Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 7/11/15



                                                           ΚΑΘ ΟΔΟΝ    
      ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ

     -Τι κάνεις Κωστάκη –ρωτάω.
     -Μια χαρά είναι η απάντηση
     Για να πω την αλήθεια δε μου αρέσει η απάντηση. Όχι δηλαδή ότι θα ήθελα να είναι άρρωστος αλλά όταν εσύ βογκάς από τους ρευματισμούς, όταν παίρνεις τα χάπια με τη χούφτα για τα αρθριτικά ή το συκώτι κι έρχεται ο άλλος και σου πετάει το « μια χαρά », κάπως σου τη δίνει. Δεν είναι σωστό, το καταλαβαίνω και μη μου το καταλογίσετε.
    -Μπράβο ρε Κωστάκη –λέω. Χαίρομαι.
    -Γιατί να μην είμαι- μου εξηγεί. Είχε φτιάξει η Καλλιόπη ένα ωραίο φρικασέ, μου καθάρισε και δύο αχλάδια μούρλια. Ήπια και τον καφέ μου και έχω ξαπλώσει στη λιακάδα στο απάγκιο της βεράντας. Όλα μου καλά! Δε χρωστάω  δεκάρα στο Δημόσιο. Δε με κυνηγάει η τράπεζα για το  δάνειο. Δεν έχω γκρινιάξει με τη γυναίκα μου (αυτό είναι καρφί για μας που τσακωνόμαστε για ψύλλου πήδημα και μας ακούει η πολυκατοικία. Αλλά όπως λέει μια φίλη νευρολόγος αυτό είναι σύμπτωμα υγείας του ζεύγους. Κάτι ξέρει αυτή. Άλλωστε είναι χωρισμένη τρεις φορές και ξαναπαντρεμένη… με τον ίδιον κάθε φορά)  ανανέωσα το δίπλωμα της οδήγησης –λέει-για τρία χρόνια και άρα μια χαρά!!!
     Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν τον χώνευα τον ξάδερφο όχι για άλλο λόγο, αλλά έχει έναν τρόπο να σου κάνει τον κάποιο. Όλο να παριστάνει τον σπουδαίο, τον πολύξερο, τον απόλυτα ικανοποιημένο από όλα. Άσε που ποτέ δεν αναγνωρίζει ότι γύρω του υπάρχει δυστυχία επειδή  αυτός  παίρνει τρεις συντάξεις με την Καλλιόπη και δεν πάνε  ούτε για ένα καφέ που λέει ο λόγος. Έξοδα μηδέν. Σπίτι, τηλεόραση και καμιά επίσκεψη σε συγγενή όταν θα υπάρχει τραπέζι.
     Γι` αυτό είναι που αποφεύγω και να του τηλεφωνώ αλλά είναι που η συμβία μου επιμένει. « Πάρε ένα τηλέφωνο να τον συγχαρείς  για το καινούργιο του αμάξι. Συγγενείς είμαστε μη πουν ότι ζηλεύουμε»
 Ο καλλίτερος  τρόπος να συνεννοείσαι με τη γυναίκα σου έλεγε ο πατέρας μου, είναι να της  λες «Ναι», έχει δεν έχει δίκιο. Άλλωστε αφού έτσι κι αλλιώς ο τελευταίος λόγος θα είναι  δικός της  πες «δίκιο έχεις» και ξεμπέρδευε.
    Να πάρεις τηλέφωνο τον Κωστάκη –επιμένει.
    Και παίρνω και τον ακούω μισή ώρα που μου αραδιάζει τα της ευτυχίας του και τα της τακτοποιημένης ζωής  του τόσο, που μου θύμισε την έπαρση του Φαρισαίου, καθώς ο τόνος της φωνής του γεμάτος υπερηφάνεια για τα αγαθά του, μου απαριθμούσε την ωραία  του ζωή .
   Και τι σε πειράζει – θα αναρωτηθείτε.
   Πράγματι. Τι να με πειράζει; Αλλά όταν γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε, και στέκονται στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό της εκκλησίας ,όταν υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στα παγκάκια , όταν υπάρχουν  άνθρωποι που στερούναται ένα ρούχο ή ακόμα και οικογένειες που ανησυχούν για το  σπίτι τους που κινδυνεύει να τους το  πάρει η τράπεζα ή που δεν έχουν να πληρώσουν τα φροντιστήρια του παιδιού τους, καταλαβαίνεις ότι σε πλημμυρίζει οργή. Όταν ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τις χιλιάδες των μεταναστών που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα από τα αγριεμένα κύματα του Αιγαίου ή τα άψυχα κορμάκια των παιδιών που πνίγηκαν, κάπως διστάζεις να επαίρεσαι για την άνεσή  σου. Το γράφει ο Παλαμάς στο ποίημά του :
    «Στην αργατιά, στη χωριατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.
Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»
   Υπάρχει τόση δυστυχία  γύρω μας  που εκείνο το «μια χαρά» και με τον τρόπο που λέγεται, με τον τόνο του απόλυτα ικανοποιημένου από  την επάρκεια των αγαθών του, σου χτυπάει άσχημα. Σαν  κάποιος  να είναι ξεκομμένος  από τη γύρω του πραγματικότητα και αντί να χαμηλώσει τον τόνο και να προσευχηθεί «Κύριε σ ευχαριστώ για ότι έχω αλλά βοήθησέ με να σκύψω πάνω στην δυστυχία των άλλων και να προσφέρω όχι από το περίσσευμά μου αλλά από το υστέρημα μου» Γιατί και ένας μας να προσευχηθεί  ειλικρινά από τα βάθη της καρδιάς του  είναι αληθινά μια Χριστιανική πράξη .Κρούετε και ανοιγήσεται. Αιτείτε και δοθήσεται -είπε
                                Σταύρος Ιντζεγιάννης

Δεν υπάρχουν σχόλια: