14/12/15

                                             ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

   ΜΗΔΕΝ ΑΠΌ ΜΗΔΕΝ

   Τά`μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα …!

   Τζάμπα στείλαμε το τηλεγράφημα: «Κύριον Κατρούγκαλον Υπουργόν. Οι συνταξιούχοι πληροφορηθέντες ότι θα δώσετε τον 13^ο μισθό, θερμώς ευχαριστούν –χειροκροτούν και σας ανακηρύσσουν Μέγα Ευεργέτη δηλώνοντες εν ταυτώ  ότι θα σας ψηφίζουν μονοκούκι και δαγκωτό , σ` αυτή τη ζωή και τη μέλλουσα ακόμη. Οι ευγνωμονούντες ταλαίπωροι εν  συντάξει!»

   Δεν θα δοθεί εν τέλει –τουλάχιστον σ` αυτή τη ζωή -το περίφημο δώρο των Χριστουγέννων, καθόσον όπως έλεγε ο συγχωρεμένος «Έλειψη χρημάτων στάση εμπορίου»  και άρα… κομμένη και ξαναρίχτα!

   Όπως εξήγησε και η «κυρία επί των τιμών» της κυβερνήσεως  Γεροβασίλη : Τέρμα τα δίφραγκα.  Πατριωτάκι μου η κυρία. Από Άρτα μεριά, αλλά καμπίσια. Δηλαδή πονηρή όπως λέμε εμείς, που τους καμπίσιους δεν τους έχουμε σε πολύ υπόληψη, γιατί ο κάμπος καθώς έρχεται σε άμεση επαφή με την πόλη  και το εμπόριο, τους έχει ανοίξει τα μάτια, τους έμαθε τις τρικλοποδιές των αστών κι αντί να τους γελάσεις, σε γελάνε. Αντίθετα, για παράδειγμα, τον Αλέξη τον έχουμε στα ώπα –ώπα, διότι  είναι από το  Αθαμάνιο. Ψηλά στην  Κωστηλάτα στα κρύα τα νερά. Ορεσίβιος βέρος και άρα  σωστός. Δε λέει ποτέ του παραμύθια και ότι πει είναι επί λόγω τιμής … μνημόνιο!!! )  Όπως εξήγησε η κυρία Γεροβασίλη λοιπόν, η διάθεση υπάρχει και είναι σα να τα δώσαμε τα λεφτά. Πέστε ότι τα πήρατε. Δεν τα δίνουμε, όχι ένεκα περί δια κακίαν, αλλά λόγω επειδή μας λείπουν. Λεπτομέρεια. Μόλις όμως  τα `κονομίσουμε  θα σας τα δώσουμε και με το παραπάνω, επί τω λόγω της κυβερνητικής μου τιμής.

     Δηλαδή  «Άνθρακες ο θησαυρός» λέει ο Χαρίτων συνταξιούχος ανθρακοπώλης κοινώς καρβουνιάρης ο οποίος επεξηγούσε τα πάντα με το κάρβουνο. Τι είναι η ζωή παίδες ;  Ένα κάρβουνο. Ανάβει ζεσταίνει και μετά σβήνει. Όσοι βρεθήκανε κοντά ζεσταθήκανε. Οι άλλοι τουρτουρίζουν. Τι απέμεινε όμως ; Στάχτη ! Μηδέν του μηδενός. Άρα ;

   Σεκλετισμένος έρχεται στην πρωινή συνέλευση του καφενέ και ο Χρηστάρας, διότι  σου λέει  είπε ο Υπουργός  θα το δώσουμε το δώρο, πως τώρα  αθετείς το λόγο σου κύριε, Υπουργός πράμα .Το οποίον εξηγεί – δώστε βάση- είπαμε θα πάρουμε το δώρο να δώσουμε κάτι τις έναντι στον Αρίστο τον φούρναρη που του χρωστάμε τα καρβέλια ολόκληρου μήνα και  κάτι ακόμη του κυρ Κώστα του μπακάλη -μίνι μάρκετ το λέει τώρα- διότι είναι όπως και να το κάνουμε πιο…σικ!!! Βαρύθυμος πίνει  το μαυροζούμι της κυρά –Φρόσως η οποία οικονομίας ένεκεν, μας έκοψε και το παξιμαδάκι που σερβίριζε μαζί και τον φέρνει σκέτον και χωρίς φουσκάλες μάλιστα διότι με μία είκοσι που πληρώνεται, λέει, « τι να χάσω την ώρα μου για να τον στολίσω όπως αρμόζει σε καφενέ επιπέδου της οδού Καραϊσκάκη ». Ανάρτησε μάλιστα από προχθές και πινακίδα με κεφαλαία γράμματα « Ο βερεσές  απεβίωσεν. Ζήτω ο μετρητοίς»

  Ωστόσο πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο 13^ος μισθός, το δώρο καθώς λέγαμε, ερχότανε  να καλύψει πληγές και να μπαλώσει τρύπες. Στηριζόμαστε σ` αυτό και προγραμματίζαμε τη ζωή με βάση ότι θα εξοφλούσαμε χρέη, θα πληρώναμε δόσεις, θα συμπληρώναμε  ελείψεις. Ίσως και  κάτι που είχαμε στερηθεί όλο το χρόνο. Ένα ξεπόρτισμα. Εκείνο το «ωχ αδερφέ  ας χαρούμε κι εμείς μια στάλα ζωή»  Έστω και μέχρι την Ορεινή Ναυπακτία, η Ελλάδα είναι πανέμορφη και τον χειμώνα. Βεβαία δεν ήταν η πανάκεια για όλες μας τις οικονομικές αμαρτίες , αλλά ήταν αυτό το κάτι, που μας συντηρούσε την ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε. Λειτουργούσε σαν μια πηγή από τη οποία θα αντλούσαμε ζείδωρο ύδωρ.

   Ερχότανε έτσι μαζεμένο σα μια ευλογία για να βοηθήσει ιδιαίτερα τους συνταξιούχους, οι οποίοι μη έχοντας άλλη πηγή από την οποία να περιμένουν κάτι παραπάνω, όπως για παράδειγμα ένας μισθωτός που υπολογίζει ίσως σε μια αύξηση ή καλυτέρευση της θέσης του ή ο έμπορος που υπολογίζει μιαν αύξηση τα δουλειάς του. Τζάμπα στείλαμε το τηλεγράφημα.

   Και «Έστε η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» λέει η γραφή .Δηλαδή μηδέν του μηδενός!!

                             Σταύρος Ιντζεγιαννης!