκοψε το μυστήριο του Γάμου  γιατί πετάγανε κουφέτα στην ώρα του Ησαϊα μαζί με το ρύζι και παρά τις συστάσεις του συνέχιζαν τη χαζοχαρούμενη, κακόγουστη εκδήλωσή τους. Όσο φώναζε ο ιερέας, τόσο αυτοί το συνέχιζαν- με αποτέλεσμα να διακόψει το μυστήριο, το οποίο συνέχισε  άλλος ιερέας, για να μη μείνει παντρεμένο - ανύπαντρο το ζευγάρι. Στη Βασιλική Μεσολογγίου το συμβάν. Από την εφημερίδα «Πελοπόννησος 6/10/15» η είδηση καταχωρείται στα  φαιδρά δυστυχώς, ενώ θα πρέπει να μας προβληματίσει, όπως και πολλά άλλα που τα θεωρούμε χωρίς ιδιαίτερη σημασία, αλλά καταγράφουν και υπογραμμίζουν το ήθος  και το φέρεσθαι της εποχής μας και των ανθρώπων της

  -Συμφωνείτε- διαφωνείτε;

  - H απάντηση –δύσκολη ομολογουμένως- βρίσκεται στο ναι μεν… αλλά !

  Κάποτε οι νεοέλληνες πρέπει να μάθουμε ότι οφείλουμε να σεβόμαστε  όχι μόνο τα πρόσωπα, αλλά και τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε  και βέβαια το αυτονόητο: Να  σεβόμαστε τα Mυστήρια της Εκκλησίας τα οποία κινδυνεύουν να καταντήσουν- αν δεν τα καταντήσαμε ήδη-κοινωνική εκδήλωση, όπου η κοσμικότητα αμιλλάται την προσπάθεια επίδειξης πλούτου. Μάλλον νεοπολουτισμού και κακογουστιάς!!!

    Δεν είναι δυνατόν  να ισοπεδώνουμε  τα πάντα εν ονόματι μιας ψευδεπίγραφης προόδου –στην πραγματικότητα μας θολοκουλτούρας-   η οποία θεωρεί πρόοδο την αγένεια, την ασέβεια, την κατάλυση αξιών και παραδόσεων, την αδιαφορία για όλα αυτά τα οποία θεωρούμε –και είναι – Ιερά και Όσια. Όλα αυτά δηλαδή που περιχαρακώνουν και υπογραμμίζουν την έννοια Θρησκεία- Ελληνισμός –Ορθοδοξία.

   Δε ζούμε βέβαια στην εποχή που μικρά παιδιά όταν βλέπαμε παπά  τρέχαμε να του φιλήσουμε το χέρι διότι έτσι μας είχαν μάθει οι γονείς μας και μας παρότρυναν μάλιστα .Πήγαινε να φιλήσεις το χέρι του παππούλη! Άλλοι καιροί, άλλοι άνθρωποι.

   Η εκκλησία δεν είναι ούτε το σαλόνι της νύφης, ούτε το καθιστικό του γαμπρού. Χώρια που φαντάζομαι πως και εκεί ακόμη, υπάρχει ένας άγραφος αλλά ωστόσο υπαρκτός και σεβαστός νόμος  που λέγεται ευπρέπεια!

   Δυστυχώς το βλέπουμε και εδώ, που πολλές φορές ο λειτουργός αναγκάζεται να διακόψει, για να συστήσει ,άλλοτε μεν αυστηρά ,άλλοτε πιο ήπια, σεβασμό. Σεβασμό στο μυστήριο και στο χώρο.

   Υπάρχει δυστυχώς κατά παράδοση η συνήθεια του να πετάνε ρύζι στην ώρα του «Ησαϊα Χόρευε» και μερικές φορές και …ζαχαρωτά ή κουφέτα. Ήμαρτον Κύριε!

 Έθιμο. παράδοση, συνήθεια, όλα μαζί …να ριζώσει!!!

    Αγωνίζονται φυσικά ιερείς και επίτροποι να πείσουν τους καλεσμένους-τον περιεστώτα λαό ! –να πετάξει το ρύζι έξω από την εκκλησία –που είναι και πιο σωστό γιατί το ρύζι πηγαίνει στους νεόνυμφους και όχι στον…σβέρκο του μπροστινού!

   Δυστυχώς η εκκλησία μετά από κάθε γάμο  θέλει …«λιφτινκγ». Ούτε με ηλεκτρική σκούπα δε βγαίνουν τα ρύζια από τα χαλιά  και αν δεν υπάρχουν χαλιά ακόμη χειρότερα, διότι το ρύζι πατιέται, τρίβεται και καταστρέφει τα πλακάκια που όχι λίγες φορές είναι και πανάκριβα και ίσως και έργα τέχνης. Σωστός βανδαλισμός. Χωρίς να λαβαίνουμε υπ όψη μας ότι πολλοί –και δη γυναίκες που με τα ψηλοτάκουνα δύσκολα ισορροπούν- έχουν γλιστρήσει. Πέρυσι γνωστή μου νύφη, από την εκκλησία πήγε κατ ευθείαν στον ορθοπεδικό !   Να απαγορευτεί δεν γίνεται κι ούτε θα ήτανε σωστό. Παράδοση χρόνων γαρ!

  Τι μένει: Να μάθουμε τον κόσμο, επαναλαμβάνοντάς το  καθημερινά και σε κάθε ευκαιρία να πετάνε το ρύζι έξω από την εκκλησία. Δε βρίσκω άλλη λύση από την…μαθητεία.

  Και ο ιερέας που διέκοψε το μυστήριο ;

  Ίσως θα έπρεπε να είναι πιο ψύχραιμος. Ίσως! Διότι ζούμε σε μια εποχή που η εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο των δήθεν προοδευτικών που θεωρούν πρόοδο την άρνηση. Και θεωρώ δύσκολη τη θέση του ιερέα διότι η μεν ανοχή αποθρασύνει η δε οργή δημιουργεί εχθρότητες που όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα αλλά το περιπλέκουν περισσότερο.  

   Στις μεγάλες πόλεις έχει αρχίσει και γίνεται συνήθεια να πετάνε το ρύζι έξω από την εκκλησία. Αργά –ίσως- αλλά σταθερά μαθαίνουμε. Στα χωριά βαστάνε ακόμη τα …«πάτρια» ήθη και έθιμα. Λίγη υπομονή  σεβαστοί πατέρες. Θα αλλάξει κι αυτό. Αλλά να διακοπεί το μυστήριο, όχι. Προδίδει οργή και η οργή πρέπει να μείνει μακριά από το ράσο! Άνθρωπος είναι κι ο παπάς, ναι, αλλά είναι παπάς!

                            Σταύρος Ιντζεγιάννης